Akkoorden zijn de bouwstenen van de muziek. Zonder akkoordenschema's zouden onze favoriete liedjes, oud en nieuw, gewoon niet bestaan. Daarom is het begrijpen van de verschillende soorten akkoorden een belangrijke vaardigheid voor een muzikant. Of je nu gitarist of zanger bent, kennis van deze muziektheorie zal je gedurende je hele carrière van pas komen.

Hieronder delen we een definitieve gids voor akkoordtypes, zodat je met gemak een majeur-, mineur-, diminished- en augmented-akkoord kunt bouwen. Laten we erin springen!

Wat is een akkoord?

In zijn eenvoudigste vorm, een verzameling van meerdere noten die gelijktijdig worden gespeeld. Deze noten bevinden zich in een identificeerbare toonsoort of notenfamilie, wat muzikanten helpt de context van een bepaalde akkoordprogressie te begrijpen. Er zijn verschillende basisakkoorden zoals majeurakkoorden en minder gebruikelijke akkoordtypes zoals verlengde akkoorden, die we hieronder allemaal zullen behandelen.

Merk op dat akkoorden kunnen worden geïdentificeerd aan de hand van het aantal noten in elke groep noten:

Dyaden of intervallen

Dyaden, ook wel intervallen genoemd, zijn akkoorden die bestaan uit slechts twee noten. Dit soort akkoorden omvat meestal de grondtoon en de terts van een toonaard, omdat deze noten de toonaard helpen definiëren, maar daarover later meer. Bijvoorbeeld, een C majeur akkoord als dyade zou C E kunnen zijn. Een C mineur akkoord als dyade zou C Eb zijn.

Triades

Dit is de meest voorkomende akkoordstructuur die drie tonen bevat, meestal de grondtoon, de terts en de kwint of dominant van de toonaard. Als we kijken naar een C majeur akkoord, vinden we een drieklank van C E en G. Een C mineur akkoord bestaat uit C Eb en G. Zoals je merkt verschillen de majeur drieklank en de mineur drieklank door de derde noot in de C majeur toonladder, die in dit geval E is.

Tetrads

Tetrads komen minder vaak voor, maar zijn akkoorden met vier tonen. Een tetrad heeft vaak de vorm van een septiemakkoord, dat populair is in de jazz, maar ook zijn weg vindt naar de pop en aanverwante genres. Een C majeur 7e akkoord zou zijn C E G B. Een C mineur 7e akkoord zou zijn C Eb G en Bb.

Hoe worden akkoorden gemaakt?

Akkoorden zijn opgebouwd uit toonladders, die verzamelingen noten zijn.

Akkoordkwaliteiten

Voordat we de verschillende akkoordtypes bespreken, is het belangrijk te begrijpen wat de ene akkoordcategorie anders maakt dan de andere. Hier zijn de verschillende akkoordkwaliteiten die elk akkoordtype uniek maken:

Toon

De toon verwijst naar het soort gevoel dat een akkoord bij de luisteraar oproept. Als we kijken naar de twee grote akkoordtypes, majeur en mineur, zijn er aanzienlijke verschillen in toon. Majeurakkoorden klinken meestal vrolijker, terwijl mineurakkoorden droeviger klinken, of op zijn minst mysterieuzer.

Intervallen

Intervallen verwijzen naar de relaties tussen bepaalde noten. Binnen een toonaard zijn er bepaalde trappen die opvallen tussen de rest.

Dissonantie

Dissonantie beschrijft de spanning tussen bepaalde klanken. Akkoorden kunnen spanning creëren door gebruik te maken van de context van de volgorde van de noten. Zo eindigt een akkoordenschema meestal met het laten verdwijnen van de spanning, waardoor een bevredigende geluidservaring ontstaat.

Resolutie

Resolutie is het tegenovergestelde van dissonantie en verwijst naar het benadrukken van de kritische noten van een toonaard, zoals de dominant of de tonica. Meestal hoor je akkoordprogressies oplossen aan het eind of aan het begin van een progressie.

Context

De context binnen een akkoordenschema kan de kracht van akkoorden helpen benadrukken, omdat het de relatie tussen noten laat zien. Daarom kan de volgorde van de akkoorden de manier veranderen waarop ze sonisch worden waargenomen.

Hoe akkoorden schrijven

Hoe lees of noteer je akkoorden? Hier zijn de meest gebruikelijke methoden voor het communiceren van akkoorden in de muziekwereld.

Akkoordsymbolen

Akkoordsymbolen zijn universeel en helpen muzikanten snel akkoorden te decoderen. Zo kan een C majeur septiem akkoord worden afgekort tot Cmaj7. Een C mineur septiem akkoord kan worden genoteerd als Cmin7. Naast de afkorting van mineur en majeur, zie je aug-akkoorden afgekort tot "aug". Verminderde akkoorden hebben een cirkel rechtsboven. Een diminished C-majeur akkoord wordt geschreven als C°.

