Ik denk niet dat het overdreven is om te zeggen dat de drumcomputer de loop van de mensheid heeft veranderd.

Denk eens terug aan de begindagen van elektronische muziek. Zonder drummachines hadden we de opkomst van genres als hiphop, elektronische muziek of zelfs veel van wat we horen in de moderne pop niet gezien.

De TR-808 werd bijvoorbeeld het belangrijkste stuk hardware in de vroege hiphopscene, terwijl de LinnDrum het geluid van de jaren 80 hielp definiëren.

In dit artikel gaan we kijken naar drummachines door de geschiedenis heen, hoe ze werken, waarom ze zo'n groot onderdeel werden van muziekproductie en hoe ze van eenvoudige hulpmiddelen uitgroeiden tot krachtige instrumenten die de geluiden van vandaag vormgeven.

Of je nu een producer, muzikant of gewoon nieuwsgierig bent, aan het eind zou je een duidelijk beeld moeten hebben van waarom drummachines muziek blijven beïnvloeden op manieren die je je misschien niet eens realiseert.

Wat is een drumcomputer?

Goed, laten we eens kijken wat een drumcomputer nu eigenlijk is.

In het algemeen is een drumcomputer een elektronisch instrument dat is ontworpen om drumgeluiden en percussieritmes te maken. Het is een instrument dat producers en muzikanten gebruiken om beats te maken zonder dat er een echte drummer in de kamer nodig is.

Je kunt de ritmes en geluiden die je wilt programmeren en het speelt ze af in een loop.

De meeste drummachines "klinken" niet echt als live drums, ook al proberen sommige de geluiden van echte drumkits na te bootsen. Vroege modellen gebruikten analoge synthese om de geluiden te creëren die we vandaag maar al te goed kennen, terwijl veel nieuwere drummachines digitale samples of een combinatie van beide gebruiken.

Het belangrijkste is dat deze geluiden vooraf zijn opgenomen of gegenereerd en vervolgens zijn geprogrammeerd om te spelen in het patroon dat je instelt. Het ritme, tempo en de patronen zijn helemaal aan jou.

Wat hun werking betreft, kun je met drummachines meestal patronen of "beats" maken door individuele drumgeluiden op een raster te plaatsen. Van daaruit kun je de timing, toonhoogte en nog veel meer aanpassen, waardoor je complexere ritmes kunt maken dan met een echt drumstel.

Met sommige drummachines kun je zelfs in realtime opnemen, zoals de Roland AIRA Compact T-8 Beat Machine of de Arturia DrumBrute Impact Analog Drum Machine.

Naast de basistrommels hebben sommige drummachines effecten, sequencers en ADSR-mogelijkheden.

Het beste van alles is dat de meeste moderne drummachines worden geleverd met een ingebouwde sequencer, waarmee je volledige beats kunt maken met verschillende patronen, maatsoorten en complexe polyritmiek. Deze machines fungeren in feite als een ritmesectie in één doos, waardoor je je creativiteit tot het uiterste kunt drijven.

Drumcomputer vs. Sampler

Veel muzikanten die nieuw zijn met hardware hebben de neiging om deze twee apparaten door elkaar te halen.

Hoewel ze op elkaar lijken omdat ze soms allebei samples gebruiken, komt het grote verschil neer op het doel en de flexibiliteit. Een drumcomputer is speciaal gemaakt voor ritme en percussie. Het is een gericht instrument en je werkt over het algemeen met een vaste set geluiden en een eenvoudige interface die is ontworpen voor het maken van beats.

Een sampler is echter veel opener. Het is een hulpmiddel voor het rekken en manipuleren van elk soort audio om zo ongeveer alles te maken wat je hartje begeert, of het nu een volledige beat is, een baslijn, enz.

Dus terwijl een drumcomputer je snel toegang geeft tot de basis van een beat, geeft een sampler je veel meer vrijheid om te experimenteren met allerlei geluiden en iets unieks te bouwen.

De geschiedenis van de drumcomputer

Nu het leuke gedeelte.

De reis van de drumcomputer is fascinerend, vol innovatie, experimenten en doorbraken die de muziekgeschiedenis voor altijd hebben veranderd.

Laten we eens diep duiken in de geschiedenis van de drumcomputer en hoe deze een van de meest essentiële stukken muziektechnologie is geworden.

De Rhythmicon (1930) - De eerste drummachine

De allereerste drumcomputer stamt uit 1930, toen de Russische uitvinder Léon Theremin, die beter bekend is vanwege de theremin, van componist Henry Cowell de opdracht kreeg om een machine te ontwikkelen die ritmische patronen kon produceren. Het resultaat was de Rhythmicon.

Met behulp van een reeks draaiende schijven en lichtsensoren genereerde het complexe polyritmiek gebaseerd op de harmonische reeks, in staat om tot 16 ritmes tegelijk te produceren.

