Muziek is zo krachtig omdat het dynamisch is. Als je naar een liedje luistert, ervaar je een begin, midden en einde van een verhaal, allemaal binnen een paar minuten. Melodieën en akkoordenschema's drijven het lied aan, maar wat leidt ons naar een gevoel van revolutie? Dat is waar cadensen in muziek om de hoek komen kijken.

Het begrijpen van cadans is essentieel om een sterkere muzikant en schepper te worden. Hieronder duiken we in wat cadans is, de verschillende soorten cadansen in muziek en leggen we uit hoe cadans werkt binnen een nummer. Laten we beginnen!

Wat is cadans in muziek?

Wat is een cadens in muziek eigenlijk? Cadensen in muziek geven een resolutie of afsluiting aan het einde van een muzikale frase, akkoordprogressie, melodie of heel stuk. Je zult merken dat cadensen gestructureerd zijn om een sterke relatie te creëren tussen de eindnoot en de laatste noot, waardoor de luisteraar een gevoel van finaliteit krijgt. Je gaat meestal van een dominant akkoord of toon naar het tonische akkoord of de tonische harmonie, maar er zijn verschillende variaties van cadensen die we hieronder zullen bespreken.

Je kunt een cadens zien als muzikale interpunctie. Als melodieën, akkoordenschema's en ritme helpen om een zin op te bouwen in een nummer, dan zorgt de cadens voor de "punt" of het "uitroepteken". Cadensen waren vooral belangrijk in klassieke composities, maar ze zijn te vinden in alle muziekgenres, zelfs vandaag de dag. Zelfs "Happy Birthday" zit vol met cadensen in de beroemde melodie.

Simpel gezegd beschrijft een cadens in muziek de beweging tussen muzikale frasen. Je kunt alle cadensen categoriseren als open of gesloten. Open cadensen in muziek hebben de neiging om uit te nodigen tot voortzetting, en de muzikale frases in een nummer voelen alsof ze door kunnen blijven spelen. Als een open cadens aan het einde van een nummer wordt geplaatst, klinkt hij onvolledig. Gesloten cadensen daarentegen betekenen meestal het einde van een melodisch idee of compositie.

Een muzikale compositie kan meerdere cadensen bevatten aan het einde van een frase en zal waarschijnlijk een gesloten cadens hebben aan het einde van het nummer om het nummer melodisch af te sluiten.

Hoe werken akkoordenschema's?

Om te begrijpen hoe cadensen in muziek werken, is het belangrijk om akkoordenschema's op te splitsen. Akkoorden zijn opgebouwd uit 3 of meer noten binnen een bepaalde toonsoort of notenfamilie. Elk akkoord produceert een ander geluid op basis van deze notencombinaties.

Een van de beste dingen aan akkoordenschema's is dat de relaties tussen de noten hetzelfde blijven, ongeacht in welke toonaard je je bevindt. De soorten akkoorden binnen een toonaard zijn als volgt:

1e (I) - Tonic

2e (ii) - Supertonic

3e (iii) - Mediant

4e (IV) - Subdominant

5e (V) - Dominant

6e (vi) - Onderbemiddelaar

7e (vii°) - Leidende toon

Kleine Romeinse cijfers onderscheiden mineurakkoorden, terwijl hoofdletters geassocieerd worden met majeurakkoorden binnen een toonaard. Je zult zien dat bijna elke gebruikelijke cadens van een majeurakkoord naar de tonica gaat (die ook majeur is). Het is het gemakkelijkst om een sterk gevoel van resolutie op te bouwen tussen deze krachtige akkoorden, waardoor ze zeer geschikt zijn om te dienen als muzikale interpunctie.

Om dit allemaal in de praktijk te brengen, laten we eens kijken naar de toonsoort C majeur. In C majeur zijn de akkoorden als volgt:

1) C Majeur

2) D mineur

3) E mineur

4) F-groot

5) G-groot

6) Een kleine

7) B verminderd

Beweging van het G-akkoord naar het C-akkoord in C-majeur zou een perfecte authentieke cadens creëren omdat je van de vijfde graad naar de eerste graad of tonica gaat.

Maak je geen zorgen als je het gevoel hebt dat je niet goed weet hoe je akkoorden moet maken binnen de context van een toonladder. Het enige wat je moet begrijpen is dat akkoorden binnen een toonaard allemaal hun eigen toonladdergraden hebben, die helpen bij het definiëren en creëren van de cadensen die we vandaag de dag gebruiken.

De 6 verschillende soorten cadans in muziek

Omdat er veel manieren zijn om een muzikale frase te beëindigen, zijn er verschillende soorten cadensen. Elk van deze cadensen kan verschillende gevoelens oproepen bij de luisteraar, waardoor ze een krachtig compositorisch hulpmiddel zijn. Hier zijn de 6 belangrijkste cadensen uit de westerse muziek die je als muzikant moet begrijpen:

Authentieke of perfecte authentieke cadans

Authentieke cadans, of perfecte authentieke cadans (PAC), is een sterke, gesloten cadans die luisteraars een bevredigende resolutie biedt. Je zult merken dat perfecte authentieke cadans vaak wordt gebruikt aan het einde van nummers om een compositie af te sluiten.