Standaard notatie

Akkoorden kunnen worden uitgeschreven op bladmuziek zoals elke andere verzameling noten. Deze stapels worden gewijzigd op basis van de toonsoort van het stuk. Bladmuziek op deze manier kan wat moeilijk te lezen zijn, maar het kan nuttig zijn om de relaties tussen noten in een akkoordenschema te begrijpen.

Romeinse cijfers

Romeinse cijfers zijn de meest universele vorm van akkoordnotatie, waarbij elk akkoordnummer overeenkomt met zijn toonladdergraad. Als je dit systeem begrijpt, kun je gemakkelijker akkoordprogressies lezen en de relatie tussen elk akkoord onthouden. Akkoorden met de majeur toonladder worden uitgeschreven en als zodanig aangeduid met Romeinse cijfers:

I - Tonic

ii - Supertonic

iii - Mediant

IV - Subdominant

V - Dominant

vi - Submediant

VII - Toonhoogte

Zoals je zult leren als je een akkoordprogressie schrijft , zul je je vaak concentreren op de tonica, subdominant en dominant, omdat deze de grondtoon van een toonladder benadrukken en helpen de toonaard van een lied vast te stellen.

Nashville Nummers

Nashville-nummers zijn redelijk vergelijkbaar met het Romeinse cijfersysteem, maar de akkoorden zijn vereenvoudigd tot moderne nummers. Zo wordt een I IV V akkoordprogressie geschreven als "1 4 5". Zevende akkoorden worden genoteerd met een superscript 7 aan het akkoord.

Hoe akkoorden bouwen

Je kunt elk akkoord bouwen met een paar eenvoudige stappen. Om te beginnen kies je een toonaard die past bij het soort akkoord dat je zoekt. Voor een vrolijker geluid kies je een majeurtoonladder, voor een droeviger of mysterieuzer geluid kies je een mineurtoonladder. Kies een toonladder die gecentreerd is op noten binnen jouw bereik als muzikant.

Laten we voor dit voorbeeld uitgaan van een van de gemakkelijkste toonaarden, C-groot. Als je de toonaard van C majeur uitspreekt, krijg je de noten C D E F G A B. Als we de relatieve mineur van deze toonaard gebruiken, of A mineur, wordt de mineur toonladder uitgeschreven als A B C D E F G A B. Zoals je zult merken, gebruiken deze toonladders allebei precies dezelfde noten, maar omdat ze in een andere volgorde worden gespeeld, worden ze gecategoriseerd als aparte toonladders. In de muziek is de context van belang.

Zodra je de gewenste toonladder hebt uitgeschreven, is het tijd om een akkoord te maken voor elke graad van de toonladder. Om basis drieklanken te maken, neem je de eerste of grondtoon van het akkoord, voeg je een grote of kleine terts toe (afhankelijk van de toonaard), en de kwint.

Dus het eerste akkoord in de toonsoort C majeur is C E G. In A mineur is het eerste akkoord A C E. Met dezelfde noten uit je toonsoort kun je de overige akkoorden spellen. Je kunt ook een akkoordenschema gebruiken om het proces te versnellen. Hier is bijvoorbeeld een spiekbriefje voor akkoorden uit de majeur toonladder:

Zoals je zult merken, betekent het feit dat akkoorden zijn geschreven vanuit een majeur toonladder, niet dat alle toonladdergraden in majeur zijn. Verwarrend toch? Een gemakkelijke manier om erover na te denken is dat akkoorden worden opgebouwd uit de noten van de hoofdtoonladder, maar dat de individuele akkoorden worden benoemd op basis van de intervalrelaties die uit de noten worden afgeleid.

De 4 hoofdtypen akkoorden

Nu we weten hoe we akkoorden moeten lezen, zullen we de belangrijkste akkoordtypes identificeren. Hoewel majeur- en mineurakkoorden de meest voorkomende zijn, zul je deze vier akkoordtypes tegenkomen als je met een willekeurige toonladder werkt.

Grote akkoorden

Majeurakkoorden vormen het fundament van de populaire muziek vanwege hun eenvoudige, sonisch aangename klank. Deze akkoorden zijn opgebouwd uit de majeurtoonladder en klinken meestal vrolijker. Ze worden uitgedrukt met Romeinse hoofdletters. Het verschil tussen majeurakkoorden en mineurakkoorden is dat ze een grote terts gebruiken in plaats van een kleine terts.

Mineur akkoorden

Mineur akkoorden worden gemaakt met behulp van een mineur toonladder formule. Deze akkoorden klinken meestal droeviger en mysterieuzer en worden weergegeven met kleine Romeinse cijfers. Kleine drieklanken gebruiken een kleine terts in plaats van een grote terts.

Gedimineerde akkoorden

Een diminished akkoord is een mineur akkoord met een afgevlakte kwint of een mineur akkoord waarvan de kwint een halve toon is verlaagd. Als we het akkoord A mineur diminished willen maken, nemen we de kleine drieklank A C E en vlakken we de kwint af, die in dit geval E is. Daarom kan een A diminished akkoord, of kortweg A dim, geschreven worden als A C Eb.

