Akkoorden zijn de bouwstenen van muziek. Zonder akkoordenschema's zouden onze favoriete nummers, oud en nieuw, gewoon niet bestaan. Daarom is het begrijpen van de verschillende soorten akkoorden een belangrijke vaardigheid voor een muzikant. Of je nu gitarist of zanger bent, kennis van deze muziektheorie zal je je hele carrière van pas komen.

Hieronder delen we een definitieve gids voor akkoordtypes, zodat je met gemak een majeur-, mineur-, diminished- en augmented-akkoord kunt bouwen. Laten we beginnen!

Wat is een akkoord?

In zijn eenvoudigste vorm, een verzameling van meerdere noten die tegelijkertijd gespeeld worden. Deze noten bevinden zich in een identificeerbare toonsoort of notenfamilie, wat muzikanten helpt om de context van een bepaalde akkoordprogressie te begrijpen. Er zijn verschillende basisakkoordtypes zoals majeurakkoorden en minder gebruikelijke akkoordtypes zoals verlengde akkoorden, die we hieronder allemaal zullen behandelen.

Om te beginnen kun je akkoorden herkennen aan het aantal noten in elke groep noten:

Dyades of intervallen

Dyaden, ook wel intervallen genoemd, zijn akkoorden die bestaan uit slechts twee noten. Dit soort akkoorden bevatten meestal de grondtoon en terts van een toonaard, omdat deze tonen helpen de toonaard te definiëren, maar daarover later meer. Bijvoorbeeld, een C majeur akkoord als dyade zou C E kunnen zijn. Een C mineur akkoord als dyade zou C Eb zijn.

Triades

Dit is de meest voorkomende akkoordstructuur die drie tonen bevat, meestal de grondtoon, terts en kwint of dominant van de toonaard. Als we kijken naar een C majeur akkoord, dan vinden we een drieklank van C E en G. Een C mineur akkoord bestaat uit C Eb en G. Zoals je zult zien verschillen de majeur drieklank en de mineur drieklank door de derde noot in de C majeur toonladder, die in dit geval E is.

Tetrads

Tetrads komen minder vaak voor, maar zijn akkoorden met vier tonen. Een tetrad heeft vaak de vorm van een septiemakkoord, dat populair is in de jazz maar ook zijn weg vindt naar pop en aangrenzende genres. Een C majeur 7e akkoord zou C E G B zijn. Een C mineur 7e akkoord zou C Eb G en Bb zijn.

Hoe worden akkoorden gemaakt?

Akkoorden zijn opgebouwd uit toonladders die verzamelingen noten zijn.

Akkoordkwaliteiten

Voordat we de verschillende akkoordtypes bespreken, is het belangrijk om te begrijpen wat de ene akkoordcategorie anders maakt dan de andere. Hier zijn de verschillende akkoordkwaliteiten die elk akkoordtype uniek maken:

Toon

De toon verwijst naar het soort gevoelens dat een akkoord oproept bij een luisteraar. Als we kijken naar de twee grote akkoordtypes, majeur en mineur, dan zijn er significante verschillen in toon. Majeurakkoorden klinken meestal vrolijker, terwijl mineurakkoorden droeviger klinken, of op zijn minst mysterieuzer.

Intervallen

Intervallen verwijzen naar de relaties tussen bepaalde noten. Binnen een toonaard zijn er bepaalde trappen die opvallen tussen de rest.

Dissonantie

Dissonantie beschrijft de spanning tussen bepaalde klanken. Akkoorden kunnen spanning creëren door gebruik te maken van de context van de volgorde van de noten. Een akkoordenschema eindigt bijvoorbeeld meestal met het laten verdwijnen van de spanning, waardoor een bevredigende geluidservaring ontstaat.

Resolutie

Resolutie is het tegenovergestelde van dissonantie en verwijst naar het benadrukken van de kritieke noten van een toonaard, zoals de dominant of de tonica. Je hoort meestal dat akkoordenschema's ofwel aan het einde of aan het begin van een schema oplossen.

Context

De context binnen een akkoordenschema kan helpen om de kracht van akkoorden te benadrukken omdat het de relatie tussen noten laat zien. Daarom kan de volgorde van akkoorden de manier veranderen waarop ze sonisch worden waargenomen.

Akkoorden schrijven

Hoe lees of noteer je akkoorden? Hier zijn de meest gebruikte methodes voor het communiceren van akkoorden in de muziekwereld.

Akkoordsymbolen

Akkoordsymbolen zijn universeel en helpen muzikanten om akkoorden snel te decoderen. Een C majeur septiemakkoord kan bijvoorbeeld worden afgekort tot Cmaj7. Een C mineur septiemakkoord kan worden genoteerd als Cmin7. Naast het afkorten van mineur en majeur, zie je ook verruimde akkoorden afgekort als "aug". Verminderde akkoorden hebben een cirkel rechtsboven. Een diminished C majeur akkoord zou worden geschreven als C°.

