Als je ooit met muzikale vrienden hebt gezeten en ze hebt horen doordrammen over de chromatische toonladder, of chromatiek, en je volkomen in de war voelde, dan ben je niet de enige.

Gelukkig is de chromatische toonladder niet moeilijk om onder de knie te krijgen, en dit artikel zal je voorzien van genoeg bommenkennis zodat je zelfverzekerd over chromatische toonladders kunt praten en ze in je muziek kunt gebruiken.

Klaar? Zoals Julie Andrews wijselijk suggereerde, laten we bij het begin beginnen...

Basics muziektheorie

Het muzikale alfabet:

Als muziektheorie helemaal nieuw voor je is, is het belangrijk om te weten hoe muzieknootnamen werken om de chromatische toonladder te begrijpen.

Het muzikale alfabet loopt van A-G en wordt herhaald naarmate de noten hoger worden. Op een piano worden alle witte noten zo genoemd:

De zwarte toetsen (geweldige band, trouwens) tussen de witte toetsen ontlenen hun naam aan de aangrenzende noten. Dus de zwarte toets tussen F-G kan F# (Fis) of Gb (G flat) genoemd worden, ook al zijn het dezelfde tonen. In de westerse stemming zijn het enharmonische equivalenten van dezelfde noot.

Hier zie je alle noten op een toetsenbord:

Wat is een weegschaal?

Een toonladder is een reeks noten die in een opeenvolgende volgorde worden gespeeld. In de westerse muziek zijn de twee meest voorkomende soorten toonladders de majeur en mineur toonladders - ook wel diatonische toonladders genoemd. Een diatonische toonladder heeft zeven toonhoogtes.

Er zijn nog een heleboel andere toonladders, maar de eenvoudigste toonladder om te spelen en te visualiseren is de C majeur toonladder.

Op een piano/keyboard speel je gewoon elke witte toets vanaf de middelste C, totdat je de volgende C erboven bereikt.

Zie je de W's en H's op de afbeelding hierboven? Ze markeren de hele stappen (W) (of tonen) en halve stappen (H) (of halve tonen) die een majeur toonladder vormen.

Wat zijn hele en halve stappen?

Een halve stap is het kleinste interval tussen twee noten in westerse muziek en op een piano. In het bovenstaande voorbeeld zijn E-F en B-C gemarkeerd als halve stappen (H), omdat er geen toetsen tussen zitten.

Een hele stap bestaat uit twee halve stappen. In het voorbeeld hierboven is F-G een hele stap, vanwege de zwarte noot ertussen (herinner je je onze vriend F#/Gb?).

Elke toonladder, of het nu een majeur of mineur toonladder is, of een van de vele modi die er bestaan, is opgebouwd uit een duidelijk en uniek patroon van hele en halve stappen. Zoals ik al zei zijn er heel veel. Maar er is maar één chromatische toonladder.

Wat is de chromatische toonladder?

Simpel gezegd is de chromatische toonladder een toonladder die alleen intervallen van halve stappen in stijgende of dalende volgorde gebruikt. Een andere manier om het te zeggen is dat de chromatische toonladder alle twaalf tonen achtereenvolgens gebruikt.

Op een piano speel je alle witte en zwarte toetsen tussen je eerste en je laatste noot. Op een gitaar is het elke noot van een open snaar tot de 12e fret.

Beginnend op C, zou de chromatische toonladder er als volgt uitzien:

En het klinkt als volgt:

De chromatische toonladder is een unieke toonladder omdat hij geen tooncentrum heeft. In tegenstelling tot andere toonladders kun je hem beginnen waar je maar wilt en hij zal altijd hetzelfde klinken.

Het voorbeeld hierboven is geen C chromatische toonladder. Het is DE chromatische toonladder, beginnend op C.

Hoeveel noten heeft de chromatische toonladder?

