Jazzmuziek wordt gekenmerkt door eindeloos experimenteren en het verleggen van grenzen. Met zoveel nuance kan het moeilijk zijn om te leren hoe je jazz akkoordprogressies maakt of in je muziek verwerkt.

Gelukkig hebben we een gids samengesteld die de ins en outs van jazz-akkoordprogressies ontcijfert, zodat je kunt beginnen met het schrijven van complexere muziek. We delen enkele kenmerken van jazzprogressies met klassieke voorbeelden, zodat je op je eigen manier groovy muziek kunt gaan maken.

Wat is een akkoordprogressie?

Alvorens een jazz-akkoordprogressie te bouwen, is het belangrijk te begrijpen wat een akkoord is en hoe je het opbouwt. In wezen is een akkoord een verzameling van 3 of meer noten die tot dezelfde toonaard of notenfamilie behoren. Naast de toonaard worden akkoorden gedefinieerd door modifiers als majeur, mineur, verhoogd en verlaagd, die aangeven hoe ze tot stand komen.

Een majeur toonaard heeft de neiging om een meer natuurlijke flow te hebben, waardoor upbeat, vrolijke liedjes ontstaan die typisch zijn voor popmuziek. Mineurtoonaarden daarentegen klinken wat mysterieuzer of droeviger.

Jazz akkoordenschema's combineren meestal majeur en mineur akkoorden tot een complexe vorm van expressie. Deze manier om akkoorden te beschrijven wordt door alle muzikanten begrepen, dus het is de moeite waard om de tijd te nemen om de basistheorie erachter te begrijpen.

Een akkoordenschema is een verzameling akkoorden in een bepaalde toonaard waarvan de volgorde een bepaald gevoel bij de luisteraar oproept. De context is belangrijk bij akkoordenschema's. Dezelfde drie akkoorden in een andere volgorde kunnen emotioneel een heel ander resultaat opleveren.

Akkoordenschema's worden uitgedrukt met Romeinse cijfers. Symbolen worden gebruikt om vergrote en verminderde akkoorden weer te geven, gekoppeld aan de cijfers. Voor een mineur toonaard is het Romeinse cijfer een kleine letter. Grote toetsen hebben Romeinse cijfers in hoofdletters voor meer onderscheid.

Wat is jazz muziek?

Om het eclectische handelsmerk van een jazzprogressie te begrijpen, kan het nuttig zijn te kijken naar de oorsprong of wortels van het genre. Jazzmuziek ontstond in New Orleans in het begin van de 20e eeuw.

Deze stad was ongelooflijk divers, wat ertoe leidde dat jazzmuzikanten de klanken van swing, jazzblues, ragtime en bandmarsen combineerden tot een kenmerkend geluid. Dit genre is sterk gebaseerd op improvisatie en experiment met genrehelden als Duke Ellington en Benny Carter.

Jazzspelers en -zangers staan erom bekend een opmerkelijk niveau van technische vaardigheid en expertise te hebben. Zoals het gezegde luidt: je moet de regels kennen om de regels te breken, en veel jazzmusici nemen dit ter harte als het gaat om muziektheorie.

Wat definieert Jazz Akkoord Progressies?

Als je je akkoorden wilt laten opvallen, is het gebruik van een jazz-akkoordschema een goed begin. Een jazzy akkoordprogressie is meestal complexer dan de typische pop- of rockakkoordenprogressie, waarbij vaak de meer traditionele regels van de muziektheorie worden doorbroken en gebruik wordt gemaakt van stapelingen en spanning om stemmige, onvergetelijke gevoelens te creëren.

Van Charlie Parker tot Louis Armstrong, jazz-standaardschema's hebben een aantal gemeenschappelijke kenmerken. Hier zijn enkele bepalende kenmerken die je bij jazz-akkoorden kunt verwachten.

Ritme

Heb je ritme? De frasering van jazzmuziek is uniek omdat het syncopen en offbeat expressie bevat als onderdeel van zijn handelsmerk. In tegenstelling tot de meeste andere soorten muziek, hoeft jazz muziek niet netjes op de downbeats te vallen.

Jazzakkoorden zijn vloeiend en hebben vaak leidtonen tussen de akkoorden om interesse en een meer organische compositie te creëren.

Aangezien jazzmuziek is ontstaan uit improvisatie, is het creëren van dit dynamische contrast essentieel. De ritmewisselingen in de jazz houden je scherp bij het luisteren naar deze zeer dynamische muziekvorm.

Dynamiek

Jazzmuziek is gebaseerd op live genre-bending en improvisatie. Daarom zul je, of je nu jazzgitaar speelt of scat op jazzblues-akkoorden, een breed scala aan tonen en niveaus kunnen laten horen. Jazzmuziek ebt en vloeit in relatie tot de boodschap van de muziek.