Standaardnotatie

Akkoorden kunnen worden uitgeschreven op bladmuziek zoals elke andere verzameling noten. Deze stapels worden aangepast op basis van de toonsoort van het stuk. Bladmuziek op deze manier kan wat moeilijk te lezen zijn, maar het kan handig zijn om de relaties tussen noten in een akkoordenschema te begrijpen.

Romeinse cijfers

Romeinse cijfers zijn de meest universele vorm van akkoordnotatie, waarbij elk akkoordnummer overeenkomt met zijn toonladdergraad. Als je dit systeem begrijpt, kun je gemakkelijker akkoordprogressies lezen en de relatie tussen elk akkoord onthouden. Akkoorden met de majeur toonladder worden uitgeschreven en als zodanig geïdentificeerd met Romeinse cijfers:

I - Tonisch

ii - Supertonic

iii - Mediant

IV - Subdominant

V - Dominant

vi - Onderbemiddelaar

VII - Toonaangevend

Zoals je zult leren als je een akkoordprogressie schrijft, zul je je vaak richten op de tonica, subdominant en dominante trappen van de toonladder, omdat deze de grondtoon van een toonladder benadrukken en helpen de toonaard van een lied vast te stellen.

Nummers Nashville

Nashville-nummers komen redelijk overeen met het Romeinse cijfersysteem, behalve dat de akkoorden vereenvoudigd zijn tot moderne nummers. Zo wordt een I IV V akkoordenschema geschreven als "1 4 5". Septime akkoorden worden genoteerd met een superscript 7 aan het akkoord.

Akkoorden bouwen

Je kunt elk akkoord bouwen met een paar eenvoudige stappen. Om te beginnen wil je een toonaard kiezen die resoneert met het type akkoord dat je zoekt. Voor een vrolijker geluid kies je een majeurtoonladder, voor een droeviger of mysterieuzer geluid kies je een mineurtoonladder. Kies een toonladder die gecentreerd is op noten binnen jouw bereik als muzikant.

Laten we voor dit voorbeeld uitgaan van een van de gemakkelijkste toonaarden, C majeur. Als je de toonaard C majeur uitspreekt, krijg je de noten C D E F G A B. Als we de relatieve mineur van deze toonaard gebruiken, of A mineur, wordt de mineur toonladder uitgeschreven als A B C D E F G A B. Zoals je zult merken, gebruiken deze toonladders allebei exact dezelfde noten, maar omdat ze in een andere volgorde worden gespeeld, worden ze gecategoriseerd als aparte toonladders. In muziek is context belangrijk.

Zodra je de gewenste toonladder hebt uitgeschreven, is het tijd om een akkoord te maken voor elke graad van de toonladder. Om basis drieklanken te maken, neem je de eerste of grondtoon van het akkoord, voeg je een grote of kleine terts (afhankelijk van de toonaard) en de kwint toe.

Dus het eerste akkoord in de toonsoort C majeur is C E G. In A mineur is het eerste akkoord A C E. Met dezelfde noten uit je toonsoort kun je de overige akkoorden spellen. Je kunt ook een akkoordenschema gebruiken om het proces te versnellen. Hier is bijvoorbeeld een spiekbriefje voor akkoorden die zijn gemaakt met behulp van de majeurtoonladder:

Zoals je zult merken, betekent het feit dat akkoorden zijn geschreven vanuit een majeur toonladder, niet dat alle toonladdergraden in majeur zijn. Verwarrend toch? Een makkelijke manier om erover na te denken is dat akkoorden worden opgebouwd uit de noten van de hoofdtoonladder, maar dat de individuele akkoorden worden benoemd op basis van de intervalrelaties die uit de noten zijn afgeleid.

De 4 hoofdtypen akkoorden

Nu we weten hoe we akkoorden moeten lezen, gaan we de belangrijkste akkoordtypes identificeren. Hoewel majeur- en mineurakkoorden het meest voorkomen, zul je deze vier akkoordtypes tegenkomen als je met een willekeurige toonladder werkt.

Majeurakkoorden

Majeurakkoorden vormen het fundament van populaire muziek vanwege hun eenvoudige, sonisch aangename geluid. Deze akkoorden zijn opgebouwd uit de majeur toonladder en klinken meestal vrolijker. Ze worden uitgedrukt met Romeinse cijfers in hoofdletters. Het verschil tussen majeurakkoorden en mineurakkoorden is dat ze een grote terts gebruiken in plaats van een kleine terts.

Mineurakkoorden

Mineurakkoorden worden gemaakt met behulp van een mineurtoonladderformule. Deze akkoorden klinken meestal droeviger en mysterieuzer en worden weergegeven met kleine Romeinse cijfers. Kleine drieklanken gebruiken een kleine terts in plaats van een grote terts.

Afgetekende akkoorden

Een diminished akkoord is een mineurakkoord met een afgevlakte kwint of een mineurakkoord waarvan de kwint een halve toon is verlaagd. Als we het akkoord A mineur diminished willen maken, nemen we de drieklank A C E en drukken we de kwint af, die in dit geval E is. Daarom kan een A diminished akkoord, of kortweg A dim, geschreven worden als A C Eb.

