Modi liggen aan de basis van alle westerse muziek, en vormen de essentiële bouwstenen voor bijna elk liedje dat je ooit gehoord hebt.

Natuurlijk, als de meeste beginnende muziektheoretici het woord modi horen, huiveren ze bij de potentieel overweldigende complexiteit. Het grappige is dat de complexiteit van muziekmodi een misverstand is, en dat je waarschijnlijk al veel weet over modi zonder dat je het beseft.

Vandaag duiken we erin en leren we je alles wat je moet weten over modes, zodat je ze kunt gebruiken om je songwriting vaardigheden te verbeteren.

Wat zijn muziekmodi?

Muziekfuncties zijn toonladders met unieke melodische eigenschappen.

Er zijn in totaal zeven modi, die afkomstig zijn uit de vroegste vormen van westerse muziek, waaronder:

• Ionische mode
• Dorische modus
• Phrygische modus
• Lydische modus
• Mixolydische modus
• Eolische Modus
• Locrian Mode

Lang voordat we in staat waren de 12 tonen te bepalen om onze muziek gelijkmatig te verdelen, creëerden we deze onvolmaakte modale oplossing. Het idee was dat we zeven modi hadden, die elk hun eigen unieke structuren hadden, in plaats van een enkele toonladder die we in verschillende toonsoorten zouden samenstellen.

Als je teruggaat naar de begindagen van de muziek, zul je zien dat modi werden gebruikt op dezelfde manier als wij tegenwoordig toetsen gebruiken.

In de moderne muziekwereld gebruiken we de term modale muziek om muziek te beschrijven die modi gebruikt om de harmonische structuur van een muziekstuk te creëren, in plaats van traditionele harmonie.

Een korte geschiedenis van muziekmodi

Muzikale modi zijn al eeuwenlang bekend en maken deel uit van de muziektheorie. De namen van deze modi komen uit streken in het oude Griekenland. Aristoteles en Plato geloofden dat de toonaarden waar mensen naar luisterden een grote weerspiegeling hadden van hun karakter.

De modi die wij vandaag bestuderen werden echter populair tijdens de Middeleeuwen. Wij noemen deze de kerkelijke modi. Deze modi verschillen van de Griekse modi, die duizenden jaren geleden ontstonden.

Waarom je Modes moet gebruiken in songwriting

Modi zijn geweldig om een beetje smaak toe te voegen aan anders saaie majeur- en mineurtoonladders. Dit komt omdat elke modus een unieke stemming en kleur heeft die een kenmerkende smaak toevoegt aan liedjes, of je nu op zoek bent naar iets dramatisch, inspirerend, donker, sexy of spookachtigs.

Het mooie is dat modi niet erg moeilijk te leren zijn als je eenmaal je eerste stap op de weg naar experimenteren hebt gezet.

Verschil tussen modi en toonladders

Hoewel deze twee termen vaak door elkaar worden gebruikt, is het belangrijk de kleine verschillen tussen beide te begrijpen als het gaat om praktische toepassingen.

Een toonladder is een opeenvolging van noten in een bepaalde volgorde met een begin en een eind.

Een modus is een wijziging van die toonladder waarbij de begin- en eindpunten zijn veranderd, maar de verschillende toonhoogten dezelfde blijven. Elke toonladder heeft zeven verschillende toonhoogteklassen waarop we de zeven mogelijke modi bouwen.

Tonale Muziek Vs. Modale Muziek

Een modus is eenvoudigweg een permutatie van een tonale toonladder, en daarom kunnen we die twee niet echt scheiden. Modale muziek treedt echter vaak buiten de grenzen en verwachtingen van tonale muziek, waardoor het een meer vloeiend gevoel en geluid krijgt.

Dit komt omdat, in tegenstelling tot tonale muziek, modale muziek niet georganiseerd is rond een tonaal centrum. Vaak zul je zien dat modale muziek erg populair is in alternatieve muziekgebieden, zoals jazz en progressieve rock, en minder gebruikelijk is in populaire muziek vanwege het feit dat het moeilijker is om het organisch te vatten.

Hoe bouw je modi

Om te kunnen profiteren van de klanken van de modi, moet je eerst leren hoe je ze opbouwt. Zoals met de meeste elementen in de muziektheorie, kunnen we een geheugensteuntje gebruiken om de volgorde van onze zeven modi te onthouden.