Omdat hij geen intervalpatroon volgt zoals majeur- of mineurtoonladders, heeft de chromatische toonladder die over één octaaf wordt gespeeld 13 tonen.

Dat zijn de 12 noten die beschikbaar zijn in de westerse stemming, plus de laatste noot - de startnoot een octaaf hoger.

Maar het is zeldzaam om de chromatische toonladder in zijn geheel te gebruiken, behalve bij het oefenen. We zullen wat voorbeelden bekijken van muziek waarin de chromatische toonladder wordt gebruikt, en hoe je deze later in je eigen muziek kunt gebruiken.

Laten we eerst eens kijken hoe je de chromatische toonladder speelt.

De chromatische toonladder op een piano spelen

Je zou één vinger kunnen gebruiken om alle noten op (of neer) te ploppen, maar dat zal je chops niet helpen.

Volg in plaats daarvan deze vuistregels (pun intended):

• elke keer dat je een zwarte toets speelt, gebruik je je derde vinger
• elke keer dat je een witte toets speelt in je rechterhand gebruik je je eerste vinger (duim), behalve als deze wordt voorafgegaan door een andere witte toets, in welk geval je je tweede vinger gebruikt
• Elke keer dat je een witte toets speelt in je linkerhand gebruik je je eerste vinger (duim), behalve als deze gevolgd wordt door een andere witte toets, in welk geval je je tweede vinger gebruikt.

Dus als je stijgende chromatische noten speelt beginnend op C, zou de vingerzetting van de rechterhand zijn:

1 3 1 3 1 2 3 1 3 1 3 1 2

Hetzelfde patroon voor de vingerzetting van de linkerhand zou zijn:

1 3 1 3 2 1 3 1 3 1 3 2 1

Het zal in het begin onhandig aanvoelen, dus begin langzaam. Heel langzaam. Laat je vingers hun eigen weg op het toetsenbord leren en na verloop van tijd galoppeer je de chromatische toonladder op en neer als The Flash.

Chromatische toonladders noteren

Dit gedeelte is voor muziektheorie liefhebbers, maar het is de moeite waard om te weten hoe de chromatische toonladder genoteerd wordt om je een breder begrip van het hele concept te geven.

Zoals ik al eerder aanstipte, is de algemene richtlijn dat een stijgende chromatische toonladder wordt geschreven met kruizen en de dalende chromatische toonladder met mollen.

Hier is een voorbeeld van beide, beginnend bij C:

Een andere regel is om minstens één noot op elke regel van de notenbalk te hebben. Dit maakt het makkelijker voor de muzikant om te lezen.

In werkelijkheid zal een componist de chromatische noten noteren op een manier die past bij de toonsoort. In de toonsoort Eb, die 3 mollen heeft, zou een chromatische passage van G naar C als volgt genoteerd worden: G - Ab - A - Bb - B - C

Variaties van chromatische toonladders

Ja, er is maar één chromatische toonladder, maar er zijn een heleboel verschillende manieren om hem te spelen.

De stijgende chromatische toonladder

Begin op een willekeurige noot (laten we het nu bij C houden) en speel alle witte en zwarte noten op het toetsenbord tot je bij de volgende C bent.

C-C#-D-D#-E-F-F#-G-G#-A-A#-B-C

De dalende chromatische toonladder

In deze variatie van de chromatische toonladder ga je vanaf je startnoot het klavier af. Ook hier begin je op C:

C-B-Bb-A-Ab-G-Gb-F-E-Eb-D-Db-C

De parallel lopende chromatische toonladder

In deze variatie beginnen twee handen (of spelers) op verschillende noten, maar gaan wel dezelfde kant op.

Je linkerhand begint bijvoorbeeld op een C en je rechterhand begint op een D#, en beide gaan een octaaf omhoog in halve stappen. Dit klinkt een beetje cartoonesk en leuk:

De chromatische toonladder met tegengestelde beweging

In een toonladder met tegengestelde beweging beginnen beide handen op dezelfde noot en bewegen ze in tegengestelde richting. Dit resulteert in een soort Shephard Tone-achtig stijgend/dalend effect:

De Contrary & Parallel Motion Chromatic Scale

In deze variatie wisselt de speler tussen tegengestelde en parallelle bewegingen in beide handen.