Ondanks het baanbrekende ontwerp werd de Rhythmicon niet op grote schaal gebruikt, hoewel Cowell het wel gebruikte in composities als Rhythmicana. Na het publieke debuut in 1932 werd het instrument grotendeels vergeten, hoewel er nog enkele overgebleven modellen te vinden zijn in instellingen als de Stanford University. De impact van de Rhythmicon legde echter de basis voor toekomstige ontwikkelingen in de ritmemachine.

De Chamberlin Rhythmate (1957)

In 1957 kwam de Chamberlin Rhythmate op de markt. Dit was een van de eerste commercieel geproduceerde drummachines, ontwikkeld door Harry Chamberlin.

De Rhythmate gebruikte magnetische tape om vooraf opgenomen ritmes af te spelen, die vervolgens werden geactiveerd door een toetsenbord of knoppen. De geluiden waren gebaseerd op echte drumprestaties, waardoor het een meer "authentiek" gevoel gaf dan de mechanische ritmes van eerdere machines zoals de Rhythmicon.

Er werden ongeveer 100 exemplaren van de Chamberlin Rhythmate verkocht en hoewel het apparaat de wereld niet in vuur en vlam zette, was het wel een belangrijke stap voorwaarts. Zijn echte drumgeluiden en relatief eenvoudige bediening maakten het een aantrekkelijke keuze voor muzikanten die ritme wilden toevoegen zonder een live drummer nodig te hebben. De Rhythmate werd voornamelijk gebruikt in commerciële en studioomgevingen, maar zijn invloed was voelbaar in de jaren die volgden.

De Wurlitzer Side Man (1959) - Vroege Ritmische Innovatie

Een paar jaar later introduceerde Wurlitzer de Side Man in 1959, die vaak wordt beschouwd als een van de eerste commercieel succesvolle drummachines.

De Side Man was niet programmeerbaar zoals moderne drummachines, maar had wel een set vooraf ingestelde ritmes. Je kon ritmes als bossa nova, swing en foxtrot gebruiken, waardoor het een unieke toevoeging was aan veel kleine combo's en jazzbands in die tijd.

Het apparaat had ook schuifregelaars waarmee je het volume, de snelheid en de intensiteit kon aanpassen, maar het had niet veel flexibiliteit.

Hoewel de Side Man een leuk apparaat was, was het niet geschikt voor de meer energieke, dance-gedreven muziek die later zou komen.

De ritmesynthesizer (1960) - Raymond Scott's kalmerende geluiden voor baby's

In 1960 creëerde Raymond Scott, een Amerikaanse componist en uitvinder, de Rhythm Synthesizer, die later zou worden gebruikt op zijn album Soothing Sounds for Baby uit 1964. De Rhythm Synthesizer was een vroege poging om een elektronische drummachine te maken, maar wat hem onderscheidde was dat hij ook gesynthetiseerde geluiden maakte die gebruikt konden worden om melodische elementen te creëren.

Scott's werk aan Soothing Sounds for Baby is belangrijk omdat het de mogelijkheden van elektronische geluiden voor het maken van muzikale composities aantoonde.

De overgang naar volledig transistorgestuurde drummachines (begin jaren 1960)

Aan het begin van de jaren 1960 markeerde de evolutie van mechanische naar elektronische ritme-instrumenten een belangrijke verschuiving in de muziektechnologie. De komst van transistorcircuits verving de minder betrouwbare vacuümbuizen, wat leidde tot compactere, duurzamere en betaalbare drummachines.

In deze periode kwamen de eerste volledig transistorgestuurde ritmemachines op de markt, waarmee het pad werd geëffend voor de moderne drummachines die we vandaag de dag kennen.

Enkele van de belangrijkste ontwikkelingen waren:

• Keio-Giken (Korg): In 1963 introduceerde Keio-Giken de Donca-Matic DA-20, de eerste elektronische drummachine van Japan. In eerste instantie werden vacuümbuizen gebruikt, maar halverwege de jaren 60 werd de Donca-Matic DC-11 vervangen door een transistorversie. Latere modellen, zoals de Donca-Matic DE-20 en DE-11, verfijnden het ontwerp verder en vervingen mechanische componenten door solid-state elektronica voor verbeterde betrouwbaarheid en prestaties.
• Ace Tone: Ace Tone werd in 1960 opgericht door Ikutaro Kakehashi en ontwikkelde in 1964 de R-1 Rhythm Ace, een handbediend percussieapparaat dat gebruik maakte van transistorcircuits. In 1967 introduceerde het bedrijf de Rhythm Ace FR-1, een vooraf ingestelde ritmepatroongenerator die gebruik maakte van een diode matrix circuit. Met dit model konden gebruikers kiezen uit verschillende ritmepatronen, waardoor het populairder werd in huiselijke en professionele omgevingen.
• Nippon Columbia: In 1965 introduceerde Nippon Columbia de CRB-81, een van de eerste getransistoriseerde ritmemachines. De CRB-81 was een belangrijke stap voorwaarts, omdat hij vooraf ingestelde ritmes bood en transistors op basis van halfgeleiders gebruikte, waardoor hij betrouwbaarder en praktischer was dan eerdere mechanische apparaten. Deze machine had een reeks ritmepatronen en werd als een van de eerste gebruikt in professionele en huiselijke omgevingen.