In deze cadens gaan de akkoordprogressies van het vijfakkoord (V-akkoord) naar het tonica-akkoord of V - I. De akkoorden worden traditioneel in grondligging gespeeld om de sterkste relatie te creëren tussen het eind- en slotakkoord van de song. Je zou zelfs een 7e noot kunnen toevoegen aan het V-akkoord om een nog krachtigere trek naar het tonica-akkoord in grondligging te creëren.

Je hoort de perfecte authentieke cadens voortdurend in muziek, maar een van de meest voor de hand liggende voorbeelden is in het volkslied van de Verenigde Staten, "The Star Spangled Banner". Het arrangement eindigt op een V-akkoord dat overgaat naar het tonische akkoord in de grondligging:

Imperfecte Authentieke Cadans

Imperfecte authentieke cadens of IAC, lijkt verrassend veel op perfecte authentieke cadens. Het enige verschil is dat het dominantakkoord of tonicaakkoord niet noodzakelijkerwijs in de grondligging staan, de akkoorden zijn omgekeerd (inverted IAC), of het V-akkoord is vervangen door een leidende toon (Leading Tone IAC).

Je kunt een onvolmaakte authentieke cadans horen aan het einde van het stuk "Frühlingsleid" van Louise Reichhardt:

Merk op hoe imperfecte authentieke cadensen je nog steeds die bevredigende relatie tussen de twee akkoorden geven, maar het is subtieler dan de relatie die gecreëerd wordt met een perfecte authentieke cadens.

Plagale cadans

Plagale cadens is de cadentiële figuur gebaseerd op de relatie tussen het subdominant of IV akkoord en de tonica. Je kunt een plagale cadans in alle soorten muziek vinden, maar omdat het populair werd in 19e-eeuwse hymnes, wordt het soms de amen cadans genoemd. Zoals je in dit voorbeeld zult zien, is het woord "Amen" specifiek op deze amen cadens gezet in "Preces & Responses":

Je kunt ook de mineur Plagale cadens tegenkomen. In plaats van van het majeur 4e akkoord naar het tonica akkoord te gaan, gebruikt de mineur Plagale cadens een mineur subdominant akkoord. Je vindt nog steeds veel Plagale cadensen in kerkelijke hymnes, maar ze komen ook voor in moderne, populaire muziek.

Misleidende cadans

De bedrieglijke cadens misleidt de hersenen door te beginnen met een dominant V-akkoord. Je hersenen hopen van nature een oplossing te horen naar de tonica zoals je zou horen in een perfecte cadens. In plaats daarvan lost de misleidende cadens op naar een ander akkoord. Dit is meestal het IV of subdominant akkoord, en het einde van de cadans voelt vrij open aan. Het is mogelijk dat luisteraars nog steeds wachten op de oplossing nadat deze cadans is afgelopen.

Je kunt de bedrieglijke cadens horen in het nummer "Octopus' Garden" van The Beatles rond de 2:30 markering waar ze opzettelijk een gedeelte met bedrieglijke cadens uitstellen om de uiteindelijke bevredigende resolutie te creëren met een perfecte cadens die eindigt op het tonica akkoord.

Halve cadans

Een halve cadens kan gedefinieerd worden als een cadens die eindigt op het dominantakkoord of V-akkoord. De halve cadensen eindigen op het V-akkoord, maar elk ander akkoord kan eraan voorafgaan. Het roept een open gevoel op dat ernaar verlangt om opgelost te worden, daarom wordt het over het algemeen beschouwd als een zwakke cadens.

Halve cadensen beëindigen daarom zelden een stuk. Deze cliffhangercadens houdt je op het puntje van je stoel op zoek naar de oplossing van de dominante akkoorden. Je vindt halve cadensen overal in Bowie's "Let's Dance":

Cadentieel Zes-Vier

Een van de meer complexe cadensen is de cadentiële zes-vier. Deze cadentiële vorm is een beetje verwarrend omdat het verwijst naar het lezen van becijferde bassymbolen die helpen communiceren dat de dominante toon van het dominantakkoord omgekeerd is als de basnoot. Het lost dan op naar een omgekeerd akkoord dat in sommige gevallen geïnterpreteerd kan worden als het tonisch akkoord.

Dit kan behoorlijk verwarrend zijn, maar de cadentiële zes-vier, in een notendop, vertrouwt op de context waarin de cadans dominante harmonie produceert.

Je kunt een cadentiële zes-vier horen aan het einde van Elvis' klassieker "I can't help falling in love with you" op de woorden "love" en "with":

Cadens gebruiken in muziek

Je kunt bepalen wat een luisteraar verwacht van een muziekstuk door opzettelijk bepaalde soorten cadensen te gebruiken. Hier zijn een paar manieren waarop je cadans in je muziek kunt gebruiken:

Anticipatie opbouwen

Onze oren creëren van nature tonische resoluties op basis van de context van akkoorden en melodische frasen. Als er bijvoorbeeld een dominant akkoord of dominant harmonie akkoord voorafgaat aan een tonica, verwacht de luisteraar een volledige oplossing nog voor het gespeeld wordt.

