In de wereld van vandaag zou elke gitarist moeten weten hoe je je eigen gitaar opneemt. Of je nu werkt aan een nieuw nummer, je Instagram-portfolio opbouwt of gewoon experimenteert met verschillende geluiden, de mogelijkheid om thuis op te nemen is nog nooit zo belangrijk geweest. Het geeft je niet alleen de flexibiliteit om je ideeën vast te leggen wanneer ze komen, maar het betekent ook dat je volledige controle hebt over je geluid.

Je hoeft nooit te wachten op studiotijd of te vertrouwen op anderen om je visie tot leven te brengen.

Het goede nieuws is dat het veel gemakkelijker is dan de meeste mensen denken.

Met een paar basisgereedschappen kun je vanuit je luie stoel een gitaartoon van hoge kwaliteit opnemen. Als je al een computer en een elektrische gitaar hebt, ben je er bijna. De rest is gewoon weten hoe je alles samenvoegt.

In deze gids vertel ik je alles wat je moet weten om thuis te beginnen met het opnemen van je gitaar.

De basisprincipes van het opnemen van elektrische gitaar

Gitaar opnemen is zo ingewikkeld als je het zelf wilt maken.

Alles wat je nodig hebt is een gitaar, een manier om dat geluid op je computer te krijgen en software om het op te nemen en te verwerken. Koop een basis audio-interface en wat gratis opnamesoftware en je bent klaar om gitaartracks te maken die goed genoeg klinken voor de meeste situaties.

Maar als je helemaal los wilt gaan, zijn de mogelijkheden natuurlijk eindeloos.

Je kunt je storten op een wereld vol hoogwaardige voorversterkers, microfoonopstellingen, rekken vol apparatuur en professionele opnamesoftware, zoals Pro Tools of Logic.

En natuurlijk kunnen al die spullen je geluid verbeteren. Toch is het verschil tussen een basisopstelling en een volledig uitgeruste studio vaak een kwestie van fijnafstelling die alleen opvalt als je aandachtig luistert in een zeer gecontroleerde omgeving. Voor de meesten onder ons volstaat de basis.

Om het eenvoudig te houden, heb je eigenlijk alleen maar nodig:

• Je gitaar
• Een audio-interface (die je gitaar met je computer verbindt)
• Opnamesoftware (ook wel DAW of digitaal audio werkstation genoemd)

Voor mixen en afspelen wil je iets fatsoenlijks om te horen waar je mee bezig bent. Koop een goede koptelefoon of een set monitors (luidsprekers) om een goed gevoel te krijgen van hoe je gitaar klinkt in de mix.

Koptelefoons zijn een goede keuze als je een klein budget hebt of in een kleine ruimte werkt.

Verschillende manieren om elektrische gitaar op te nemen

Direct opnemen met een audio-interface

De eenvoudigste manier om te beginnen is door 'direct' te gaan met een audio-interface. Het mooie van deze opstelling is hoe eenvoudig het is. Alles wat je nodig hebt is je gitaar, een gitaarkabel, een audio-interface en je computer. Dat is alles.

Wat is nu precies een audio-interface?

In een notendop is het het apparaat dat fungeert als brug tussen je gitaar en je computer. Het neemt het analoge signaal van je gitaar op, zet het om in een digitaal signaal dat je computer kan begrijpen en laat je het opnemen in je digitale audio workstation.

Het nadeel is dat als je op deze manier opneemt, je alleen het geluid krijgt van een droge, onbewerkte elektrische gitaar. Je hebt software (plugins en effecten) nodig om dat rauwe geluid tot leven te brengen. Ik raad aan eens te kijken naar versterkersimulators (AmpliTube, Guitar Rig, Bias FX) en effectprocessors (reverb, delay, chorus, etc.) om je schone, droge gitaarsignaal om te zetten in een vol gitaargeluid.

Het mooie van direct opnemen is echter dat je vrij bent om te experimenteren en dat geluid achteraf te veranderen. Als de versterkertoon die je hebt je niet bevalt, kun je hem veranderen. Wil je een andere galm? Pas het gewoon aan in je DAW.

Direct uit een versterker gaan

Als je van het geluid van je versterker houdt, maar geen zin hebt om hem op te nemen in de microfoon, is rechtstreeks uit je versterker gaan een fantastische optie.

Deze opstelling is vrij eenvoudig. Het enige wat je hoeft te doen is je gitaar zoals gewoonlijk op je versterker aan te sluiten en dan de lijnuitgang van je versterker op de lijningang van je audio-interface aan te sluiten.

Ik raad deze methode altijd aan voor thuisopnemers die de buren niet willen storen of hun kamer perfect geluidsdicht moeten maken. Door direct te gaan krijg je die vertrouwde versterkertoon zonder alle extra ruis of complicaties.