Sequentiële chromatische toonladder

We worden hier nog granulairder! In deze variatie speel je slechts een deel van de chromatische toonladder, voordat je de reeks een halve stap hoger begint.

Het onderstaande voorbeeld speelt vier stijgende tonen van de chromatische toonladder beginnend op een C, voordat het weer begint op C# en de reeks herhaalt.

Andere variaties

In jazzmuziek is het niet ongewoon om nog meer variaties toe te voegen aan de chromatische toonladder door verschillende intervallen toe te voegen aan specifieke noten.

Voorbeelden van de chromatische toonladder in klassieke en populaire muziek

De volgende chromatische toonladdervoorbeelden zijn slechts het topje van de ijsberg als het gaat om chromatiek in tonale muziek.

Rimski-Korsakov - De vlucht van de hommel

Een van de beroemdste toepassingen van chromatiek in de westerse klassieke muziek.

Chopin - Etude Op 25 Nr.6

De muziek van Chopin is extreem expressief, mede dankzij zijn sluwheid op het gebied van chromatiek.

Bruno Mars - Uptown Funk

Dat gedeelte dat naar het refrein leidt? Dat is een stijgende chromatische toonladder.

Metallica - Master Of Puppets

Want waar zou metal zijn zonder chromatiek?

De chromatische toonladder gebruiken in je muziek

Het woord chromatisch komt van het Griekse woord voor kleur - 'chroma'. Chromatische noten kunnen worden gebruikt om pit en variatie toe te voegen aan je muziek, op voorwaarde dat je het niet overdrijft.

Als je chromatiek toevoegt aan je eigen muziek of aan je optredens, probeer dan eens een deel van de chromatische toonladder te gebruiken om tussen twee noten van de hoofdmelodie te komen.

Hier zijn twee versies van Twinkle Twinkle Little Star. De hoofdmelodie speelt eerst, gevolgd door de chromatisch veranderde melodie. Het is misschien geen geweldig voorbeeld in termen van street cred, maar je krijgt het idee!

Als je experimenteert met het gebruik van chromatische toonladders in je spel en muziek zul je ontdekken welke chromatische noten het beste werken bij welke akkoordwisselingen.

Als voorbeeld, laten we zeggen dat je een stuk speelt in de toonsoort van G waar de melodie B-A-A-C-D speelt, over een akkoordprogressie van D7 (het V7 akkoord) naar G (het I akkoord).

Dit is hoe het op zichzelf klinkt:

Om een beetje spanning aan de melodie toe te voegen zou je een chromatische noot kunnen gebruiken om van de C naar de D te gaan, zodat je nu B-A-A-C-C#-D speelt over dezelfde akkoordenprogressie.

Zo klinkt deze nieuwe versie:

Tenzij je bewust voor een krankzinnig effect gaat, geldt het oude adagium 'less is more ' als het gaat om het toevoegen van chromatiek aan je muziek.

Voordelen van het leren van de chromatische toonladder

Niemand zal je ooit betalen om een muziekstuk te schrijven of te spelen dat volledig is opgebouwd uit puur chromatische toonladders, zelfs niet als het atonale muziek is.

Maar er zijn goede redenen om de chromatische toonladder te leren:

• het kan je techniek verbeteren
• het helpt improvisatievaardigheden te ontwikkelen
• het leidt tot een beter begrip van muziektheorie
• het helpt je om interessantere en expressievere muziek te maken

Conclusie

En hier eindigt de les van vandaag over alles wat chromatisch is. Leer het spelen en gebruik het om je melodieën op te leuken.

Ga nu en maak (chromatische) muziek!