Klasik bir Metro Boomin parçası başladığında tanıdık bir ses "Bu ritim çok ama çok Metro" dediğinde, her şeyin bitmek üzere olduğunu anlarsınız. Böyle bir cümle, bir süper kahraman girişinin müzikal eşdeğeridir. Güçlüdür ve hemen tanınabilir.

Buna "üretici etiketi" diyoruz.

Yapımcı etiketleri, genellikle rapçilerin hakim olduğu bir türde yapımcılara hak ettikleri spot ışığını veren, beat'ler için filigran gibidir. Kısa süreli olsalar da, Metro Boomin, Tay Keith ve DJ Khaled gibi isimleri evlere şenlik isimlere dönüştürerek güçlü birer markalaşma aracına dönüştüler.

Bu rehberde, kökenlerinden sevdiğimiz ve her gün dinlediğimiz müzik üzerindeki etkilerine kadar yapımcı etiketleri hakkında bilinmesi gereken her şeyi keşfedeceğiz.

Üretici Etiketleri Nereden Geldi?

DJ Khaled uykusunu kaçırmış bir motivasyon konuşmacısı gibi "bir tane daha" diye bağırmaya başlamadan çok önce mixtape'ler vardı. Ve mixtape'lerden önce, kimsenin şovu kimin yönettiğini unutmadığından emin olmak için şarkıların üzerine isimlerini bağıran DJ'ler vardı.

80'ler ve 90'larda, Kool DJ Red Alert gibi DJ'ler, radyoda kendi miksleri üzerinde kelimenin tam anlamıyla bağırarak zemin hazırlıyorlardı. Bu kibirle ilgili değildi (belki biraz). Sahiplikle ilgiliydi. Eğer nadir parçalar ya da özel karışımlar yapıyorsanız, isminizin de bu parçalara eklenmesini istiyordunuz. Unutmayın, bu her şeyin dijital ve üç tıklamayla çalınabilir olmasından önceydi.

Bir ritim üzerinde hak iddia etme fikri, hip hop geliştikçe DJ kültüründen yavaş yavaş prodüktörlere geçti.

2000'li ve 2010'lu Yıllarda Üretici Etiketlerinin Yükselişi

2000'lerin başına geldiğimizde, hip hop yapımcısının rolü sadece tahtaların arkasındaki kişi olmak değildi. Aksine, onlar tam bir markaydı. Ve her iyi marka gibi onların da bir logoya ihtiyacı vardı. Ancak hip hop'ta logonun görsel olmasından ziyade sonik olması gerekiyordu.

Yapımcı etiketi bir intro, fragman, beat düşüşünden önceki mini jump-scare oldu. Birdenbire, bir parçanın başında "Just Blaze!" veya "Mike WiLL Made-It" duymak, yeni bir bağımsız korku filminden önce A24 logosunu görmekle aynı ağırlığı taşıdı.

Daha en başından nasıl bir hava bekleyeceğinizi biliyordunuz ve daha da önemlisi, ritim düştüğünde kime teşekkür edeceğinizi söylüyordu.

Ve sanatçıların bazen beat'lerini kimin yaptığını belirtmeyi unuttuğu bir sektörde, iyi yerleştirilmiş bir etiket, "Bu ısı mı?" diyen bir neon tabelayı tokatlamak gibidir. Evet, ben yaptım."

Bu etiketlerden bazıları anlık klasikler haline geldi.

• Metro Boomin muhtemelen bunun en iyi örneği. İlk günlerinden geçiş yaparak, sonunda Future tarafından "If Young Metro don't trust you, I'm gon' shoot you" etiketini yaptı. Temelde kültürel bir sıfırlama oldu. Karanlık, akılda kalıcı ve en iyi şekilde biraz tehditkârdı.
• Tay Keith ise etiketlemeye bir kapıyı tekmelemek gibi yaklaştı. "Tay Keith, f*** these n****s up!" bir duyurudan çok bir görev tanımıdır. İlk 808'den hemen önce çenenize bir yumruk gibi iniyor.
• Ve elbette, tüm markası adını herkesten daha yüksek sesle haykırmak üzerine kurulu olan DJ Khaled 'den bahsetmeden geçemezsiniz. "En iyi müzik biziz!" Bir tane daha! Adam bağırmayı bir imza haline getirdi ve bir şekilde işe yarıyor. Her seferinde.