Om het beste geluid uit deze opstelling te krijgen, moet je ervoor zorgen dat de line out van je versterker is ingesteld voor een optimaal signaal. Sommige versterkers hebben een speciale line out met ingebouwde cabine-simulatie, wat alles supergemakkelijk maakt omdat je je geen zorgen hoeft te maken over het missen van dat cabinet-geluid.

Als je versterker geen cab simulatie heeft, moet je een software plugin gebruiken die het geluid van de luidsprekerkast simuleert. De meeste versterkersimulaties in je DAW (zoals degene waar we het in de vorige sectie over hebben gehad) kunnen dit gemakkelijk voor je doen.

Je moet ook de output levels van je versterker onder controle houden, vooral als je een high-gain sound gebruikt. Te veel output kan leiden tot clippen of vervorming die niet zo zuiver klinkt als je zou willen. Pas het mastervolume en de tooninstellingen van je versterker aan om een gebalanceerd, schoon gitaarsignaal te krijgen voordat het de interface bereikt, en je kunt aan de slag.

Gebruik een hardware versterker simulator

Als je die iconische versterkertoon wilt maar het eenvoudig wilt houden, raad ik je aan om een hardware versterkersimulator te gebruiken.

Met de juiste versterker kun je het rijke, dynamische geluid van een echte versterker krijgen zonder de noodzaak van een fysieke versterker of microfoonopstelling. Hardware versterker sims werken hetzelfde als software versterker sims door het geluid van een gitaarversterker en cabinet te simuleren. Ze zijn echter tastbaarder en geven je een verscheidenheid aan versterkermodellen en effecten letterlijk binnen handbereik.

Enkele van de populairste hardwareversterkersimulaties zijn:

• Lijn 6 HX Stomp
• Kemper Profilering Amp
• Fractal Audio Axe-Fx serie.

Het opzetten is ook eenvoudig. Het enige wat je hoeft te doen is je gitaar aan te sluiten op de ingang van de versterkersimulator en vervolgens de uitgang van de simulator in je audio-interface te laten lopen, net zoals je met een versterker zou doen. Je kunt de instellingen van de simulator aanpassen om verschillende versterkermodellen, effecten en cabinesimulaties te kiezen.

Een van de belangrijkste voordelen is dat deze dingen superhandig zijn. Je krijgt professionele versterker- en cabine-simulaties zonder dat je een fysieke versterker of microfoon nodig hebt. Je kunt een breed scala aan tonen krijgen, van clean tot high-gain, allemaal in één apparaat.

En omdat alles digitaal is, is het een geweldige optie voor opnames in kleinere ruimtes of op late uren zonder iemand te storen. Veel hardwarematige versterkersimulators hebben ook ingebouwde effecten, dus je hoeft niet allerlei plugins of extra apparatuur in te laden.

Het nadeel is dat ze prijzig kunnen worden, vooral als je high-end modellen zoals de Kemper of Fractal op het oog hebt. En hoewel ze het geluid van een echte versterker goed nabootsen, is er nog steeds iets met het gevoel van een echte versterker dat ik nooit heb kunnen vastleggen met een amp sim.

Neem je versterker op met een microfoon

Als je voor de klassieke, beproefde aanpak kiest, kun je niet verkeerd gaan door je versterker op te nemen met een microfoon. Dit is hoe sommige van je favoriete gitaartonen op je favoriete platen zijn opgenomen, en er is nog steeds geen betere methode om een authentieke, volle versterkertoon vast te leggen, aangenomen dat je de juiste ruimte en gereedschappen hebt.

Bij het instellen van een microfoon voor je versterker zijn de mogelijkheden eindeloos. Er is geen standaardmethode. De plaatsing van de microfoon kan bijvoorbeeld het geluid van je gitaar compleet veranderen, en dat is juist leuk.

Normaal gesproken plaats je de microfoon dicht bij de luidsprekerconus (in het midden voor een heldere, gefocuste toon, of uit het midden voor een warmer, natuurlijker geluid). Van daaruit kun je experimenteren met de afstand om de balans tussen lucht en punch te krijgen die je zoekt. Probeer de microfoon onder een lichte hoek te plaatsen of zelfs buiten de as voor het beste van beide werelden. Trial and error is hier je beste vriend.

De twee populairste soorten microfoons voor het opnemen van gitaarversterkers zijn dynamische microfoons en condensatormicrofoons.

Dynamische microfoons (zoals de legendarische Shure SM57) worden vaak gebruikt voor gitaaropnames. Ze kunnen een hoge SPL (geluidsdruk) aan zonder te vervormen, wat geweldig is voor luide versterkers. Bovendien hebben ze ook de neiging om je een pittig, zwaar middenbereikgeluid te geven, wat geweldig werkt voor rock, metal en alles wat een beetje agressie nodig heeft.

