Er zijn verrassend veel muzikanten die geen verstand hebben van muziektheorie - en wie kan ze dat kwalijk nemen? Het leren van ingewikkelde theorieconcepten is zeker niet het spannendste deel van het creatieve proces, maar het kan je vaardigheden wel drastisch verbeteren als je bereid bent om je kennis in de praktijk te brengen.

In deze gids ontcijferen we een van de meest onbegrepen concepten uit de muziektheorie: de kunst van het secundaire dominantakkoord.

Wat zijn secundaire dominante akkoorden?

Secundaire dominantakkoorden zijn majeurakkoorden of dominantseptimeakkoorden die helpen om over te gaan naar een akkoord dat niet diatonisch is met de oorspronkelijke toonsoort van het nummer. Dit klinkt verwarrender dan het eigenlijk is: een secundair dominant akkoord fungeert als een brug naar een nieuwe toonsoort die verschilt van de rest van een nummer, meestal als onderdeel van een soort overgang.

Er zijn 5 secundaire dominante akkoorden in elke majeur toonaard. Elk secundair dominant akkoord gaat een perfecte kwintgraad omlaag om een niet-tonisch akkoord te creëren. Het wordt vaak aangeduid als "vijf van vijf" of "V van V" akkoord omdat de secundaire dominant de 5 van het niet-tonische akkoord is.

Bijvoorbeeld, in een C majeur akkoordprogressie, als je probeert om van I vi V/V (dit is de secundaire dominant) V te gaan, zou je C Am D majeur G hebben. Het D majeur akkoord is niet inheems in de C majeur toonladder en fungeert als het V akkoord van G majeur, wat je in staat stelt om van een C majeur toonladder naar een G majeur toonladder te moduleren als je dat zou willen:

Wat betekent "dominant"?

De vijfde akkoordgraad of het V-akkoord van een progressie wordt meestal "de dominant" genoemd. We gebruiken vaak een dominant septiemakkoord als secundaire dominant, omdat de 7e toonladdergraad fungeert als leidtoon naar het oplossende diatonische akkoord. De secundaire dominante akkoorden dienen als portalen tussen een diatonische toonladder en de oorspronkelijke toonsoort van een compositie.

Waarom zou je een secundaire dominante akkoordprogressie gebruiken?

Dit zijn een paar scenario's waarin een secundair dominant akkoordenschema een groot verschil kan maken in je compositie:

• Moduleren naar een nieuwe toonsoort: Secundaire dominanten zijn ideaal voor de overgang naar een nieuwe toonsoort omdat de spanning (in de meeste gevallen) kort na het secundaire akkoord wordt opgelost. Songs met toonsoortwisselingen hebben vaak een secundaire dominant als onderdeel van de brug naar een nieuwe toonsoort.
• Tart de verwachtingen van de luisteraar: Je zult merken dat bepaalde genres zoals jazz, r&b en andere vaak secundaire dominanten gebruiken, alleen al vanwege hun unieke geluidskwaliteit. Deze geleende akkoorden kunnen de interesse van de luisteraar wekken en het interessant houden in de loop van een nummer.
• Spanning opbouwen: Secundaire dominanten introduceren spanning in nummers, wat nuttig kan zijn voor de overkoepelende stijging en daling van een compositie. De toegevoegde spanning kan bijdragen aan de bevredigende resolutie die voortkomt uit het diatonische akkoord.

Dominant septiemakkoord vs. secundair dominantakkoord: Wat is het verschil?

Je hoort vaak de termen "dominant 7e akkoord" en "secundair dominant akkoord" door elkaar gebruiken: deze termen lijken op elkaar en zijn enigszins verwant, maar het is belangrijk om te begrijpen op welke manieren ze verschillen. In wezen kan een secundair dominant akkoord een dominant 7e akkoord zijn, maar dat hoeft niet.

Een dominant 7e akkoord verwijst simpelweg naar een dominant akkoord (of een V-akkoord) dat een toegevoegde 7e toonladdergraad heeft. Secundaire dominanten zijn vaak dominantseptime akkoorden omdat de toegevoegde 7e toonladdergraad fungeert als een nuttige leidtoon naar het gemoduleerde tonica akkoord dat volgt op de secundaire dominanten. Met andere woorden, de zevende toonladder is nuttig, maar niet essentieel om de overgangsmagie achter een secundaire dominant te versterken: hetzelfde zou bereikt kunnen worden met alleen een V-akkoord en de 7e toonladder.

