De Locrian modus is de zevende modus van de majeur toonladder en de laatste in de modale basisreeks. Het is waarschijnlijk ook een van de minst gebruikte modi van allemaal, wat betekent dat je hem waarschijnlijk niet vaak in muziekstukken zult tegenkomen.

Toch is het een handig hulpmiddel om in je achterzak te hebben.

Vandaag gaan we ons verdiepen in de Locrian modus. We leren wat de Locrian modus is, waarom hij zo speciaal is en hoe je hem kunt gebruiken in je muziek.

Maar laten we om te beginnen even kort de definitie van muziekmodi op een rijtje zetten.

Wat zijn modi?

Modi in de muziektheorie lijken erg op toonladders. Ze beginnen bij een specifieke noot en bewegen hoger of lager door de rest van de noten in de reeks totdat ze weer terugkomen bij het octaaf.

Je kunt een modus zien als een majeur- of mineurtoonladder.

Wat modi onderscheidt van gewone majeur- of mineurtoonladders is dat ze unieke tonale kenmerken en relaties hebben.

Je vindt zeven modi in de majeur toonladder, die gebaseerd zijn op de zeven noten die in majeur toonladders voorkomen.

De naam van de modus hangt af van de noot van de majeur toonladder waarop je begint, ook wel de graad van de toonladder genoemd. Om je een idee te geven van hoe je modi afleidt uit een majeur toonladder, laten we eens kijken naar de zeven modi van de C majeur toonladder.

• C Ionische modus - C-D-E-F-G-A-B-
• D Dorische modus - D-F-E-G-A-B-G
• E Frygische modus - E-F-G-A-B-C-D
• F Lydische modus - F-G-A-B-C-D-E
• G Mixolydische modus - G-A-B-C-D-E-F
• A Eolische modus - A-B-C-D-E-F-G
• B Locriaanse modus - B-C-D-E-F-G-A

Wat is de Locrian Mode?

De Locrian modus is, zoals je kunt zien in de lijst van modi hierboven, de zevende en laatste modus in de majeur toonladder. Hij begint op de zevende graad van de toonladder.

Bijvoorbeeld, in de toonsoort C majeur begint de Locriaanse modus op de noot B. Daarom noemen we deze modus de Locriaanse modus B.

Bekijk de foto hieronder om te zien hoe de B Locriaanse modus eruit ziet als je hem op de piano speelt.

Als we deze Locriaanse toonladder zouden bekijken als een verzameling tonen en halve tonen, dan zouden we hem als volgt rangschikken:

S-T-T-S-T-T-T

Aan de andere kant, als we de Locriaanse toonladder in hele en halve stappen zouden ordenen, dan zouden we het als volgt doen:

H-W-W-H-W-W

Deze hele-stap/half-stap formule verschilt enorm van de majeur toonladder formule, die er als volgt uitziet:

W-W-H-W-W-H

Met de hele-stap/half-stap formule van de Locrian toonladders kun je de Locrian modus spelen vanaf elke noot en het patroon volgen.

De schaalgraden van de modus Locrianus

Als we kijken naar de modi van de majeur toonladder, verdelen we deze meestal in majeur en mineur modi. De Locriaanse modus is een van de vier mineurmodi, waaronder de Dorische, Phrygische en Aeolische.

Het element dat het een kleine modus maakt is de derde graad van de toonladder, die met een halve stap wordt verlaagd, waardoor het een kleine terts wordt.

Als we de Locrian modus zouden moeten relateren aan een van de andere modi, dan lijkt hij het meest op de Phrygische modus, dankzij de kleine secunde. Met de verminderde kwint in de toonladder heeft hij echter nog meer een mineur kwaliteit dan de frygische.

Laten we eens kijken naar de zeven trappen van de Locrian modus:

• Wortel 1
• Minor Tweede 2
• Kleine terts 3
• Perfecte vierde
• Verminderde Vijfde
• Kleine Zesde
• Kleine Zevende

Locrian heeft de reputatie een van de "donkerste" modi in de serie te zijn, omdat het geen grote kwaliteiten heeft die het reliëf geven.

Met zoveel afgeplatte noten heeft het een erg graf, droevig en mineur karakter.

De Locriaanse modus gebruiken

Laten we eens kijken naar een paar manieren waarop je de Locrian modus in je spel zou kunnen gebruiken.

Locriaanse modus gebruiken in jazzimprovisatie

Jazzimprovisatie kent zelden grenzen als je zelfverzekerd genoeg bent om de verkeerde noten te spelen terwijl je doet alsof het je bedoeling was.

Natuurlijk, alle grappen terzijde, jazz laat veel open eindjes voor unieke vormen van improvisatie, hoewel het echt afhangt van het type jazz dat je speelt. Als je bijvoorbeeld meespeelt met een leuk Billie Holiday-deuntje, zou het waarschijnlijk raar zijn als je probeert te puzzelen in een Locrian-modus.