7e/9e

7e en 9e noten verwijzen naar de positie van noten binnen 12 toonaarden, gebaseerd op je begintoonaard. Bijvoorbeeld, in de toonaard C-groot is de 7e noot in de toonladder B. Een CMaj7-akkoord is dus C-E-G-B waarbij een 7e noot wordt toegevoegd aan het gewone akkoord C-groot, dat wordt gespeld als C-E-G.

Het 7e akkoord heeft een extra noot die spanning en interesse toevoegt aan een anders bekend akkoord. 9e, 13e, etc. gebruiken allemaal ditzelfde principe, door extra noten op het basisakkoord te stapelen. Een basis jazz akkoord klinkt veel dieper dankzij de hulp van deze extra noten.

Modulaties

Jazzmuziek staat niet bekend als rechtlijnig. In tegenstelling tot andere populaire muziekvormen wisselt jazzmuziek vaak van toonaard of tonaliteit in een proces dat modulatie wordt genoemd. Deze verschuiving creëert een dynamische sfeer waar jazzmuziek om bekend staat.

Dissonantie

Dissonantie verwijst naar spanning in de muziek. Hoe dichter de twee noten bij elkaar liggen, hoe meer dissonantie ze hebben. Veel jazzakkoorden benadrukken deze relaties door hun ontwerp, waarbij spanning wordt gecreëerd en losgelaten voor een sonische beloning. Sonische hulpmiddelen zoals dominant 7e akkoorden helpen de dissonantie en modulaties die kenmerkend zijn voor het genre te vergemakkelijken.

Jazz Akkoord Progressies Techniek

Jazz akkoordprogressies zijn uniek in klank en effect. Hier volgen enkele van de belangrijkste technieken die jazz-akkoordprogressies zo magisch maken:

Triton Substitutie

De tritonussubstitutie, waarbij een dominant 7-akkoord wordt verwisseld met een ander akkoord dat een tritonus verder ligt, wordt vaak gebruikt bij improvisatie en wordt gebruikt om spanning te creëren, vooral tijdens solo's.

Secundair Dominant

Een secundair dominant akkoord is een dominant 7-akkoord (of een 5-akkoord met een toegevoegde 7e) gebouwd op een willekeurige toonladdergraad naast het 5-akkoord. Dit klankapparaat zorgt voor een bevredigende variatie en helpt bij de overgang van het ene naar het andere deel.

Afnemende Passerende Akkoorden

In jazz standards worden tussen de akkoorden van een progressie vaak diminishing passing akkoorden gebruikt. Deze akkoorden helpen spanning te creëren en los te laten, vooral bij het bewegen tussen de tonica en de trappen 4 en 5.

Flourishes

Hoewel dit vrij algemeen is en moeilijk te definiëren, zijn jazz-akkoordprogressies over het algemeen complexer dan de typische akkoordcombinatie. In plaats van een eenvoudige overgang tussen mineur- en majeurakkoorden werk je met progressies als Em7 A7 Dm7 G7 Cmaj7.

Dit is te zien bij het stapelen in jazzmuziek, het toevoegen van lopende baslijnen en extra leidende noten om van de ene modulatie naar de andere te komen. Jazzmuziek geeft voorrang aan deze toevoegingen omdat het de geest van improvisatie omvat.

Jazz akkoordenschema's in de muziek van vandaag

Niet iedereen is een fan van klassieke jazzmuziek. Toch duiken jazz-akkoorden vaak op in de muziek waar we tegenwoordig van houden:

Voorbeelden van Jazz Akkoord Progressies

Nu je jazz-akkoordprogressies hebt gehoord, is het tijd om ze in praktijk te brengen. Hier zijn vijf klassieke jazzakkoorden die je in elke toonaard kunt gebruiken om je muziek op te fleuren.

ii-V-I

Variaties op de klassieke 2 5 1 progressie zijn waarschijnlijk de meest populaire in jazz standards. Zoals elke akkoordprogressie kun je ook 7e toevoegen voor extra interesse. In de toonsoort C komt deze akkoordprogressie overeen met Dm7 naar G7 naar Cmaj7.

De ii v i progressie, of ii V I, in dit geval, omvat vele muziekgenres, waaronder Maroon 5's "Sunday Morning":

I-vi-ii-V

Deze gemakkelijke progressie is zeer geschikt om de toonaard vast te stellen, beginnend en eindigend met het bekende majeur I en vijf of dominant akkoord. Neem het voorbeeld van klassiekers als Fred Astaire's "Cheek to Cheek":

IV-iv

Hoewel het misschien vreemd lijkt, kan de overgang van de grote 4e naar de kleine 4e een akkoordprogressie op zich zijn. Het is ook een vrij eenvoudige akkoordprogressie om te onthouden als je ooit moeite hebt om jazzakkoorden te leren. Bijvoorbeeld, in de toonsoort C majeur zou dit neerkomen op de overgang van een Fmaj7 naar een Fmin7.