Op deze manier zorgt het gebruik van het dominantakkoord aan het begin van een cadens voor een natuurlijke anticipatie. Dit is een geweldige manier om natuurlijke overgangen te creëren in de loop van een nummer.

Proza Een vraag

Een open cadens aan het einde van een nummer of frase kan helpen om een gevoel van mysterie op te roepen in een stuk. Het creëren van een sonisch vraagteken is vooral effectief bij het gebruik van een open cadens aan het einde van het nummer, waarbij de luisteraar verlangt naar een sterke resolutie en zich enigszins onthutst voelt bij afwezigheid daarvan.

Spanning creëren

Cadensen kunnen je helpen om spanning op te bouwen en los te laten in een nummer, wat zorgt voor een dynamischer interessante creatie. Dit kan je helpen om het verhaal van je nummer in een authentieker licht te schilderen, in plaats van te blijven steken in de typische authentieke cadensen die in de meeste muziek worden verwacht.

Een compositie afsluiten

Sommige nummers vragen om een sterke, krachtige finale die alleen kan worden bereikt door de kracht en eenvoud van authentieke cadensen. Cadensen zijn overal in een nummer te vinden, maar ze komen vaak het best tot hun recht als ze de laatste beats van een compositie afsluiten.

3 veelvoorkomende misvattingen over cadans

Cadensen zijn gemakkelijk verkeerd begrepen en uiteindelijk ondergewaardeerde hulpmiddelen in de muziekwereld. Hieronder zullen we 3 veelvoorkomende misvattingen over cadensen uit de weg ruimen.

Niet alle cadansen vinden plaats aan het einde van een compositie.

Onthoud dat cadensen meestal het meest herkenbaar zijn aan het einde van een nummer, maar ze kunnen overal in een compositie geplaatst worden. Dit is heel logisch, want niet alle cadensen zijn ontworpen om het gevoel van totale resolutie te creëren dat je vindt bij perfecte authentieke cadensen of bij plagale cadensen.

Misleidende cadensen of een halve cadens zijn bijvoorbeeld bedoeld om spanning op te bouwen. Deze spanning kan worden gebruikt om verschillende delen van een compositie met elkaar te verbinden, ook al is de relatie tussen de twee akkoorden wat zwakker. Elk cadenstype heeft zijn eigen voorkeurstijd en -plaats.

Ze zijn niet meer relevant.

Veel muzikanten negeren simpelweg de muziektheorie achter cadensen en houden vol dat ze niet meer relevant zijn. Dit is absoluut niet waar, want cadensen blijven de manier waarop we vandaag de dag van muziek genieten beïnvloeden. Als je de tijd neemt om de relatie tussen het ene akkoord en het andere te begrijpen, zul je natuurlijk veel effectiever zijn in het oproepen van bepaalde emoties bij je publiek.

Cadensen helpen moderne muzikanten niet.

Cadensen zijn creatieve hulpmiddelen die net zo serieus genomen moeten worden als een melodie of harmonie. Moderne meesterwerken zoals "Dani California" zouden niet de unieke groove en aantrekkingskracht hebben die het vandaag de dag heeft zonder de hulp van plagale cadensen:

Cadens vinden in muziek

Om de cadans te begrijpen, heb je een basiskennis van muziektheorie nodig. We laten je zien hoe je de cadans in een liedje of compositie kunt vinden.

1. Bepaal de toonsoort van het stuk.

Bepaal om te beginnen de toonsoort van het stuk. Dit kun je vinden door de toonsoort van een liedje te lezen. Omdat cadensen volledig contextgebonden zijn, moet je weten binnen welke notenfamilie je gaat werken.

2. Zoek het akkoordenschema van het nummer uit.

Begin met het identificeren van de akkoorden die door het muziekstuk heen ontstaan. Het interpreteren van akkoorden kan wat oefening vergen, maar je zult ongetwijfeld beter worden als je genoeg bladmuziek hoort.

Bestudeer de relatie tussen de akkoorden.

Om de interpretatie van cadensen te vergemakkelijken, kan het zinvol zijn om elk akkoord te classificeren als de graad van de toonladder. De tonica is bijvoorbeeld I, de dominant is V en het subdominante akkoord is IV.

Identificeer elke cadans.

Kijk naar het einde van muzikale frasen en begin de relaties te identificeren door de beweging van het ene akkoord naar het volgende te analyseren. Gefeliciteerd, je hebt met succes de cadans van een lied bepaald!

Daarom kan het begrijpen van de werkrelaties tussen perfecte cadans, imperfecte cadans, plagale cadans, bedrieglijke cadans, halve cadans en uitschieters zoals de cadentiële zes-vier je helpen jezelf beter uit te drukken als muzikant. Hopelijk heeft deze gids het makkelijker voor je gemaakt om cadensen in je muziek te verwerken en de muziektheorie erachter te begrijpen.