Aan de andere kant zijn condensatormicrofoons gevoeliger en vangen ze een breder frequentiebereik op, waardoor ze geweldig zijn voor meer gedetailleerde of luchtige tonen. Ze kunnen subtiele nuances beter opvangen, wat geweldig kan zijn als je een voller, meer gepolijst geluid wilt. In sommige gevallen kunnen ze echter een beetje te gevoelig zijn voor zeer luide versterkers of vervormde geluiden.

Je kunt zelfs beide microfoons combineren voor een opstelling met meerdere microfoons. Gebruik bijvoorbeeld een dynamische microfoon dicht bij de luidspreker voor een direct, punchy geluid en een condensatormicrofoon verder weg om de akoestiek van de kamer op te vangen en een grotere kamertoon te krijgen.

Het belangrijkste is flexibiliteit. Microfoonplaatsing en microfoonkeuze kunnen een enorm verschil maken in je geluid, en het is aan jou om uit te zoeken wat het beste werkt voor jouw opstelling.

Akoestische gitaar opnemen op een PC

Als je in plaats daarvan je akoestische gitaar wilt opnemen, verandert het proces een beetje. Net als bij het opnemen van een elektrische gitaar zijn er een paar verschillende manieren waarop je dit kunt doen.

Akoestische gitaar opnemen met een microfoon

Het opnemen van akoestische gitaar met een microfoon is verreweg een van de meest dankbare opnamemethoden die ik kan bedenken. Natuurlijk is het ook een van de moeilijkste om goed te doen, omdat het een paar zeer belangrijke stappen vereist.

Het vastleggen van de volledige rijkdom van een akoestische gitaar vereist iets meer aandacht voor detail dan gewoon de gitaar rechtstreeks op een interface aansluiten.

De juiste ruimte vinden

Voordat je iets anders doet, moet je een goede ruimte vinden om op te nemen. Als je vanaf een desktop PC werkt, moet je misschien een beetje creatief zijn, maar als je een laptop hebt, is het veel makkelijker om te bewegen en te experimenteren met verschillende plekken in je kamer of huis.

Zoek het liefst een plek die niet te krap is en uit de buurt van druk verkeer of afleidingen. Je microfoon pikt waarschijnlijk veel achtergrondgeluid op, dus een rustige, ontspannen omgeving is belangrijk.

Probeer, indien mogelijk, kamers met veel reflecterende oppervlakken zoals tegelvloeren of kale muren te vermijden. Tapijten, gordijnen of zelfs dekens over harde oppervlakken kunnen helpen bij het absorberen van geluid en zorgen voor een schonere opname. Maar als je vastzit aan een minder dan ideale ruimte, hoef je je niet al te veel zorgen te maken. Je kunt altijd nog met het geluid werken tijdens het mixen.

Kies de juiste microfoon

Als je eenmaal de perfecte ruimte hebt, is het tijd om de juiste microfoon te kiezen. Er zijn een paar soorten microfoons om te overwegen:

• Grootmembraam condensator (LDC): Deze microfoons zijn fantastisch voor akoestische gitaren, vooral als je een warme, volle toon wilt. Ze zijn geweldig in het oppikken van alle details en nuances van je spel, daarom worden ze vaak gebruikt in professionele opnames. Als je budget hebt voor één microfoon en je wilt iets veelzijdig, dan is een LDC een goede keuze.
• Kleinmembraam condensator (SDC): Persoonlijk gebruik ik meestal SDC's bij akoestische opnames, omdat ze veel gerichter en preciezer zijn. Ze zijn geweldig voor het vastleggen van de heldere, gedetailleerde hoge tonen van een akoestische gitaar en ze hebben de neiging om minder kamerruis op te pikken, waardoor je een "strakker" geluid krijgt.
• Dynamische microfoon: Hoewel dynamische microfoons (zoals de Shure SM57) meestal worden gebruikt voor elektrische gitaarversterkers, kunnen ze ook goed werken voor akoestische gitaren, vooral als je op zoek bent naar een pittiger, meer gefocust geluid. Ze vangen niet zoveel details op als condensatoren, maar ze zijn minder gevoelig voor achtergrondgeluiden en oneffenheden in de kamer, dus ze zijn een goede optie als je in een niet-perfecte omgeving bent.

Enkele microfoon vs. meerdere microfoons

Omdat je net begint, is het meestal het beste om te beginnen met een enkele microfoon om een gevoel te krijgen voor het proces.