Een halfverminderd akkoord is een type septiemakkoord dat een kleine septiem stapelt op een verminderde drieklank. Een C halfverminderd akkoord zou bijvoorbeeld C Eb Gb Bb zijn.

Augmented akkoorden

Augmented akkoorden zijn in zekere zin het omgekeerde van diminished akkoorden. Om een augmented akkoord te maken, neem je een majeur akkoord en verscherp je de kwint. Neem bijvoorbeeld het C majeur akkoord, dat is C E G. De kwint van C E G is G, dus C aug wordt C E G#.

Andere soorten akkoorden

Naast majeur-, mineur-, augment- en diminis-akkoorden zijn er nog vijf andere soorten akkoorden die de moeite waard zijn om te begrijpen, omdat ze vaak voorkomen.

Zevende akkoorden

Zevende akkoorden zijn een van de meest voorkomende tetrades in de muziek. Om een septiemakkoord te maken, voeg je gewoon een grote of kleine septiem toe aan de grondtoon. Om van een C majeur akkoord een septiemakkoord te maken, neem je de basistriade van C E G en voeg je de septiemtoon toe om C E G B te creëren.

Het proces met C mineur is vergelijkbaar. Een C mineur akkoord naar een C mineur septiem akkoord zou transformeren van C Eb G naar C Eb G Bb. Elk septiemakkoord ontleent zijn extra noot aan de hoofdtoonladder.

Dominante Zevende Akkoorden

Dominante septiemakkoorden zijn een speciaal type septiemakkoord dat de werelden van majeur en mineur vermengt tot een sterk, spanningsvol akkoord dat je vaak hoort in jazzmuziek. Dit akkoord neemt een majeur septiemakkoord en vlakt de septiem af. Dus Cmaj7, dat C E G B is, wordt C E G Bb als dominante 7e. Het wordt geschreven als C dom 7.

Zwevende akkoorden

Zoals je zult zien, zijn de meeste drieklanken opgebouwd uit de grondtoon, terts en kwint. Een zwevend akkoord neemt een majeur drieklank en wijzigt die door een hele stap omhoog of omlaag te gaan. Je kunt het ook zien als een majeur drieklank met een kleine secunde in plaats van een terts, of een perfecte kwart in plaats van een grote terts. De klassieke C E en G drieklank wordt C D G in Csus2. Verder zet Csus4 C E en G om in C F G.

Uitgebreide akkoorden

Verlengde akkoorden verwijzen naar het toevoegen van noten die verder reiken dan de 7e graad van de toonladder (of het eerste octaaf van de toonladder). Als we kijken naar de C majeur toonladder, C D E G A B, dan kunnen we die verder uitbreiden -- C D E F G B C D E F... Hoewel de twee C's of eventuele dubbele tonen dezelfde tonen zijn, liggen ze een octaaf uit elkaar. Een Cmaj9 akkoord zou een c majeur drieklank zijn plus de 9e die, als we onze toonladder gebruiken, de D een octaaf hoger is. Een Cmaj9 akkoord is dus C E G D.

Gewijzigde akkoorden

Gewijzigde akkoorden zijn akkoorden die afwijken van de typische formule en niet in één van de grote categorieën vallen. Elke noot in een akkoord kan worden gewijzigd, behalve de kwint en de verlengde akkoorden. Bijvoorbeeld, het veranderde akkoord CMaj7#5 komt overeen met een C majeur 7 akkoord met een verscherpte kwint, anders gespeld als C E G# B.

Wat is een akkoordprogressie?

Om akkoordprogressies echt te begrijpen, kun je onze complete gids hier raadplegen, maar we zullen de basisbeginselen toelichten, zodat je je favoriete akkoorden effectief in de context kunt gebruiken. Een akkoordenschema is een verzameling akkoorden, opgebouwd uit patronen van intervallen.

Zoals gezegd spelen intervallen voort op de aangeboren klankrelaties tussen noten binnen een toonaard. Daarom worden in de loop der tijden steeds dezelfde of soortgelijke akkoorden gebruikt. Er zijn alleen enkele akkoorden die een meer harmonische of sonisch aangename respons oproepen.

Akkoordprogressies worden meestal geschreven met Romeinse cijfers, die de akkoordgraad aangeven. Bijvoorbeeld, in de toonsoort C-groot wordt een C-groot akkoord (of het eerste akkoord van de vastgestelde toonsoort) geschreven als I.

De meeste akkoordprogressies in moderne westerse muziek bevatten I, IV en V akkoordgraden, omdat deze progressies weinig dissonantie veroorzaken en op natuurlijke wijze op elkaar overgaan.

Kijk maar eens hoeveel beroemde liedjes je kunt beluisteren met slechts vier akkoorden!

Inzicht in de verschillende soorten akkoorden en hoe ze werken maakt je ongetwijfeld een betere muzikant. Hopelijk maakt deze gids het je gemakkelijk om elk akkoord te decoderen en deze universele patronen na te bootsen in je eigen composities. Veel plezier bij het experimenteren met de verschillende soorten akkoorden!