Ons favoriete geheugensteuntje voor de modi is:

I D op't P leg L ike M y A unt L ucy

1. Ionische
2. Dorian
3. Frygisch
4. Lydian
5. Mixolydisch
6. Aeolian
7. Locrian

We gaan nu door elk van de modes om je te helpen ze op te bouwen vanaf het begin, terwijl we voorbeelden geven van hoe ze worden gebruikt in muziek, zodat je ze beter kunt integreren in je eigen songwriting.

Ionische mode

De Ionische modus is de eerste van de zeven muzikale modi.

Wil je dat we je een geheimpje verklappen?

De Ionische modus is dezelfde als de majeur toon ladder!

Om het gemakkelijk te maken, beginnen we met de C Ionische Toonladder, die hetzelfde is als de C Majeur Toonladder. Het is ook belangrijk om op te merken dat als we door de zeven muzikale modi gaan, het sleutel handschrift hetzelfde blijft. In wezen zal elke modus de C majeur toonladderformule gebruiken.

Je kunt ons artikel bekijken, Cirkel van Vijftien: De complete beginnershandleiding als je een opfrisser nodig hebt over toonaarden en toonladders.

De C majeur toonladder begint op de noot C en gaat omhoog in de toonladder zonder gebruik te maken van kruizen of mollen. Het ziet er als volgt uit:

C-D-E-F-G-A-B-C

Dorische modus

De Dorische modus is de tweede van de zeven verschillende modi. Het verschil is dat we beginnen op de tweede graad van de ladder van C Majeur, dat is de toon D .

We zouden deze modus D Dorian noemen, en het zou als volgt spelen:

D-E-F-G-A-B-C-D

Als je dit op een piano speelt, zul je merken dat het griezelig veel klinkt als de D mineur toonladder. Er zijn echter een paar kleine verschillen op te merken.

In de Dorische modus is de zesde graad natuurlijk en de zevende graad heeft een mol. Deze unieke eigenschappen onderscheiden deze toonladder van de traditionele mineurtoonladder en geven hem een andere kwaliteit.

Een van de meest iconische toepassingen van de Dorische modus in populaire muziek is te vinden in Another Brick in the Wall van Pink Floyd. Je hoort de dorische modus in de coupletten als ze wisselen tussen Dm en G.

Phrygische modus

Als je nu begint op de derde graad van de toonladder, kom je in de derde modus, die de frygische modus is, beginnend op toon E.

De schaal ziet er zo uit:

E-F-G-A-B-C-D-E

De frygische modus lijkt ook erg op de mineurtoonladder, maar het grote verschil is dat de tweede graad van de toonladder plat is, waardoor het een exotische smaak krijgt en een direct herkenbare klank.

Een uniek voorbeeld van de frygische modus in populaire muziek komt uit het album I Care van Beyonce uit 2011. Het hele nummer is gebaseerd op de frygische modus met de akkoordenschema's:

i III II i II i

Luister er hieronder naar:

Lydische modus

De vierde modus in de reeks muzikale modi is de Lydische modus. Als je uitgaat van de C majeur toonladder, is de vierde noot F, waardoor je de F Lydische krijgt. De toonladder ziet er als volgt uit:

F-G-A-B-C-D-E-F

De Lydische modus lijkt erg op de traditionele majeur toonladder, behalve dat je de vierde graad van de toonladder verhoogt. Mensen beschrijven deze modus vaak als vrolijk of helder , wat de reden is waarom het niet zeldzaam is om het in populaire muziek te vinden.

Een goed voorbeeld van de Lydische modus in de populaire muziek is het nummer Freewill van de Canadese prog-rock band Rush, dat verscheen op het album Permanent Waves in 1980.

Luister hieronder naar de track:

Mixolydische modus

De Mixolydische modus is de vijfde modus in de reeks. Uitgaande van de C majeur toonladder en oplopend tot de vijfde graad, krijg je de noot G.

De modus ziet er als volgt uit:

G-A-B-C-D-E-F-G

Vanwege de afgeplatte septiem in de modus, heeft de Mixolydische modus een aantal "bluestoonladder" kenmerken.

Een van de populairste toepassingen van de Mixolydische modus in de populaire muziek is die in Norwegian Wood van The Beatles.

Luister hieronder naar deze track:

Eolische Modus

Tel de toonladder verder op en je komt bij de Eolische toonladder, die de natuurlijke mineur toonladder is. De reden waarom we naar deze toonladder verwijzen als de natuurlijke mineur toonladder is dat het geen verhoogde zesde of zevende graad heeft, wat het respectievelijk melodisch mineur of harmonisch mineur zou maken.