Een halfverminderd akkoord is een type septiemakkoord dat een kleine septiem bovenop een verminderde drieklank stapelt. Een C halfverminderd akkoord zou bijvoorbeeld C Eb Gb Bb zijn.

Augment akkoorden

Augmented akkoorden zijn in sommige opzichten het omgekeerde van diminished akkoorden. Om een Aug-akkoord te maken, neem je een majeurakkoord en verscherp je de kwint. Laten we bijvoorbeeld het C majeur akkoord nemen, dat is C E G. De kwint van C E G is G, dus C aug zou C E G# zijn.

Andere soorten akkoorden

Naast majeur, mineur, versterkte en verminderde akkoorden zijn er nog vijf andere soorten akkoorden die het waard zijn om te begrijpen, omdat ze vrij vaak voorkomen.

Septime akkoorden

Septime akkoorden zijn een van de meest voorkomende tetraden in de muziek. Om een septiemakkoord te maken, voeg je gewoon een majeur of mineur septiem toe aan je basistoon. Om van een C majeur akkoord een septiemakkoord te maken, neem je de basis drieklank C E G en voeg je de septimetoon toe om C E G B te maken.

Het proces met C mineur is vergelijkbaar. Een C mineur akkoord naar een C mineur septiem akkoord zou transformeren van C Eb G naar C Eb G Bb. Elk septiemakkoord ontleent zijn extra noot aan de bovenliggende toonladder.

Dominante septiemakkoorden

Dominante septiemakkoorden zijn een speciaal soort septiemakkoorden die de werelden van majeur en mineur vermengen tot een sterk, spanningsvol akkoord dat je vaak hoort in jazzmuziek. Dit akkoord neemt een majeur septiemakkoord en maakt de septiem platter. Dus Cmaj7, wat C E G B is, wordt C E G Bb als een dominante 7e. Het wordt geschreven als C dom 7.

Zwevende akkoorden

Zoals je zult zien, zijn de meeste drieklanken opgebouwd uit de grondtoon, terts en kwint. Een zwevend akkoord neemt een majeur drieklank en wijzigt die door een hele stap omhoog of omlaag te gaan. Je kunt het ook zien als een majeur drieklank met een kleine secunde in plaats van een terts, of een perfecte kwart in plaats van een grote terts. De klassieke C E en G drieklank wordt C D G in Csus2. Bovendien zet Csus4 C E en G om in C F G.

Uitgebreide akkoorden

Verlengde akkoorden verwijzen naar het toevoegen van noten die verder gaan dan de 7e graad van de toonladder (of het eerste octaaf van de toonladder). Als we kijken naar de C majeur toonladder, C D E G A B, kunnen we deze verder uitbreiden -- C D E F G B C D E F... Hoewel de twee C's of andere dubbele tonen dezelfde tonen zijn, liggen ze een octaaf uit elkaar. Een Cmaj9 akkoord zou een c majeur drieklank zijn plus de 9e die, als we onze toonladder gebruiken, de D een octaaf hoger is. Een Cmaj9 akkoord is dus C E G D.

Veranderde akkoorden

Veranderde akkoorden zijn akkoorden die afwijken van de typische formule en niet in een van de hoofdcategorieën vallen. Elke noot binnen een akkoord kan worden gewijzigd, behalve de kwint en verlengde akkoorden. Bijvoorbeeld, het veranderde akkoord CMaj7#5 komt overeen met een C majeur 7 akkoord met een verscherpte kwint, anders gespeld als C E G# B.

Wat is een akkoordenschema?

Om akkoordenschema's echt te begrijpen, kun je onze complete gids hier bekijken, maar we zullen je de basisbeginselen uitleggen zodat je je favoriete akkoorden effectief in de context kunt gebruiken. Een akkoordenschema is een verzameling akkoorden die zijn opgebouwd uit patronen van intervallen.

Zoals gezegd spelen intervallen in op de aangeboren sonische relaties tussen noten binnen een toonaard. Daarom gebruiken akkoordenschema's door de geschiedenis heen steeds weer dezelfde of vergelijkbare patronen. Er zijn gewoon een aantal akkoorden die een meer harmonische of sonisch aangename respons oproepen.

Akkoordprogressies worden meestal uitgeschreven met Romeinse cijfers, die de akkoordgraad aangeven. Bijvoorbeeld, in de toonsoort C majeur wordt een C majeur akkoord (of het eerste akkoord van de vastgestelde toonsoort) uitgeschreven als I.

De meeste akkoordenschema's in moderne westerse muziek bevatten I, IV en V akkoordgraden omdat deze schema's weinig dissonantie creëren en van nature op elkaar overgaan op basis van hun compositie.

Kijk maar eens van hoeveel beroemde liedjes je kunt genieten met slechts vier akkoorden!

Als je de verschillende soorten akkoorden begrijpt en weet hoe ze werken, word je ongetwijfeld een betere muzikant. Hopelijk maakt deze gids het je gemakkelijk om elk akkoord te decoderen en deze universele patronen na te bootsen in je eigen composities. Veel plezier met het experimenteren met de verschillende soorten akkoorden!