Artık etiketler ana akım olduğu için, sadece yeraltı parçalarına veya mixtape girişlerine sıkışıp kalmıyorlardı. Hit parçaların üzerindeydiler. Billboard listelerinde. Grammy'lerde. Büyük bütçeli müzik kliplerinde. Ve dinleyiciler, rapçiler kadar beatlerin arkasındaki isimleri de tanımaya başladı.

Üretici Etiketi Oluşturma

Diyelim ki genç bir beatmaker'sınız, yatak odanızda eski bir dizüstü bilgisayar, bir çift patlak kulaklık ve bir rüya ile banger üretiyorsunuz. Kick'leri, snare'leri ve 808'leri ayarladınız. Ama eksik olan ne? İşte o kusursuz kartvizit!

Elbette bir parçayı etiketlemenin tek bir yolu yoktur. Bir ana yemeği bir garnitürle eşleştirmek gibi, her şey yemeğe neyin uyduğuyla ilgilidir. Önemli olan, seçeneklerinizin yaratıcılığınızın sizi götürebileceği kadar geniş ve uzak olmasıdır:

• Vokal Etiketleri: Bu klasik bir yaklaşımdır. Söylenen kelimeler veya ifadeler (genellikle yapımcının kendi adı veya bir slogan) farklı bir sesle iletilir. Just Blaze gibi bazıları kendi isimlerini bağırır. Wheezy gibi diğerleri ise bu onuru rapçilere bırakır ("Wheezy outta here").
• Müzikal Etiketler: Bunlar biraz daha derine iner. Pharrell'in dört sayıyla başlaması müzikal etiketleme konusunda bir ustalık sınıfıdır. İnceliklidir ama bir kez öğrendiğinizde her seferinde duyarsınız. Bunu bir yapımcının gizli el sıkışması gibi düşünün.
• Bulunan Ses Etiketleri: Bazı etiketler tuhaf yerlerden gelir. Jahlil Beats ünlü bir şekilde yeğeninin ses örneğini kullanmıştır. Pi'erre Bourne, The Jamie Foxx Show 'dan bir ses parçasını yeniden kullandı: "Yo Pi'erre, buraya gelmek ister misin?" Bu artık hip hop tarihinde yaşıyor. Bir Akon şarkısının başında kapanan hapishane parmaklıklarının "çıt çıt "ı, belki geleneksel bir "yapımcı etiketi" olmasa da, beni doğrudan ortaokula geri götürüyor (orada kendimi yaşlandırdım).

Diğer soru ise, "Etiket nereye gider?"

Çoğunlukla etiketler bir parçanın ilk birkaç saniyesinde ortaya çıkar. Unutmayın, ritim düşmeden hemen önce o "oh sh*t" anını istiyoruz. Ancak katı kurallar yoktur. Bazı prodüktörler şarkının yarısında ikinci bir etiketi gizlice ekler ya da sonunda mikrofon düşer gibi bir etiket atar.

Şimdi, iyi bir tane nasıl yapılır?

Etkileyici bir ses ya da akılda kalıcı bir cümle bulun. Yaratıcı olun! Önemli olan, kimsenin başka biriyle karıştıramayacağı kadar size ait bir ses olması. Agresif, komik, yumuşak, robotik veya prodüksiyon tarzınıza uyan her şey olabilir.

Ve bir kez yakaladığınızda, sıcakmış gibi bırakın.

En İyi 10 İkonik Yapımcı Etiketi

1. Metro Boomin: "Young Metro sana güvenmiyorsa, seni vuracağım"

https://www.youtube.com/watch?v=_MIsk8VoNhM

Bu etiket kültürel bir dönüm noktası haline geldi. Future tarafından Kanye West'in "Father Stretch My Hands Pt. 1" şarkısında kullanılan bu etiket kısa sürede hip hop'ta tehlike, ateş ve güven sorunlarının kısaltması haline geldi.

