Ah, de Pryda Snare - als je enige tijd in de wereld van EDM of big room-muziek hebt doorgebracht, ken je het geluid waar ik het over heb. Je hoort die stuwende vier-op-de-vloer groove en je weet gewoon dat het eraan komt. Die gedenkwaardige, ultragecomprimeerde, reverb-gated 909 snarehit die al meer dan tien jaar drops voorbereidt en festivalspeakers laat ratelen. Het is zo iconisch dat het bijna het geluid van het genre is geworden - net als de verplichte basdrop.

Maar laten we eerlijk zijn: hoe legendarisch hij ook is, de Pryda Snare is ook een van de grootste clichés in de elektronische muziek. In sommige tracks kun je je horloge er bijna op gelijk zetten! Toch blijven producers er, ondanks het overmatige gebruik, naar teruggrijpen. Waarom? Omdat het gewoon werkt. Er is iets met die punchy, galmende hit die mensen elke keer weer in beweging krijgt.

In muziekproductiekringen noemen we dit beruchte geluid de Pryda Snare, genoemd naar Eric Prydz, de man die verantwoordelijk is voor de popularisering ervan. In deze gids duiken we diep in de geschiedenis van de Pryda Snare, ontleden we wat hem zo speciaal maakt en laten we je vooral zien hoe je hem precies kunt namaken in je eigen tracks. Laten we beginnen!

De introductie van de Pryda Snare

Het verhaal van de Pryda Snare begint begin 2009 met de release van Eric Prydz' track "Miami to Atlanta". Als je een EDM-fan bent, heb je deze waarschijnlijk al gehoord. Het is nog steeds een van zijn grootste tracks tot nu toe.

De track begint met wat je zou verwachten van een Pryda-tune: een klassieke jaren 80-groove, een aantal soepele synthmelodieën en die kenmerkende atmosferische vibe waar Prydz bekend om staat. Alles voelt vertrouwd, bijna als een opwarmrondje op een circuit waar je al duizend keer eerder hebt geracet.

Maar net na de minuut neemt het een scherpe wending. Uit het niets begint Prydz die enorme snarehits te droppen op vier tellen. Bij elke hit is het alsof hij je uitdaagt om het te negeren, maar dat kun je niet. Waarom? Omdat bijna alles in de mix aanvoelt alsof het aan die snare is gekoppeld. De bas duikt weg, de synths trekken zich terug en de kick verstopt zich bijna in de schaduw, allemaal om deze snare vooraan te laten staan.

Het is vet, het is in je gezicht en het is onmogelijk om te vergeten. Die snare was niet alleen een percussief element. Het werd de ster van de show en gaf "Miami to Atlanta" zijn unieke, bijna hypnotiserende memorabiliteit.

Waarom is dit monster zo bekend geworden?

Nou, snel vooruit naar 2011 en festival EDM was bezig aan een razendsnelle opmars. Deze nieuwe stijl van elektronische dansmuziek draaide allemaal om enorme drops, high-energy builds en oorverdovende vocale hooks. En met die opkomst vond de Pryda Snare zijn weg naar zowat elke bigroomtrack die er was. Het werd het voorkeurswapen voor producers die dezelfde explosieve energie in hun tracks wilden injecteren.

Het was echter niet per se zo dat de snare zelf een baanbrekend, nooit eerder gehoord geluid was. In feite is het verrassend eenvoudig na te maken (daarover later meer). De echte magie zat hem in de manier waarop Prydz hem gebruikte.

De Pryda-valstrik verspreidt zich als wildvuur

Zodra de Pryda Snare zijn intrede deed, duurde het niet lang voordat hij zich als een lopend vuurtje verspreidde. Producers beseften al snel dat deze snare de perfecte tool was voor de overgang naar energiekere delen van een track of voor het signaleren van die o zo belangrijke drops.

En met dat besef dook de Pryda Snare overal op.