Wat betreft waar je de microfoon moet plaatsen, zul je een beetje willen experimenteren, maar een goed startpunt is ongeveer 6-12 inches van het klankgat, iets uit het midden gericht. Als je meer detail wilt, probeer de microfoon dan dichter bij de hals te plaatsen, waar je meer van het fingerpicking- of tokkelgeluid kunt vastleggen.

Als je je later avontuurlijk voelt, kun je meer microfoons toevoegen. Als je bijvoorbeeld twee microfoons gebruikt, een bij het klankgat en de andere verder omhoog bij de hals, kun je een breder geluid krijgen en meer flexibiliteit bij het mixen. Maar maak je voorlopig geen zorgen over meerdere microfoons. Concentreer je eerst op de plaatsing van die ene microfoon.

Je microfoon aansluiten op je audio-interface

Vergeet niet dat je je microfoon op je audio-interface moet aansluiten om het signaal naar je computer te krijgen. De meeste studiomicrofoons gebruiken een XLR-kabel, dus zorg ervoor dat je een compatibele interface hebt met een XLR-ingang.

Als u op zoek bent naar een eenvoudigere opstelling en het niet erg vindt om wat flexibiliteit op te offeren, kunt u kiezen voor een USB-microfoon, die rechtstreeks op uw computer wordt aangesloten. Hierdoor heb je geen audio-interface nodig.

Akoestische gitaar direct opnemen

Als je akoestische gitaar een 1/4" uitgang heeft, kun je de microfoonconfiguratie helemaal overslaan en voor de directe route kiezen door je gitaar rechtstreeks op je audio-interface aan te sluiten met een gewone gitaarkabel. Het is een snelle en gemakkelijke manier om op te nemen en het is een optie die veel mensen over het hoofd zien als ze net beginnen.

Er zijn een paar voor- en nadelen aan deze aanpak die het vermelden waard zijn.

Wat de voordelen betreft, buiten het feit dat deze aanpak ongelooflijk eenvoudig is, krijg je ook het pure ongekleurde geluid van de pickups van je gitaar, wat interessant kan zijn afhankelijk van de vibe waar je voor gaat.

Wat de nadelen betreft, je mist het natuurlijke kamergeluid of de resonantie van het lichaam die akoestische gitaren in de eerste plaats zo geweldig maken. Deze opnames hebben de neiging om klinisch, hard en, eerlijk gezegd, niet erg opwindend aan te voelen. Dat betekent niet dat je achteraf niet wat magie kunt gebruiken om een fatsoenlijk geluid te krijgen!

Ten eerste, wees niet bang om een versterkersimulator of effectplugins te gebruiken om je DI akoestische toon warmte en diepte te geven. Amplitube heeft een aantal uitstekende akoestische versterkersimulators in de reguliere bundel!

Reverb zal ook hier je beste vriend zijn, omdat het je directe opname natuurlijker laat klinken. Ik raad aan een convolutie of algoritmische nagalm te gebruiken, zoals Fabfilter Pro-R2 of Altiverb 8, om je gitaar in een realistische "ruimte" te zetten.

Een DI parallel opnemen met een opname op de microfoon

Als je je extra creatief voelt (of wat meer flexibiliteit wilt tijdens de mixfase), kun je een direct signaal opnemen naast je opname met microfoon om het beste van beide werelden te krijgen. Je krijgt een pure, zuivere toon van de directe opname, plus alle warmte en ambiance van het signaal met de microfoon.

Deze parallelle DI opname is ook perfect voor bewerking. Omdat het directe signaal vrij is van kamerruis of mic bleed, krijg je een zuivere golfvorm met duidelijke pieken, waardoor het gemakkelijk is om te snijden, aan te passen of te bewerken. Je kunt later ook bewerking toevoegen als je merkt dat het signaal van de microfoon niet helemaal was wat je zocht.

Met een DI-track werken kan ook helpen om details in je mix naar voren te halen. Misschien miste de opname met microfoon een subtiel fingerpicking-gedeelte of een zachte strum, maar de DI track ving het allemaal perfect op. Met een mix van de twee kun je wat extra detail krijgen dat moeilijk vast te leggen zou zijn met alleen een microfoon.

Inpakken

Zoals met alles, hoe meer je opneemt, hoe beter je erin wordt!

Schrijf de dingen op die voor jou werken (microfoontypes, kamerkeuze, DI vs. microfoon, enz.) en neem de tijd om te experimenteren met dingen waar je onzeker over bent. Naarmate je je opnamereis voortzet, zul je dingen anders gaan horen en unieke manieren vinden om je eigen geluid vast te leggen.

Het belangrijkste is dat je onthoudt dat er geen goede of foute manier is om opnames te maken. Dus veel plezier en geen stress!