Metro Boomin'in tag'ini bir meme, bir marka ve bir an haline getirme yeteneği, onun kendi neslinin en etkili prodüktörlerinden biri olarak konumunu sağlamlaştırdı. Onun tag'i, tek bir bar bile söylenmeden önce tonu belirleyen anlık bir adrenalin atışıdır.

2. Tay Keith - "Tay Keith, f* these n****s up!"**

https://www.youtube.com/watch?v=NV-3s2wwC8c

Gürültülü, agresif ve kavgaya hazır olan bu etiket, Tay Keith'in gürültülü, stadyum büyüklüğündeki trap ritimleri için mükemmel bir eşleşme. İlk olarak BlocBoy JB'nin Drake ile yaptığı "Look Alive" şarkısında ortaya çıkan bu etiket, artık yüksek oktanlı enerji ve güney sıcaklığına işaret ediyor. Keith'in Memphis'ten listelerin zirvesine yükselişi, dikkat gerektiren bu çiğ, içgüdüsel etiketle vurgulanıyor.

3. Just Blaze - "Just Blaze!"

https://www.youtube.com/watch?v=9GvB9ySUJ3A

Mevcut hip-hop dalgasından önce gelen OG etiketlerinden biri olan bu bağırış basit ama ikoniktir. Jay-Z'nin "Public Service Announcement "ından Cam'ron'un "Oh Boy "una kadar 2000'lerin başındaki en efsanevi parçalardan bazılarına damgasını vurduğunu duyacaksınız.

Aşırı stilize değil çünkü buna gerek yok. Just Blaze'in adı o kadar büyük bir ağırlık taşıyor ki, sadece anılması bile bir onay mührü gibi hissettiriyor. Onun etiketi hip hop'ta bir başka kurum, klasik prodüksiyon ve türün DNA'sına dair derin bir anlayışa işaret ediyor.

4. Murda Beatz - "Murda ritimde, bu yüzden hoş değil."

https://www.youtube.com/watch?v=_EyZUTDAH0U
Murda Beatz'in etiketinde şeytani bir zeka var. "Murda on the beat so it's not nice" aynı anda hem bir göz kırpma hem de bir uyarı gibi hissettiriyor. Bu cümle ilk olarak Murda'nın prodüktörlüğünü üstlendiği Baka Not Nice'in "AKA" şarkısında ortaya çıktı. Ancak bu sözü dünya gündemine taşıyan Drake ile yaptığı işbirliği oldu.

Bir anda Travis Scott'ın "Butterfly Effect "inden 2 Chainz'in "Bigger Than You "suna kadar her yerde bu etiket kullanılmaya başlandı. Sanki biri sırf her şeyin yanışını izlemek için bir kibrit çakıyormuş gibi rahat bir tehditle sunuluyor. Deha bu zıtlıkta yatıyor. Etiket yumuşak, hatta soğuk, ama ardından gelen ritimler hiç de öyle değil.

5. Wheezy - "Wheezy git buradan."

https://www.youtube.com/watch?v=leJNDpm_G10

Future'ın bir parça patlamadan hemen önce "Wheezy outta here" demesi fırtına öncesi sessizlik gibi. Etiketin arkasındaki Mississippi doğumlu prodüktörün agresif olduğu kadar temiz ve cilalı bir sesi var. Young Thug'ın "Hot", Lil Baby'nin "Yes Indeed" ve Gunna'nın viral marşı "pushin P "de duymuşsunuzdur. Her parça Wheezy'nin kendine özgü sıçrama ve melodik netliğini taşıyor.

Etiketin kendisi onun havasını mükemmel bir şekilde yansıtıyor. Minimal, endişesiz ve kesinlikle kendinden emin. Lil Wayne'in bir keresinde bu künyenin kendisine bir gönderme olduğunu düşünmesi, künyenin miks içinde ne kadar doğal bir şekilde akıp gittiğinin bir kanıtı. Ama hata yapmayın, bu Wayne'le ilgili değil. Bu Wheezy'nin dünyası.

6. JetsonMade - "Aman Tanrım, Jetson bir tane daha yaptı!"

https://www.youtube.com/watch?v=HIwAI05Y1fU

JetsonMade'in ritimleri yalın, vurucu ve inanılmaz derecede bağımlılık yapıcıdır, genellikle saf enerji ve sıçrama lehine gereksiz olanı sıyırır. Jack Harlow'un "WHATS POPPIN", Playboi Carti'nin "@ MEH" ve DaBaby'nin çıkış hiti "Suge" gibi parçalara güç veren imza sesini kesinlikle duymuşsunuzdur.

