Geri vuruş, müzikte bir çubuktaki ikinci ve dördüncü vuruşlara vurgu yapan herhangi bir ritim sesidir. Bu tanım bize kesinlikle temel bir anlayış kazandırsa da, backbeat'ler her şekil ve boyutta karşımıza çıkar ve country'den rock'a, diskodan hip-hop'a ve ötesine kadar hemen her türde duyulabilir.

Birçok yönden, arka vuruş çoğu modern müziğin merkezi gücüdür.

Backbeat'lerin nasıl çalıştığını, onları nerede bulabileceğinizi ve neden daha karmaşık kalıplar için bir geçit görevi gördüklerini anlamanızı sağlamak, bu makale ile sunmayı umduğumuz şeydir.

Dünyanın en tanınmış ritmi olan backbeat'i parçalara ayırıp incelerken gelin bizimle birlikte dalın.

Backbeats Nedir?

Geri vuruşlar genellikle ölçünün ikinci ve dördüncü vuruşlarına vurgu yapan 4/4'lük bir zaman işaretinde çalınır. Çoğu zaman bu vuruşlar trampet, el çırpma veya bu ağır vurguyu taklit edebilecek başka bir şeyle çalınır.

Arka vuruş, grubun geri kalanının üzerinde çalması için bir nabız oluşturur. Bu hızlı ve güçlü vuruşlar, popüler müzik dinlediğimizde doğal olarak bir ve üçü hissetmemizin nedenidir.

Konuya bir grup açısından bakacak olursak, davulcunun görevi tutarlı bir arka vuruş sağlamaktır. Bu da davulcunun "cepte" çalabilmek için grubun geri kalanının ritmini dikkatle dinlemesi gerektiği anlamına gelir.

Popüler müzikte, sıkı bir ritim bölümü gibisi yoktur. Davul seti ve bas hattının uyumlu olması, düzenlemenin geri kalanı için güçlü bir temel oluşturabilir.

Davul çalıyorsanız, grupla aynı zamanda çalabilmek için güçlü bir geri vuruş hissi geliştirmek için zaman harcamanız çok önemlidir.

Zamanda Geri Gitmek

Davulcular genellikle ritimleri notasyon yoluyla öğrenirler, biz de bunu sizin için bu şekilde açıklayacağız.

Notasyon açısından, arka vuruş oldukça basittir.

Notalanmış bir arka vuruş böyle görünür:

MIDI ile çalışıyorsanız, Ableton'da oluşturulan aşağıdaki gibi bir arka vuruşu tanıyabilirsiniz:

Backbeat çalmayı öğrenmek tamamen farklı bir oyundur. Dünyanın en iyi davulcuları yıllarını arka vuruşlarını mükemmelleştirmek, metronomla durmaksızın pratik yapmak ve en sevdikleri oyuncuların nüanslarını incelemek için harcarlar.

Geri vuruşların nasıl çalınacağı konusunda Lutz Academy'deki arkadaşlara danışacağız:

Temel geri vuruşları çalışmak istiyorsanız, funk müziği dinlemek için biraz zaman ayırmanızı şiddetle tavsiye ederiz. Funk müziğin TAMAMI ceple ilgilidir ve birçok funk davulcusu ritmik temelleri iki ve dörde inerek tutar.

Steven Wonder'ın "Superstition" adlı eseri buna mükemmel bir örnektir:

Parça boyunca, dolgular sırasında bile aksanlı arka vuruşları nasıl hiç kaybetmediğini dinleyin. Kalıp, hi-hat üzerinde biraz salınım ile sıkıdır ve arka vuruşa korkak bir groove verir.

4/4'ün Dışına Çıkmak

Bildiğimiz gibi, 4/4'ün dışında da pek çok müzik var.

6/8, rock müzik ve gospel müzikte çok popüler bir zaman işaretidir. Ancak bu zaman işaretini kullanıyorsak 6/8'lik arka vuruş nereye düşer?

Cevap dördüncü sayım. Bu muhtemelen trampeti duyacağınız yerdir.