Je kunt deze progressie horen in nummers als George Benson's "There Will Never Be Another You":

I-IV

Het I IV-akkoordschema heeft misschien maar twee akkoorden, maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. Het is veel minder gebruikelijk dan het veel voorkomende I V schema in de popmuziek, maar je hoort het nog steeds in bekende klassiekers als "Imagine" van John Lennon:

iii-vi-ii-v

Hoewel de iii vi ii v vaak wordt gebruikt als omslag tussen de delen, is het toch het vermelden waard binnen de context van jazzakkoorden. Nummers met een jazzy invloed zijn meestal vrij dynamisch, met regelmatig een wisseling in plaats van steeds dezelfde akkoorden te herhalen.

De mineur ii v kan worden vervangen door een ii majeur V akkoord, afhankelijk van de basis van je nummer. Aangezien jazzmuziek regelmatig wankelt tussen majeur en mineur, kun je met elk akkoord experimenteren op dezelfde manier als je de ii v-akkoordvervanging benadert.

Imaj7-II7-iim7

Deze klassieke jazz-akkoordprogressie heeft een reputatie opgebouwd als één van de beste, en komt voor in nummers als "The Girl From Ipanema" en "Take the A Train":

Alleen al in "The Girl From Ipanema" ervaar je akkoordwisselingen van F#dim7 naar Gm7 naar C7 naar Am7 terug naar C7. Elke maat kan anders zijn binnen de context van een jazz akkoordprogressie.

Hoe maak je een jazz akkoord progressie

Je hebt de magie van jazzakkoorden gehoord, nu is het tijd om je eigen akkoorden te maken! Dit is hoe je in 5 eenvoudige stappen je eigen jazzakkoorden kunt maken.

1. Kies uw startsleutel

Om je akkoordenschema op te bouwen, moet je eerst de toonaard of notenfamilie kiezen om je akkoorden te maken. Bij jazzmuziek is het uniek dat je vaak van de ene toonsoort naar de andere gaat, dus het is ook een goed idee om andere relatieve toonsoorten te schetsen voor toekomstige modulatie.

Kies iets binnen je vocale of instrumentale bereik waar je je prettig bij voelt. Kies bij twijfel voor de toonsoort C om de eerste toevalligheden te vermijden bij het spelen van complexe wendingen en variaties in je muziek.

2. Schrijf je akkoordenschema uit

Zodra je de toonaard hebt gekozen, is het tijd om je akkoordenschema's uit te schrijven. Bij jazz akkoordprogressies is het verstandig om zowel majeur als mineur akkoordconfiguraties uit te schrijven, omdat je regelmatig tussen de twee toonaarden heen en weer springt, terwijl je ook verminderde akkoorden en andere versieringen gebruikt. Je kunt ook een akkoordenschema gebruiken als je vastloopt.

3. Experimenteer met nieuwe combinaties

Nu is het tijd om plezier te hebben! Je kunt beginnen met traditionele combinaties van jazzakkoorden zoals vi ii v of spelen op basis van jazzstandards, maar je kunt ook naar smaak mixen en matchen. Merk op dat sommige van de sterkste sonische relaties in jazzmuziek berusten op het samenspel tussen de i, ii, iv, en v toonladdergraden, dus je moet zeker spelen met deze verschillende combinaties.

4. Voeg die handtekening toe

Bij het spelen van jazzmuziek gaat het erom een extra laag aan je nummers toe te voegen. Als je eenmaal een akkoordprogressie hebt gevonden waar je enthousiast over bent, zoek dan manieren om variatie, beweging en extra lagen toe te voegen binnen de context van je nummer.

Misschien neem je dat C majeur akkoord en verander je het in een Cmaj7. Misschien verwerk je ritmewisselingen, door je v-akkoord op de downbeat te laten slaan. Misschien gebruik je halfverminderde akkoorden tussen signatuurakkoorden om de kloof te overbruggen.

In de jazz zijn er geen regels! Speel met je frasering om je melodie zo dynamisch en gevarieerd mogelijk te maken.

5. Improviseer, herzie en herhaal!

Daar heb je het! Als je eenmaal een akkoordprogressie hebt, is het tijd om te improviseren en de muziek aan te vullen in de ware stijl van de jazz. Speel jazzgitaar, scat, of riff op de toetsen bovenop je progressie. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Jazzakkoorden zijn bijzonder. Ze nemen risico's, voegen bloemetjes toe en bouwen spanning op om diepte en dimensies in muziek te creëren die anders moeilijk te vinden zijn. Hopelijk maakt deze gids het je gemakkelijker om jazzakkoorden in je muziek te verwerken.

Of je nu een doorgewinterde jazzgitarist bent of een beginnende muzikant die meer complexe akkoorden wil spelen, jazzmuziek is iets voor jou. Veel plezier bij het experimenteren met jazz akkoordenschema's!