Het Eko ComputeRitme (1972)

In 1972 introduceerde Eko de ComputeRhythm, een van de eerste programmeerbare drummachines die zijn tijd ver vooruit was. In tegenstelling tot zijn voorgangers, die alleen vooraf ingestelde ritmes konden afspelen, kon je met de ComputeRhythm je eigen patronen programmeren door te selecteren welke geluiden wanneer geactiveerd moesten worden. Hij gebruikte een reeks knoppen en een eenvoudige interface om gebruikers patronen te laten invoeren, en het was een enorme sprong voorwaarts in gebruikerscontrole en flexibiliteit.

Hoewel de ComputeRhythm naar hedendaagse maatstaven nog steeds relatief eenvoudig was, opende het de deur voor toekomstige programmeerbare machines die muzikanten veel meer controle over hun drums zouden geven.

De Roland CR-78 (1978)

In 1978 bracht Roland de CR-78 uit, 's werelds eerste ritmemachine met microprocessor.

De CR-78 was een enorme stap voorwaarts, omdat hij ook volledig programmeerbaar was. De drumgeluiden van de CR-78 waren gebaseerd op analoge synthese, en hij werd populair vanwege zijn veelzijdigheid en betaalbaarheid in vergelijking met andere machines op de markt.

Je kunt de CR-78 horen op iconische albums zoals Reproduction van The Human League en Super Trouper van ABBA. Het zou uiteindelijk de basis leggen voor toekomstige drummachines zoals de TR-808 en TR-909.

De Linn LM-1 drumcomputer (1980)

In 1980 introduceerde Roger Linn de LM-1 Drum Computer, een baanbrekende machine die digitale samples van echte drumgeluiden gebruikte. Dit gaf het een veel natuurlijker en authentieker gevoel dan voorgaande machines.

Met $4.995 was hij extreem duur (gelijk aan ongeveer $19.100 vandaag), maar zijn geluid was zo revolutionair dat het meteen een klassieker werd.

De LM-1 werd gebruikt op enkele van de meest iconische albums van de jaren 1980, waaronder Thriller van Michael Jackson, 1999 van Prince en I Wanna Dance With Somebody van Whitney Houston. Het had de unieke mogelijkheid om het geluid van echte drums na te bootsen en samen met de programmeerbaarheid werd het een belangrijk instrument in zowel pop- als rockmuziek.

De LM-1 inspireerde ook de creatie van de Oberheim DMX, die een vaste waarde werd in de opkomende hiphopscene. De pittige drumgeluiden en het robuuste ontwerp van de DMX maakten het een favoriet voor producers die harde beats wilden maken.

De Roland TR-808 (1980)

In 1980 bracht Roland ook de TR-808 Drum Machine uit, die een van de meest invloedrijke drummachines aller tijden zou worden. In tegenstelling tot de LM-1 was de TR-808 volledig analoog, wat hem een karakteristiek, warm en punchy geluid gaf.

Toen hij voor het eerst werd uitgebracht, was het echter een commerciële mislukking. Muzikanten begrepen het unieke geluid van de TR-808 niet helemaal en hij werd aanvankelijk niet omarmd zoals Roland had gehoopt.

In de jaren daarna vond de TR-808 echter zijn plaats in de muziekwereld, vooral in hiphop, electro en vroege dansmuziek. Je kunt hem horen in enkele van de meest iconische nummers van de jaren 80, zoals Afrika Bambaataa's "Planet Rock" en Kraftwerk's "Computer World".

De Roland TR-909 (1983)

In 1983 bracht Roland de TR-909 uit, een opvolger van de 808 met een revolutionaire nieuwe functie: MIDI.

De TR-909 was de eerste drummachine met MIDI (Musical Instrument Digital Interface), waardoor hij kon communiceren met andere met MIDI uitgeruste apparaten en een belangrijk instrument werd voor muziekproducenten tijdens de opkomst van techno- en housemuziek.

‍

Het kenmerkende geluid en de MIDI-functionaliteit van de TR-909 hebben een grote invloed gehad op de ontwikkeling van house, EDM en andere elektronische muziek. Tot op de dag van vandaag is het nog steeds een van de populairste drummachines.