İşte bu tür bir geri vuruşun müzik notasyonunda nasıl göründüğü:

Neden dört sayısına indiği, ritim ve müzik teorisinin daha derin bir şekilde anlaşılmasını gerektirir, ancak esasen, tek bir müzik çubuğunda iki tür vuruş olacaktır - güçlü vuruşlar ve zayıf vuruşlar.

Üçlü ve ikili zamanı göstermek için klasik müzik teorisindeki güçlü vuruşları ve zayıf vuruşları kullanıyoruz.

Üçlü zamanda, üç notadan oluşan gruplar (güçlü-zayıf-zayıf), çift zamanda ise iki notadan oluşan gruplar (güçlü-zayıf) bulursunuz.

Çift ölçülü zaman imzasının klasik bir örneği, iki çiftli grup halinde düzenlenen 4/4'tür. Bu, güçlü-zayıf-güçlü-zayıf şeklinde okunan bir kalıpla sonuçlanır.

Öte yandan, 6/8'lik bir ölçüye sahip olduğumuzda, üçlü ya da ikili bileşik ölçü olarak adlandırılan bir ölçüye sahip oluruz. Bu nedenle, güçlü-zayıf-zayıf-güçlü-zayıf-zayıf şeklinde giden bir kalıp duyuyoruz.

Backbeat Neden Bu Kadar Doğal Hissettiriyor?

Teori konuşmalarından bunalmış hissediyorsanız endişelenmeyin.

Aslına bakarsanız, bu sadece havadan bulup çıkardığımız bir teori değil. Güçlü ve zayıf vuruşlardan bahsedilmesi klasik müzik teorisinin ilk günlerine kadar uzanıyor.

Eskiden, klasik müzisyenler bizim şimdi arka vuruş dediğimiz şeyi "zayıf vuruş" olarak adlandırırlardı, ki bu bizim onu ne kadar güçlü gördüğümüzü göz önünde bulundurursak oldukça tuhaftır.

Bunun nedeni, bilindiği şekliyle batı müziği teorisinin tüm kurallarını yıkması, düzenlemenin ritmine alışılmadık düzeyde bir destek eklemesi ve davulları büyük ölçüde vurgulamasıydı.

Biraz klasik müzik açın, modern müzikte duyduğunuz türden bir ritim duymazsınız. İki ve dört numaralara vuran trampet davulları yoktu.

Bunun nedeni, "arka vuruş" fikrinin Amerika Birleşik Devletleri'nde caz ve blues'un doğuşuna kadar gerçekten ortaya çıkmamış olmasıdır. Bu türler, kendilerinden önce gelen klasik müziğin tüm sözde "kurallarını" yıktı.

Avrupa müziği genellikle 1 ve 3'te güçlü vuruşlara sahiptir. Beethoven ve Bach'ın müziklerinde, özellikle de askeri marşlarda bu vuruşların vurgulandığını duyabilirsiniz.

Birçok müzik tarihçisi, 2 ve 4'ün yoğun kullanımının, İç Savaş döneminde Konfederasyon ve Birlik bandolarının yürüyüş müziği çaldığını duyan Afro-Amerikan müzisyenler tarafından kullanılan askeri marşların bir parodisi olduğunu söylüyor.

Arka vuruş hakkında artık bildiğimiz şey, onun bir ritmi olduğudur. Doğal hissettiriyor ve başımızı sallamak istememize neden oluyor. Anında tanınabilir hissettirir, ancak her türlü farklı hissi elde etmek için birçok şekilde manipüle edilebilir.

Arka vuruşun rock, pop, caz, EDM, hip-hop ve country gibi farklı türler arasında ortak bir iplik görevi gördüğü gerçeğini düşünün. Tüm bu türler arka vuruşu şu ya da bu şekilde kullanır.

Backbeat'ten Kayma

Backbeat, davulcuların kurtulamayacağı katı bir araç değildir. Aslında, temel doğası onu groove ve his ile deney yapmak için mükemmel bir araç haline getirir.

Davulcular ve prodüktörler backbeat ritimlerini kullanırken yaratıcı olmanın, belirli ritimleri atlamanın, etraflarına hayalet notalar eklemenin veya zamanlamayı değiştirmenin milyonlarca yolunu buluyor.