Bunu öne çıkaran şey, akılda kalıcı teslimatın ötesinde, ne kadar organik bir şekilde bir araya geldiğidir. JetsonMade başlangıçta bunun yinelenen bir tanımlayıcı olmasını amaçlamamış. Hatta Splice'a verdiği demeçte bu sözün ilk olarak sanatçı Reek Popii tarafından neredeyse tek seferlik bir parça olarak kullanıldığını söyledi. Jetson, "İlk başta bu etiketi ortaya atmamıştım bile," dedi. "Sadece bir şarkıda vardı." Ancak o parça bir kez çalındı mı, etiket yapışıp kaldı ve şimdi modern hip hop'ın en tanınmış sözlerinden biri.

Jetson'ın hip hop konuşmalarında her zaman ön planda olmayan bir eyalet olan Güney Carolina'dan olması da uygun.

7. Jahlil Beats - "Jahlil Beats, bana seslen!"

http://youtube.com/watch?v=vJwKKKd2ZYE

Çok az etiket Jahlil Beats'in "Holla at me!" diye bağırması kadar dönemi tanımlayıcıdır. Eğer 2010'ların başında dışarıda araba kullanıyorsanız, muhtemelen yanınızdan geçen bir arabadan duymuşsunuzdur. Cesur, doğrudan ve yeni bir Doğu Yakası hip hop dalgasının zeitgeist'ının bir parçası haline geldi.

Bu yapımcı etiketinin en ikonik kullanımı kolaylıkla Bobby Shmurda'nın viral hiti "Hot N**ga "dır; bu şarkı o kadar patlayıcıdır ki hem Shmurda'yı hem de ritmin kendisini internet efsanesi haline getirmiştir.

İlginçtir ki bu ritim aslında Bobby için yapılmamıştı. İlk olarak Lloyd Banks tarafından "Jackpot" şarkısında kullanıldı. Her nasılsa, bu enstrümanın Shmurda ile üstlendiği ikinci hayat, etikete kendi kültürel artçı şokunu verdi ve harika bir ritmin (ve harika bir etiketin) ilk yinelemesini nasıl aşabileceğini kanıtladı.

Jahlil Beats bu büyük anın ötesinde derin ve etkili bir katalog oluşturdu. Meek Mill'i "Amen" gibi banger'larla donattı, French Montana ile "Trap House" için bir araya geldi ve Lil Durk'e melodik ama sert "Bougie "yi sağladı.

8. Harry Fraud - "La musica de Harry Fraud."

https://www.youtube.com/watch?v=39XR4EXFz5Y
Pürüzsüz, lüks ve biraz da gizemli olan "La musica de Harry Fraud" anlık bir titreşim. Bir ritmin girişinde duman gibi içeri süzülürken, bazı etiketlerin yaptığı gibi dikkat çekmek için havlamıyor. Bunun yerine, genellikle puslu, sample ağırlıklı ve son derece stilize bir prodüksiyonun tonunu belirleyerek içeri süzülüyor.

Harry Fraud'un bir keresinde HipHopDX'e söylediği gibi, etiket Dominikli bir aile dostunun stüdyoda kaydetmesiyle bir araya geldi ve gerisi tarih oldu. Fazla düşünmek yok, marka ajansı yok, viral kampanya yok. Sadece bir imzaya dönüşen atılmış bir söz. İspanyolca ifade küresel bir tat katarken, yumuşak ve nefes nefese söylenişi bir prodüktörün haykırışından çok enstrümanın bir parçası gibi hissettiriyor.

Her ikisinin de kariyerlerini daha büyük bir arenaya taşımalarına yardımcı olan French Montana'nın çıkış parçası "Shot Caller "ın açılışında muhtemelen bu etiketi duymuşsunuzdur. Ya da belki de Playboi Carti'nin "Location" parçasında duymuşsunuzdur; burada Carti'nin bugüne kadarki en rüya gibi parçalarından birinin tonunu belirliyor.