Aan de andere kant, als je experimenteert met tonen of free jazz speelt, kunnen de chromatische eigenschappen van de Locrian modus in je voordeel werken.

Door die kleine secunde meteen in een solo te gooien, kun je een interessante rit maken. Je kunt je solo ook wat extra's geven door die tritonus te gebruiken in plaats van een standaard kwint. Een van de sterkste mogelijkheden van de Locrian mode is om spelers een unieke voorsprong te geven.

Vertrouwen op zijn donkere eigenschappen

Een van de belangrijkste redenen waarom Locrian bestaat, is om een natuurlijke vorm van duisternis in de muziek te brengen. Locrian krijgt zijn karakter van de reeks vlakke tonen, waardoor het de donkerste modus is van de zeven majeur modi.

De kleine terts is de duidelijkste indicator van de duistere kwaliteiten, maar als je de kleine secunde, kleine sext en verminderde kwint toevoegt aan de mix, krijg je in wezen de mogelijkheid om de donkerste kwaliteiten vanuit alle hoeken aan te vallen.

Het is vrijwel onmogelijk om helderheid uit de Locrian modus te halen, dus als je iets helder of poppy probeert te schrijven, gebruik je de Locrian toonladder verkeerd. We raden vaak aan om het te gebruiken in dramatische werken, zoals de underscore voor een horrorfilm. Het is geweldig om horrorachtige spanning op te wekken.

Spelen met de triton

Om bij dit idee van duisternis te blijven, de eerste paar intervallen in de Locrian toonladder creëren de tritonus die boven de grondtoon of tonica zit. Natuurlijk hebben alle modi ergens tritonen, maar niet veel modi hebben tritonen boven de grondtoon, wat deze modus zo interessant maakt.

Het is zelfs de enige die de kwint vervangt door een verminderde kwint, wat helpt om deze modus zijn unieke karakter te geven.

Met zeven tonen heb je heel wat mogelijkheden om je luisteraar te suggereren dat je de Locriaanse toonladder gebruikt. Geen van deze tonen kan echter zoveel duidelijkheid geven als het verminderde akkoord dat de kwint gebruikt. Het is een vreemd gevoel, omdat we de kwint meestal gebruiken om stabiliteit te creëren tijdens het spelen. Als je echter een donkerdere en mysterieuzere toon wilt creëren, dan is het de instabiliteit van de Locrian toonladder die schittert.

Als je een gitarist bent, zet dan wat zware vervorming aan en speel in de Locrian mode om wat agressieve melodieën te krijgen.

Gebruik de kleine seconde

Na de tritonus is de kleine secunde in deze toonladder waarschijnlijk het belangrijkste element. Natuurlijk is het belangrijk om te onthouden dat de Locrian toonladder niet de enige is die op dit interval is gebouwd, want de Phrygian gebruikt ook een halve toon die naar de tweede gaat.

Het gebruik van dit interval is een alternatieve manier om instabiliteit te bieden naast de verminderde kwint, omdat het voor een luisteraar moeilijker wordt om te bepalen of de melodie of het lied deel uitmaakt van een majeur- of mineurtoonladder. Zelfs ongeschoolde luisteraars zullen plotseling voelen dat er tonaal iets unieks aan de hand is.

Dissonantie creëren

Een van mijn favoriete dingen aan de Locrian modus is dat je er heel gemakkelijk dissonanten mee kunt maken, wat hem des te angstaanjagender maakt! Het maakt niet uit welk instrument je speelt, je kunt de Locrian toonladder gebruiken om knisperende, dissonante akkoorden te maken met deze toonladder.

Het tonica akkoord in de Locriaanse modus is bijvoorbeeld volledig diminished. Je kunt echter nog verder gaan door een septiem of negende aan het tonica akkoord toe te voegen om een dim7b9 akkoord te krijgen. Het is een akkoord dat erg lijkt op een majeur zeven akkoord, maar het heeft een meer gedraaide karakteristiek.

Zelfs buiten het tonische akkoord vind je een breed scala aan dissonante noten door het hele reilen en zeilen van de Locrian toonladder, dus zorg ervoor dat je ze allemaal zoveel mogelijk verkent.

Voorbeelden van de Locriaanse modus in muziek

Het is vrij zeldzaam om de Locrian modus in muziek te horen.

Veel experts zeggen dat dit komt door de graad van de verminderde kwinttoonladder, waardoor het een beetje vreemd klinkt.

Vraag het mensen die de Locrian-modus hebben bestudeerd en ze zullen je vertellen dat mensen vaak zeggen dat het onaf voelt, bijna alsof iemand verder wilde spelen maar abrupt stopte.

