Als je een beginnende muzikant bent, kan de term ' polyakkoorden ' je misschien laten beven in je laarsjes.

Maar hoewel de theorie achter polyakkoorden enigszins complex kan zijn, is het eigenlijk vrij eenvoudig om ze te begrijpen als je ze eenmaal onderverdeelt.

Dus, schud je angst van je af, want we staan op het punt polyakkoorden te demystificeren en te laten zien hoe je ze praktisch kunt gebruiken in je eigen muziek.

Wat zijn polyakkoorden?

Polyakkoorden kun je zien als twee of meer akkoorden die op elkaar gestapeld zijn.

Hier is een G majeur akkoord (G-B-D):

En hier is een drieklank van C-majeur (C-E-G):

En hier zijn ze op elkaar gestapeld:

Dames en heren, ik geef u een polyakkoord.

Polyakkoorden vs Slash-akkoorden

Polyakkoorden zijn qua functie vergelijkbaar met een schuine streep akkoord; een akkoord uit twee delen, zo je wilt.

Het verschil is dat slash-akkoorden een specifieke bastoon aangeven die verschilt van de grondtoon van het akkoord, terwijl polyakkoorden een heel extra akkoord aan de mix toevoegen.

Als je een C majeur akkoord zou spelen met de toon G in de bas, zou het als volgt geschreven worden:

Bij het noteren van polyakkoorden gebruiken we een horizontale lijn, waarbij het onderste akkoord aan een lager register wordt toegewezen.

Polyakkoorden vs Uitgebreide Akkoorden

Degenen onder ons die hebben opgelet tijdens de lessen muziektheorie zijn misschien al bekend met verlengde akkoorden. Voor degenen onder ons die dat niet hebben gedaan: extended chords zijn basis drieklanken (akkoorden met drie tonen) met toegevoegde tonen, voor extra smaak.

Het volgende voorbeeld is bijzonder fruitig: C13(#11):

Zoveel noten! Zoveel cijfers in het akkoordsymbool!

Maar wacht. Als we dit verlengde akkoord bekijken vanuit het perspectief van een polyakkoord - d.w.z. twee afzonderlijke akkoorden - wordt het een stuk duidelijker.

Het bovenste akkoord, gespeeld door de rechterhand, is een D majeur drieklank (D-F#-A). Onderaan staat een gewoon oud septiemakkoord - C7 (C-E-G-Bb).

Dus polyakkoorden kunnen een alternatief zijn, en soms een eenvoudigere manier, om de complexe akkoorden uit te drukken waar jazzmuzikanten vaak de voorkeur aan geven.

Polyakkoorden en polytonaliteit

Polyakkoorden zijn echter meer dan alleen een andere manier om drieklanken met bovenste extensies uit te drukken. Als je verder weg gaat van de thuistonaliteit (het onderste akkoord) wordt het te gek. Of dissonant, om een muzikaal correcte term te gebruiken.

Hier is een voorbeeld van een polyakkoord met C gespeeld in de linkerhand (C-E-G), met een B (B-D#-F#) als het andere akkoord. Zo geschreven:

Het klinkt als volgt:

Griezelig.

Voeg een verminderde of verhoogde drieklank toe aan een basisakkoord en het wordt nog gekker.

Het belangrijkste is dat je met sommige polyakkoorden meerdere tonaliteiten tegelijk begint te raken.

Hoe polyakkoorden spelen

Als je een drummer bent (of een lid van Nickelback) kun je dit deel overslaan...

Bas

Basgitaristen vormen het harmonische fundament van muziek en hoeven zich daarom maar op één akkoord te richten - het onderste. Je kunt dingen versieren met noten uit het hele polyakkoord, maar zorg ervoor dat je de thuistonaliteit benadrukt op geaccentueerde noten.

Als het bijvoorbeeld een E majeur akkoord is onder een D mineur drieklank (E|Dm), dan wil je de boel verankeren met de E.

Gitaar

Sommige gitaristen doen gewoon geen moeite met polyakkoorden vanwege de complexiteit die het spelen ervan met zich meebrengt.

Hoewel het waar is dat het op een gitaar moeilijker is om het type chromatiek in kaart te brengen dat een polyakkoord je kan geven, zijn er enkele oplossingen voor dit probleem:

• Gebruik open snaren wanneer je maar kunt.
• Barre alle noten die op dezelfde fret vallen.
• Soms is een gestapeld polyakkoord gewoon te lastig om te spelen. Kijk in deze gevallen of je sommige noten van het akkoord in een ander octaaf kunt plaatsen.

Piano

Pianospelers hebben het het makkelijkst. Speel het onderste akkoord met je linkerhand en het bovenste akkoord met je rechter. Experimenteer met verschillende omkeringen van het bovenste akkoord en kijk wat voor jou goed klinkt.

Polyakkoorden gebruiken in je muziek

Polyakkoorden zijn geweldig om complexiteit en diepte toe te voegen aan muziek - of het nu je eigen stuk is of het jammen op een favoriet nummer.

Songwriting

Als je akkoordenschema een beetje afgezaagd aanvoelt, overweeg dan om er een of twee polyakkoorden in te gooien om wat nieuwe harmonische lagen aan je geluid toe te voegen.

Neem een enkel akkoord aan het einde van een refrein en maak er twee op elkaar gestapelde akkoorden van voor extra impact. Bijvoorbeeld, in plaats van te eindigen op een simpele drieklank van F-majeur, maak je er F|C van voor een groter, levendiger geluid.

Je kunt een polyakkoord ook gebruiken om spanning (B|G) of sfeervolle landschappen (Gm7|Dm) te creëren.

produceren

Probeer bij het produceren een polyakkoord over meerdere instrumenten te arrangeren, waarbij elk instrument slechts één of twee noten voor zijn rekening neemt, om elke partij helderheid te geven.

Spelen

Als je een muzikant bent die echt oefent (en dat zou je moeten doen), probeer dan eens polyakkoorden te introduceren in je favoriete jamdeuntje. De truc is om te beginnen met eenvoudige akkoorden die harmonisch dicht bij huis liggen.

Als het originele nummer bijvoorbeeld een C majeur akkoord gebruikt, probeer er dan een polyakkoord van te maken door er een G majeur arpeggio overheen te spelen.

Nu weet je het: je hoeft niet bang te zijn voor het polyakkoord. Moedig je vingers aan om ermee te experimenteren, bestudeer hoe andere componisten ze in hun muziek gebruiken en maak muziek!