Neo soul hayranları, ritmi biraz geç yakalayan bir trampetin tarifsiz hazzını bilirler.

Bunun en sevdiğim modern örneklerinden biri Hiatus Kaiyote'nin "Fingerprints" şarkısıdır.

Davulcunun salınım ve sürüklenme yaratmak için her trampette nasıl geriye yaslandığını dinleyin.

En İyi Backbeats Örnekleri

"The Fat Man" - Fats Domino

Daha önce de söylediğimiz gibi, backbeat Kuzey Amerika'da blues ve cazın ilk günlerine kadar uzanır. Elbette kimse arka vuruşu açıkça "icat etmedi". Afro-Amerikan ve Batı Afrika müziğinin ilk dönemlerine gittiğinizde tef, shaker, claps gibi enstrümanlar kullanılarak bu ritimlere yapılan vurguyu kesinlikle duyabilirsiniz.

Ancak R&B'nin ilk dönemlerinde, tekrarlanan ve aşırı ifade edilen arka vuruşlar daha sık görülmeye başlandı. Bu sesin örneklerini yukarıdaki parçada olduğu gibi Fats Domino'nun erken dönem müziğinde bulabilirsiniz.

"My Favourite Game" - The Cardigans

Modern rock'ta standart arka vuruşun harika bir örneği Cardigans'ın "My Favourite Game" parçasında duyulabilir. Düz sekizlik notalar çalan bir hi-hat groove duyabilirsiniz. Nakarat sırasında hi-hat tek başına çalar ve bu küçük unsurun şarkının tüm ritmini nasıl değiştirdiğini duymanızı sağlar.

Şarkıya daha dinamik bir hava katmak için, davulcu nakarat sırasında yarı zamanlı da olsa ritme geri dönüyor. İşin güzel yanı, arka vuruş ritmini hala hissedebiliyor olmanız.

"Fix Up Look Sharp" - Dizzee Rascal

Bu parçanın bu kadar ilginç olmasının nedeni hi-hat bulunmamasıdır. Tek duyduğunuz bas ve trampet ile bas davuldan gelen birkaç ek aksan.

Saldırı sesi çok belirgin olsa da bir rock parçası gibi duyulmuyor. Bunun yerine, dikkatinizi çeken ve şarkının geri kalanının etrafında gelişmesine izin verirken güçlü bir varlık sürdüren sentezlenmiş bir his ve stil elde edersiniz.

Son Düşünceler

Harika bir arka vuruş yapmak için pek çok nüans vardır.

Önemli olan sadece kullanılan enstrümanlar veya müzik türü değil, ritmin bir şarkı bağlamında nasıl uygulandığıdır.

Backbeat olmasaydı, popüler müzik bugün bildiğimiz gibi olmazdı. Geri vuruş, birçok müzik parçası için temel bir katman görevi görür ve karmaşıklığa basitlik katar.

Sıklıkla aklıma takılan soru, arka vuruşun popüler müziğin ses ortamında ritmik keşif için son kalıntımız olup olmadığıdır. Kültürümüze ve müziğimize o kadar derinden yerleşmiş görünüyor ki, norm olmaya devam etmeyeceğini hayal etmek zor.

Bazı popüler müzisyenler şimdiden bundan kurtulmaya başladı. Ed Sheeran'ın "Shape of You" şarkısındaki soca tarzı ritmi ya da Frank Ocean'ın "Chanel" şarkısındaki Arap Saidi ritmini dinlediğinizde ne demek istediğimi anlayacaksınız.

Sık sık geleceğin ritimleri ve bunların ısrarcı arka vuruştan uzaklaşıp uzaklaşmayacağı hakkında düşünüyorum. Bu durum yapımcılar ve söz yazarları olarak bizler için yeni olanaklar mı yaratacak, yoksa üzerinde durabileceğimiz ritmik bir dayanak noktası olmadan ortam boşluğunda kaybolacak mıyız? Bundan 100 yıl sonra neye kafa sallamak isteyeceğiz?

Emin olmanın bir yolu olmasa da, backbeat'in öngörülebilir bir gelecek için burada kalacağı açıktır. Onunla denemeler yapın ve müziğinize uygulamak için farklı yollar bulun!