De modus ziet er als volgt uit:

A-B-C-D-E-F-G-A

Je vindt de Eolische modus overal in de klassieke en populaire muziek, dankzij het feit dat het een van de eenvoudigste toonladders in de westerse muziek is.

Een van de meest populaire toepassingen van de Eolische Modus in populaire muziek is Losing My Religion , de iconische single uit 1991 van de band R.E.M. De coupletten, bijvoorbeeld, gebruiken de progressie:

Am-Em-Am-Em-Am-Em-Dm-G

Je kunt deze track hieronder beluisteren:

Locrian Mode

De laatste of zevende modus is waarschijnlijk een van de minst gebruikte modi in populaire muziek. Maar dat betekent zeker niet dat het een modus is waarmee je niet zou moeten experimenteren. Dit is de zevende modus van de majeur toonladder die begint op B als je uitgaat van C majeur.

De schaal ziet er zo uit:

B-C-D-E-F-G-A-B

Het heeft een heerlijk raadselachtig karakter dat het onderscheidt van andere modes.

Bjork is altijd bekend geweest om haar gebruik van etherische akkoordprogressies, en de baslijn in Army of Me maakt gebruik van de Locrian Mode.

Je kunt het liedje hieronder beluisteren:

Een leuk weetje over de modus Locriaans is dat hij vroeger de Hypofrygische modus werd genoemd. Deze werd jarenlang vermeden in het rijk der kerkmodi, omdat de vlakke kwint haar dissonant en instabiliteit gaf.

Hoe modi in liedjes te gebruiken

Er zijn veel manieren om modi te gebruiken, maar het is het beste om ze te zien als een stemmingsspectrum.

Als een algemeen concept, denk ik graag aan modi met meer verlaagde toonladder graden als donkerder of stemmiger modi. Aan de andere kant klinken modi met meer verhoogde toonladdergraden vaak vrolijker of lichter .

Als je bijvoorbeeld een liedje aan het schrijven bent en je wilt dat het echt donker klinkt, dan zou je kunnen overwegen om de frygische modus te gebruiken, de derde modus in de reeks muziekmodi.

Aan de andere kant, als je je muziek een gevoel van lucht of een zweverig, hemels gevoel wilt geven, zou je kunnen overwegen om voor de Lydische toonladder te kiezen, omdat de Lydische toonladder dat prachtige grote-seconde akkoord heeft.

Methode ouderschaal

De moedertoonladder methode is een van de eenvoudigste methoden voor het bouwen van modi, omdat je er modi mee kunt bouwen zolang je maar weet in welke getallenvolgorde ze staan. Beginnend bij de ouderlijke majeur toonladder, tel je gewoon terug om de structuur van de modus te bepalen.

Laten we eens kijken naar A Mixolydian, bijvoorbeeld.

We zouden beginnen met de vraag: Van welke majeur toonladder is A de vijfde graad?

Het antwoord is D! Dus, A Mixolydisch zou een acht-noten toonladder zijn die begint en eindigt op noot A, gebruik makend van dezelfde noten die gevonden worden in de toonladder van D majeur. Het is belangrijk op te merken dat, ook al begin je bij A, je alle kruizen en mollen gebruikt die in de toonaard D voorkomen.

Je zult patronen beginnen op te merken als je meer vertrouwd raakt met het gebruik van de moedertoonladder methode om modi te vinden.

Als je een meer formele benadering wilt, kun je ze ook bekijken in vergelijking met majeur- en mineurtoonladders. Dit is de manier waarop veel professionele musici en muziektheoretici de zogenaamde "kerkmodi" benaderen.

• Ionische modus - majeur toonladder zonder veranderde noten
• Dorische modus - Mineur toonladder met een verheven sext en een verlaagde septiem
• Phrygische modus - mineur toonladder met een verlaagde secunde, verlaagde sext en verlaagde septiem
• Lydische modus - majeur toonladder met een verheven kwart
• Mixolydische modus - majeur toonladder met een verlaagde septiem
• Eolische modus - Mineur toonladder met een verlaagde sext en een verlaagde septiem
• Locrische modus - Mineur toonladder met een verlaagde secunde en verminderde kwint

Inzicht in de toonladderformules voor elk van deze modi zal je helpen bij het transponeren van elk van de modi in je majeurtoonladder en zal je spel een aparte smaak geven.