9. Pi'erre Bourne - "Yo Pi'erre, buraya gelmek ister misin?"

https://www.youtube.com/watch?v=ghzdwjWrWcc

Bir yapımcı etiketleri vardır, bir de kültürel anlar. Pi'erre Bourne'un etiketi kesinlikle ikincisi.

Arabada, partide ya da dişlerinizi fırçalarken telefonunuzun hoparlöründen Playboi Carti ' nin "Magnolia" şarkısını çaldıysanız, "Yo Pi'erre, buraya gelmek ister misin?" cümlesini duyduğunuzda patlak veren kaosu zaten biliyorsunuzdur. Bir meme, bir ruh hali ve bir banger işaretinin o nadir, büyülü niteliğine sahiptir.

Arkasındaki hikaye de bir o kadar efsanevi. Bourne bu etiketi doğrudan The Jamie Foxx Show 'un 1990'lardaki bir bölümünden almış; Jamie'nin karakteri, tam bir sitcom zamanlamasıyla, bir müşterinin şikayet etmesi üzerine şef Pierre'i mutfaktan çağırıyor. Sinirli ve biraz da teatral olan söyleme biçimi örnek alınmayacak kadar iyiydi.

Bourne, her zamanki internet çağı sandık kazıcısı, aynı sahnedeki gıcırdayan kapı sesiyle bunu birleştirdi. Ve bom, giriş yaptığı şarkılardaki en akılda kalıcı kancalara bile rakip olacak bir yapımcı etiketi doğdu.

Juice WRLD ve Young Thug 'ın "Bad Boy" şarkısında da ön planda ve merkezde yer alıyor.

10. Sonny Digital - "Sonny Digital."

https://www.youtube.com/watch?v=avFq9errZCk

İsminiz damga olduğunda tam bir cümleye ihtiyacınız yoktur. Sonny Digital, sadece ismiyle, temiz ve net bir şekilde basit tuttu ve bir şekilde hip hop'taki en tanınabilir droplardan biri haline getirdi.

Sonny Digital, seçkin prodüktörlerin eksik olmadığı Atlanta'dan geliyor, ancak ILOVEMAKONNEN 'in Drake 'le yaptığı viral hit şarkısı "Tuesday" ile çıkış yaparak kendi alanını oluşturdu. Tabii ki bu sadece bir başlangıçtı. Future'ın tehditkâr "Same Damn Time" ve Don Toliver 'ın hipnotik "After Party" şarkılarının da mimarı.

Etkinliğine rağmen Sonny, bazı yapımcıların etiketlerine çok fazla yaslanmalarını açıkça eleştiriyor. Fotoğrafçı Cam Kirk ile birlikte çektiği ve artık dolaşımda olan bir klipte, bazı meslektaşlarını yarı şaka azarlıyor: "Bazen hepiniz biraz fazla çılgın oluyorsunuz." Ne demek istiyor? Marka güçlüdür ama her sekiz barda bir bağırmak yerine hak edilmelidir.

Üretici Etiketlerinin Kalıcı Mirası

Bu noktada, modern hip hop'ı yapımcı etiketleri olmadan hayal etmek zor.

Bir filigran olarak başlayan şey, bir markalaşma aracı, bir meme motoru ve yapımcıların rapçi ağırlıklı bir spot ışığında yer açmasının bir yolu haline geldi.

Ve hiçbir yere gitmiyorlar. Aksine, sanatçılar ve yapımcılar arasındaki çizgiler bulanıklaştıkça ve müzik keşfi algoritmalara ve kaydırma hızı kararlarına daha fazla eğildikçe daha da önemli hale geliyorlar. İyi bir etiket bir dinleyiciyi izinde durdurabilir. Bir imparatorluk kurabilir.

Yapay zeka tarafından üretilen beatlerin ve yüzsüz yüklemelerin dijital pazarı doldurduğu bir çağda, yapımcı etiketi bir tür insan parmak izi olmaya devam ediyor. Birinin orada olduğunun, bunu yaptığının ve ondan bir parça dinlediğinizin kanıtıdır.

Yani evet, bir ritim ateş gibi olabilir, ama bazen ilk etapta play tuşuna basmanızın nedeni etikettir.