De analoge synthrevival van 2010

Fast forward naar de jaren 2010, en er was een opleving van interesse in analoge synths en drummachines, waarvan een groot deel werd gedreven door nostalgie naar de oude dagen en een hernieuwde waardering voor de warmte van analoog.

Bedrijven als Korg en Arturia herintroduceerden analoge drummachines zoals de Volca Beats en DrumBrute, terwijl Dave Smith Instruments de Tempest introduceerde, een moderne analoge drummachine uit het hogere segment die digitale besturing combineerde met analoge geluidsgeneratie.

De onderdelen van een typische drummachine

De echte vraag is dus: hoe werken deze dingen in vredesnaam?

Het is een interessante gedachte, want drummachines zijn in de loop der jaren enorm geëvolueerd. Er zijn er geen twee precies hetzelfde! Dat betekent echter niet dat we hun basiscomponenten niet kunnen begrijpen.

Geluidsmotor

Het belangrijkste onderdeel van een drumcomputer is de geluidsengine.

De meeste drummachines produceren geluiden op een van de volgende twee manieren: analoge synthese of digitale sampling.

Analoge synthese werd gebruikt in vroege drummachines zoals de Roland TR-808. Deze systemen gebruikten oscillatoren, filters en modulatoren om drumgeluiden vanaf nul te creëren. Qua klankkleur zorgt dit soort synthese meestal voor een warme, karakteristieke toon, die iconisch is geworden in hiphop en dansmuziek.

Bij digitale sampling daarentegen worden echte drumgeluiden opgenomen en afgespeeld. Hoewel ze niet zo "warm" zijn, boden machines zoals de LinnDrum, die deze benadering gebruikte, een realistischere weergave van percussie door het gebruik van echte drumgeluiden. Sommige moderne drummachines combineren beide methoden en bieden zo het beste van twee werelden.

Sequencer

De sequencer is een ander belangrijk onderdeel dat in drummachines wordt gebruikt om ritmes te programmeren.

Deze werken meestal met een stepsequencer, waarbij elke stap in het raster overeenkomt met een onderverdeling van de tijd, zodat je geluiden precies in het ritme kunt plaatsen.

Met deze opstelling kun je ingewikkelde drumpatronen en loops maken, net als bij het in elkaar zetten van een puzzel.

Meer geavanceerde sequencers kunnen functies bieden zoals patroongeheugen, waarin meerdere drumpatronen worden opgeslagen die tijdens een optreden kunnen worden getriggerd, en songmodus, waarmee je die patronen aan elkaar kunt rijgen tot volledige composities.

Je kunt zelfs sequencers vinden die creatieve opties bieden zoals swing, flam en humanize, die helpen groove en variatie toe te voegen.

Connectiviteit

Connectiviteitsopties zijn ook een belangrijk onderdeel van de functionaliteit van een drumcomputer. Deze geven aan met wat voor soort apparatuur je apparaat verbonden kan worden.

MIDI ins en outs zijn vrij normaal, en ze stellen je in staat om te communiceren tussen de drummachine en andere MIDI-apparaten, zoals synthesizers, sequencers en computers.

Waarschijnlijk vind je ook audio-uitgangen, die aansluitingen bieden voor mixers, versterkers of opnameapparaten, terwijl USB-poorten (te vinden op modernere apparaten) gegevensoverdracht en synchronisatie met DAW's mogelijk maken.

Andere drummachinemodellen ondersteunen CV/Gate-uitgangen, waardoor ze compatibel zijn met modulaire synthesizeropstellingen.

Gebruikersinterface

De gebruikersinterface is het deel van de drumcomputer waarmee je communiceert.

Het bevat meestal pads of knoppen die je gebruikt om geluiden in real-time te triggeren of sequenties te programmeren. Veel fabrikanten maken deze aanraakgevoelig zodat je dynamisch kunt spelen.

Je zult waarschijnlijk ook knoppen en schuifregelaars vinden, waarmee je verschillende andere geluidsparameters kunt regelen, zoals toonhoogte, verval en modulatie.

Laatste gedachten

Drummachines maken al tientallen jaren deel uit van muziekproductie en het is moeilijk om de invloed die ze hebben gehad op de muziekindustrie te overschatten.

Van hun vroege begin met mechanische apparaten zoals de Rhythmicon tot de eerste volledig getransistoriseerde modellen in de jaren 1960, drummachines zijn het geluid van elektronische muziek en daarbuiten blijven bepalen.

Vandaag de dag bieden deze elektronische muziekinstrumenten een leuke manier voor producers die werken in elektronische genres, popmuziek of hiphop, om beats te maken, unieke geluiden te produceren en te genieten van het tastbare aspect van fysieke drummachines.

Als je een elektronische muzikant bent die zonder drummer werkt, raad ik je ten zeerste aan om te ontdekken wat deze spullen te bieden hebben!