"Jeux" - Claud Debussy

Hoewel je de Locrian modus niet in veel moderne muziek zult vinden, hoor je hem vaak in experimentele of avant-gardistische klassieke muziek, vooral bij componisten die graag de grenzen van de tonaliteit opzoeken.

Claude Debussy kwam in zijn tijd met een fantastisch ballet, bekend als "Jeux". Het ironische is dat zelfs een ongelooflijke componist als Debussy duidelijk niet in staat was om het stuk binnen de Locriaanse toonladder te houden.

Je vindt drie verschillende gevallen van de Locrian toonladder in dit stuk, die heel duidelijk zijn als je luistert, want het zijn momenten van serieuze duisternis.

De interessante manier waarop Debussy de Locriaanse modus benadert, is door deze te gebruiken vlak na de Dorische modus. In wezen maakt hij de Dorische modus donkerder door er Locriaanse kenmerken in te injecteren, waardoor het stuk langzaam naar een donkerder plek overgaat.

"Prelude in b - Sergej Rachmaninoff

Hoewel het vrij moeilijk is om werken te vinden die volledig in de Locriaanse modus zijn geschreven, is een van de beste plaatsen om te graven het werk van 20e-eeuwse componisten. Rachmaninoff bood enkele van de beste representaties van de avant-garde en modernistische muziekbewegingen in die tijd.

Je vindt voorbeelden van de Locrian toonladder in zijn "Prelude in B mineur". Als je goed naar het stuk luistert, zul je merken dat hij voortdurend de tweede en vijfde graad van B mineur afvlakt.

"Stof tot stof" - John Kirkpatrick

Als mensen het hebben over het gebruik van de Locrian toonladder in moderne muziek, is een van de meest voorkomende voorbeelden "Dust to Dust" van folkzanger John Kirkpatrick.

Het unieke aan "Dust to Dust" is dat Kirkpatrick geen begeleiding heeft. Het nummer bestaat alleen uit zijn stem en de bijpassende accordeon, wat waarschijnlijk het meest indrukwekkend is, gezien het feit dat hij zo moeiteloos de Locrian toonladder kan verkennen.

Hoewel het op het eerste gehoor misschien klinkt als een traditioneel folkliedje, hoor je een paar vreemde intervallen die het een randje geven, waardoor het zich onderscheidt van andere folkstukken uit die tijd.

Hoewel dit nummer erg onconventioneel is in de wereld van de folkmuziek, is het een van de beste voorbeelden van iemand die een melodie gebruikt waarbij hij nooit de laatste noten tot een oplossing brengt.

"Rationele blik" - Meshuggah

We zouden nalatig zijn als we het niet zouden hebben over het gebruik van de Locrian modus in metalmuziek, omdat deze vaak wordt gebruikt in zwaardere metalgenres, dankzij de demonische eigenschappen. Als je naar veel metalnummers luistert, hoor je dat de modus steeds weer wordt gebruikt vanwege zijn dissonante eigenschappen.

Een van onze favoriete voorbeelden van een metalstuk dat de Locrian toonladder gebruikt is "Rational Gaze" van Meshuggah. Het mooie van dit nummer is dat het een voorbeeld is van de pure woestheid en kracht die je kunt halen uit een Locrian-gebaseerde gitaarriff.

Meshuggah schrijft een aantal extreem heavy nummers met technisch vernuft en ingewikkeld spel. De opening van dit specifieke nummer richt zich op de kleine 2e en verminderde 5e intervallen om de luisteraars van wat meer intensiteit te voorzien.

Slotopmerkingen - De mysteries van de Locrian Mode ontsluieren

Hoewel de Locrian modus een van de donkerste en minst gunstige diatonische modi is (in ieder geval in populaire muziek), kan het een uniek hulpmiddel zijn om in je achterzak te hebben voor als je een contrastrijk stuk nodig hebt of iets moet schrijven dat mineur of diatonisch onvolledig aanvoelt.

Om een gevoel te krijgen voor de Locrian modus begin je met het spelen van B op de piano en beweeg je langs de witte noten tot je bij de B erboven bent. Je zult dit incomplete gevoel merken als je eenmaal bij de laatste B bent, omdat je bijna wilt dat het doorgaat naar C.

Naarmate je meer gewend raakt aan de Locrian toonladder, kun je hem in je nummers gaan gebruiken vanwege zijn unieke duistere identiteit. Of je nu dramatische films scoort of het volgende beste shredmetalnummer schrijft, de Locrian-modus biedt een unieke emotionele intensiteit die je moeilijk ergens anders kunt vinden.

We hopen dat je experimenteert en de Locrian modus probeert te gebruiken in je muziek of in je studie.

‍