Een van de meest herkenbare kenmerken van het gebruik van de Pryda Snare was het kleine beetje stilte dat erop volgde. Dit moment van stilte, een soort geluidsvacuüm, creëerde een dramatische pauze die de luisteraar bijna dwong om te anticiperen op wat er daarna kwam. Het was een techniek die rechtstreeks uit de originele Prydz-track kwam, en het werd een bepalend kenmerk in de manier waarop de snare door anderen werd gebruikt.

Neem bijvoorbeeld "Antidote" van Swedish House Mafia en Knife Party. Deze track is een masterclass in het gebruik van de Pryda Snare als markering voor de drop. Om de ongeveer vier maten knalt de snare erin en kondigt de energieke delen van de track aan als een sirene.

Al snel dook de Pryda Snare links en rechts op in tracks. Nicky Romero's "Toulouse" en R3hab & Swanky Tunes' "Sending My Love" zijn daar goede voorbeelden van. In 2013 was bigroom-muziek overal te horen: op festivals, in clubs en op de radio. Het was het geluid van het moment en als je het niet gebruikte, maakte je dan wel big-room muziek?

W&W, een van de zwaargewichten in het genre, werden enorme voorstanders van de Pryda Snare. Tracks als "D# Fat" en "The Code" draaiden er praktisch omheen. Ze kenden de kracht van die snare om een menigte tot razernij te brengen.

Toen kwam het moment dat de plaats van de Pryda Snare in de EDM-geschiedenis verstevigde. Een jonge Nederlandse producer met de naam Martin Garrix dropte een kleine track genaamd "Animals", en, nou ja, de rest weet je.

De Pryda Snare, die waarschijnlijk het populairst zou worden, werd een vast onderdeel van het nummer. Je kunt je horloge er bijna op gelijk zetten - daar is hij, als een uurwerk, die de track vooruit stuwt en de spanning opbouwt telkens als hij aanslaat. "Animals" werd een volkslied en de Pryda Snare werd de hartslag ervan.

De neergang van de grote kamer

Zoals met alle dingen die tot grote hoogten stijgen, begon de populariteit van de Pryda Snare uiteindelijk in een neerwaartse spiraal terecht te komen. Wat ooit de geheime saus van big-room EDM was, begon bij mensen een vieze smaak achter te laten. Het genre, dat gedijde op zijn larger-than-life energie en festivalklare hooks, begon muf en voorspelbaar aan te voelen. En in het middelpunt van dit alles stond die inmiddels beroemde snare.

In 2013 bracht het Zweedse duo Daleria "Epic Mashleg" uit, een minutenlange mashup die op een brutale manier 15 van de populairste tracks uit de Beatport Top 100 aan elkaar plakte. De mashup was een niet zo subtiel commentaar op hoe afgezaagd en formulaïsch de big room sound was geworden. Zoals je misschien al had geraden, maakte de Pryda Snare zijn verplichte opwachting - om de paar maten, om het volgende deel van het nummer aan te geven. Het was een briljante, tongue-in-cheek showcase van hoe een ooit iconisch geluid was veranderd in het grootste cliché van het genre.

Dit brengt ons waar we nu staan, terugblikkend op big room EDM door de lens van een enkel snaresample dat zo meedogenloos werd gebruikt dat het bijna een parodie op zichzelf werd. Het is niet de eerste keer dat een geluid een genre definieert en vervolgens overweldigt.

Neem bijvoorbeeld de Amen Break, een drumloop van zes seconden uit het nummer "Amen, Brother" van The Winstons uit 1969, die later de ruggengraat werd van talloze drum and bass- en breakbeattracks. Of de dubstep wobble bass, die begon als fris en opwindend tijdens de opkomst aan het eind van de jaren 2000, maar die naarmate hij meer en meer tot het uiterste werd gedreven uiteindelijk een punt van absurditeit bereikte.

Maar er is een belangrijk verschil: terwijl deze geluiden op allerlei creatieve manieren werden gesneden en geherdefinieerd, werd de Pryda Snare meestal gewoon gekopieerd en geplakt met heel weinig variatie. Het was alsof producers een "big room approved" sticker op hun tracks plakten en doorgingen naar de volgende festivalhit.