Hoe secundaire dominante akkoordverbindingen bouwen

Laten we je nieuwe kennis goed gebruiken! Hier lees je hoe je secundaire dominanten kunt inbouwen in je akkoordenschema's:

Om te beginnen identificeer je het slotakkoord waarnaar je wilt oplossen. Dit akkoord kan niet het grondakkoord van je progressie zijn, maar het moet wel bestaan in de toonsoort van je track.

Identificeer vervolgens de dominant van dat akkoord, of het vijfde of V-akkoord in zijn oorspronkelijke progressie. Bijvoorbeeld, het V-akkoord van de C majeur toonladder is G majeur.

Je hebt nu een secundair dominant akkoord. Voor extra spanning maak je van het dominantakkoord een dominant 7e akkoord (voeg een kleine septiem toe aan de drieklank). Nu kun je het secundaire dominantakkoord en het oplossende akkoord achter elkaar spelen voor een tijdelijke modulatie in je track.

FAQ over secundaire dominante akkoorden

Het kan even wennen zijn om secundaire dominanten te begrijpen. Hier zijn enkele veelgestelde vragen en antwoorden om je te helpen dit soms verwarrende concept onder de knie te krijgen:

Wat doet een secundair dominant akkoord?

Een secundair dominant akkoord dient als brug tussen de huidige toonaard van een akkoordenschema, dat gebruikt wordt om over te gaan naar een nieuwe tijdelijke toonaard, of het tonische akkoord van de toonaard. In wezen is een secundair dominant het V-akkoord (of dominantakkoord) van een ander akkoord dan het voorafgaande tonica-akkoord.

Hoe stel je een secundair dominant akkoord in?

Begin met het bepalen van het slotakkoord waarnaar je wilt overgaan. Zoek vervolgens de primaire dominant (het vijfakkoord) van dit diatonische akkoord waar je naartoe wilt. Voeg ten slotte de septiem toe aan dit V-akkoord om een dominant 7e akkoord te creëren, dat kan helpen bij de overgang naar je diatonische akkoord. In G majeur zou je van G naar A7 naar D7 kunnen gaan, met A7 als secundair dominant septiemakkoord, of vijf van vijf.

Wat is het secundaire dominantakkoord van F-majeur?

De secundaire dominante akkoorden van F majeur zijn A7, E7, G7 en F7. Elk van deze akkoorden bevat een toon die niet in de eigen toonsoort van F majeur ligt, maar kan worden opgelost in een eigen akkoord binnen de F majeur toonsoort.

Wat zijn voorbeelden van secundaire akkoorden?

Secundaire dominante akkoorden kunnen elk akkoord zijn dat gebouwd is op elke andere toonladdergraad dan het V-akkoord. Dus, in de toonsoort van C majeur zouden de secundaire dominante akkoorden (in dit geval is elk akkoord een septiem secundair akkoord vanwege de toegevoegde 7e) C7, D7, E7, F7, A7 en B7 zijn.

Wanneer moet ik secundaire dominanten gebruiken?

Je zou secundaire dominanten moeten gebruiken tijdens de bridge van een nummer, het outro, of in elk ander gedeelte waar je wat interesse wilt toevoegen. Het toevoegen van de zevende toonladdergraad kan ook helpen om de overgangen natuurlijker te maken, omdat de 7e resolveert naar de volgende tonica in secundaire dominante akkoordprogressies.

Moeten secundaire dominanten oplossen?

Hoewel het gebruikelijk is dat secundaire dominante akkoorden oplossen, is dat geen vereiste voor het daaropvolgende akkoord. Leren hoe je secundaire dominanten kunt herkennen zoals hierboven wordt getoond, kan je helpen om secundaire akkoorden te herkennen, zelfs buiten hun voorspelde context.

Daarom zijn secundaire dominante akkoorden krachtige hulpmiddelen die kunnen worden gebruikt om karakter en spanning aan je composities toe te voegen. Geniet van het gebruik van je nieuwe begrip van de plaatsing van secundaire en subdominante akkoorden om je composities te verbeteren.