Het overmatige gebruik van de Pryda Snare werd zo berucht dat zelfs BazzFeed het niet kon laten om er de draak mee te steken. Ze publiceerden een satire-artikel met de kop: " Eric Prydz klaagt meer dan 1000 EDM-artiesten aan in 's werelds grootste auteursrechtszaak ooit. "Hoewel de rechtszaak fictief was, zat het sentiment er niet ver naast - iedereen had geleend van de Pryda Snare en het leek erop dat niemand er iets nieuws mee te zeggen had.

En zo werd wat ooit een bepalend element van big room EDM was, een symbool van het verval ervan. Het genre dat ooit de dansvloeren in vuur en vlam zette, begon zijn vonk te verliezen en de snare die het hart vormde van zijn grootste momenten werd een herinnering aan hoe snel innovatie kan veranderen in imitatie.

Dat gezegd hebbende, is er nog steeds ruimte voor dit snaargeluid in elektronische muziek, vooral nu we meer hybride genres beginnen te zien opduiken. Dus voor iedereen die geïnteresseerd is, volgt hier een korte tutorial over hoe het gemaakt wordt.

De Pryda-snare maken

Dus hoe maken we de beruchte Pryda Snare na? Als je een beetje lui bent of gewoon haast hebt, kun je de makkelijke weg nemen en een sample rechtstreeks van een populaire bigroomtrack rippen. Of, als je meer een legale adelaar bent, kun je er een rechtstreeks van een willekeurig samples-platform pakken. Er zijn talloze kant-en-klare Pryda Snares die je gewoon naar je DAW kunt slepen.

Maar als je een uitdaging wilt aangaan en er zelf een wilt maken, dan is dit de makkelijkste manier om dat te doen. Geloof me, het geeft meer voldoening en je hebt een snare die helemaal van jou is. Laten we in de stappen duiken:

1. Begin met een 909 snaresample: Laad een klassiek 909 snaresample in je DAW. Dit is je basis, want de originele Pryda Snare is gebaseerd op een zwaar bewerkte 909 snare. Je vindt veel 909 snares in de meeste drummachines of samplepakketten.
2. Reverb toevoegen: De galm geeft de Pryda Snare zijn spelonkachtige, larger-than-life gevoel. Gebruik een reverb plugin met een lange vervaltijd - ongeveer 2 tot 3 seconden moet genoeg zijn. Zorg ervoor dat je een pre-delay van ongeveer 20-30 ms instelt om de eerste snare-slag helder en duidelijk te houden. Pas de nat/droog mix naar smaak aan, maar houd het aan de nattere kant om dat iconische reverb-gated geluid te bereiken.
3. Zware compressie toepassen: Vervolgens zet je een compressor aan en draai je hem helemaal aan. Je wilt dat die snare met autoriteit door de mix stoot. Stel een langzame attack in om de eerste hit door te laten komen en een medium release om de staart een beetje te laten ademen. Pas de threshold en ratio aan tot de snare strak en impactvol aanvoelt.
4. Gate de nagalmstaart: Hier gebeurt de magie. Voeg een noise gate toe na de Reverb om de staart scherp af te snijden. Dit creëert dat aparte reverb-gated effect waar de reverb plotseling stopt, wat de snare zijn punchy, in-your-face karakter geeft. Pas de threshold aan zodat de gate direct sluit na de reverb staart die je wilt behouden. Je kunt de snare ook resamplen met de gewone reverb en de tails handmatig wegknippen.
5. Layer het: Als de snare nog steeds een beetje dun aanvoelt, wees dan niet bang om er een andere snare of clap overheen te leggen. Kies een geluid dat de 909 snare aanvult, zoals een korte, pittige clap. Meng de lagen vervolgens met elkaar om een vollere, impactvollere hit te creëren.

De erfenis van de Pryda-valstrik

Na al die jaren blijft de Pryda Snare een van de meest iconische geluiden in de elektronische dansmuziekproductie. Hoewel het op een gegeven moment misschien een cliché is geworden, is de impact op het genre onmiskenbaar. Ik hoop dat je het leuk vond om de tijd te nemen om de details te ontdekken over hoe deze snare is gemaakt en gebruikt, want het kan je veel leren over sound design en muziekproductie!