Als het gaat om het verkrijgen van een geweldige songmaster, is een van de belangrijkste termen om te begrijpen dynamisch bereik. Hoewel de term naar veel dingen kan verwijzen, zullen we hieronder precies uitleggen wat dynamisch bereik is en hoe je het op de juiste manier in je sessies kunt opnemen. Laten we beginnen!

Wat is dynamisch bereik in audio?

In zijn puurste vorm is dynamisch bereik in muziekproductie simpelweg het verschil in decibel (dB) tussen de zachtste en de hardste geluiden in een mix of audiobestand. Daarom zullen nummers met een groot dynamisch bereik een groter verschil hebben tussen het hardste geluid en het stille geluid in vergelijking met nummers met een consistentere geluidskwaliteit.

Dynamisch bereik kan ook verwijzen naar de luidste en stilste geluiden die hardware of audiosystemen goed kunnen weergeven. Het onderste bereik van deze waarde wordt de ruisvloer genoemd. De ruisvloer is de hoeveelheid ruis die een apparaat van nature produceert. Elk apparaat heeft een bepaald geluidsniveau waarmee rekening moet worden gehouden tijdens het mixen.

Je kunt een ruisvloer niet vermijden, zelfs niet met apparatuur die zo eenvoudig is als een audiokabel, maar het is belangrijk om dit te erkennen zodat je een zo zuiver mogelijke mix kunt maken.

Voor een muziekinstrument of hardwire systeem is het dynamisch bereik dus de afstand tussen de ruisvloer en de luidste geluidspiek. Geluiden die boven het dynamisch bereik van een apparaat komen, worden onaangenaam luid, wat je misschien kent als vervorming.

Met andere woorden, dynamisch bereik is de afstand tussen het stilste en het hardste geluid. In de muziekproductie zul je merken dat geluidstechnici voortdurend rekening houden met het dynamisch bereik bij beslissingen over opnemen, mixen en masteren.

Hoe verander je het dynamisch bereik?

Over het algemeen wordt het dynamisch bereik gewijzigd door compressie. Compressors verkleinen het verschil in volumebereik tussen het luidste geluid en het stilste geluid, waardoor de algehele dynamiek en het dynamisch bereik van een track wordt gewijzigd.

Tijdens het masteringproces gebruiken technici compressors en ultrakrachtige compressors genaamd limiters om dynamische bereiken vorm te geven. Als gevolg van het naar voren halen van de zachtste passages in een muziekstuk, heeft compressie ook het effect dat bewerkte signalen luider worden.

Het is de moeite waard om op te merken dat er extremen zijn in beide richtingen: Een te groot dynamisch bereik kan heerlijk dynamisch zijn, maar de luidheid missen die nodig is voor een standaard luisterervaring. Aan de andere kant kan een smal dynamisch bereik te gecomprimeerd zijn, waardoor een nummer onaangenaam luid wordt en de energie van de oorspronkelijke dynamiek ontbreekt.

Hoeveel dynamisch bereik kunnen we horen?

Het is de moeite waard om op te merken dat het bereik van het menselijk gehoor beperkt is tot een maximaal dynamisch bereik. Over het algemeen is het maximale dynamische bereik voor mensen ongeveer 120 dB tussen het zachtste signaal dat we kunnen waarnemen en het moment waarop vervorming fysieke pijn begint te veroorzaken.

Compressie is hard nodig om te voldoen aan ons maximale bereik. Het maximale dynamische bereik voor analoge audio ligt bijvoorbeeld ergens tussen de 50 en 60 dB. Digitale audio is echter een heel ander spel.

Het theoretische dynamische bereik van 20-bits kwantisering van digitale audio is 120 dB. Als je die grens overschrijdt, is het theoretische dynamische bereik van 24-bits digitale audio 144 dB, waarvan het menselijk gehoor veel niet kan waarnemen omdat onze drempel op 120 dB ligt.

Omdat er zoveel variatie is tussen het laagste en het hoogste niveau van een bepaald nummer, varieert het dynamisch bereik van track tot track.

Er is geen magische sleutel om het ideale dynamische bereik van je track te vinden, maar als je de relatie tussen audiocompressie en de invloed ervan op je signaal begrijpt, kun je de ideale plek voor een bepaalde opname vinden.

Wat is het verschil tussen dynamisch bereik en SNR?

SNR staat voor signaal-ruisverhouding en wordt vaak afgezet tegen dynamisch bereik. Hoewel deze termen vaak door elkaar worden gebruikt, zijn ze niet noodzakelijkerwijs hetzelfde. Een signaal-ruisverhouding is in wezen de afstand tussen de gemiddelde pieken in een signaal en de ruisvloer.

In tegenstelling tot de signaal/ruisverhouding is het dynamisch bereik niet noodzakelijk afhankelijk van een signaal: De laagste limiet van een dynamisch bereik is simpelweg het zachtste geluid zonder vervorming.

Een geoptimaliseerde signaal-ruisverhouding betekent simpelweg dat er genoeg signaal van een apparaat doorstroomt om de onvermijdelijke ruis tegen te gaan die het gebruik van een apparaat met zich meebrengt. Op het meest basale niveau is een goede signaal-ruisverhouding wanneer je live signaal boven de ruisvloer ligt.

Dynamisch bereik kan breder worden gebruikt om de zachtste en hardste punten in een mix te onderscheiden.

Dynamisch bereik per genre

Interessant genoeg varieert het ideale dynamische bereik enigszins per genre. Uit een onderzoek bleek dat het dynamische bereik van populaire genres zoals popmuziek, rap of rock doorgaans kleiner is dan samples in klassieke genres zoals opera en orkest.

In sommige opzichten is dit heel logisch. Veel luisteraars zijn op zoek naar een vloeiende en versterkte luisterervaring met een optimaal volume dat vloeiend overgaat van het ene nummer naar het andere.

Klassieke luisteraars, aan de andere kant, kunnen er een punt van maken om het verschil op te merken in opnames van uitvoeringen. Ze verlangen naar nuance in signalen en zullen daarom eerder geneigd zijn decibels op te offeren als dat betekent dat ze de fijne kneepjes van een bepaald stuk kunnen horen met een breder dynamisch bereik.

Het gemiddelde dynamische bereik was verreweg het grootst bij spraakopnames. Met pop en rock en de luidste kant van het spectrum, bevinden onze ruwe spreekstemmen zich aan de andere kant van de medaille.

Eén ding is zeker. De manier waarop we brongeluiden en digitale geluiden verwerken is totaal verschillend. We verlangen naar verschillende soorten dynamische bereiken, afhankelijk van waar we naar luisteren.

Dynamisch bereik en mastering

Veel mastering komt neer op het gebruik van compressie om het perfecte dynamische bereik te vinden voor een bepaalde track, maar dat kan makkelijker gezegd dan gedaan zijn. Een basis mastering sessie gaat van equalisatie, naar compressie, naar limitering, maar elk van deze stappen kan worden opgesplitst in kleinere subsets.

Mastering mag dan eenvoudig zijn, dat betekent niet dat het gemakkelijk is. Deze laatste stap van muziekproductie vereist dat je een geluid oppoetst en een vloeiende luisterervaring creëert zonder de dynamiek die een track zijn aangeboren karakter geeft te verpletteren.

De valkuilen van het verwaarlozen van het dynamisch bereik van een nummer zijn duidelijk: wie een signaal zo sterk comprimeert dat het dynamisch bereik vrijwel onbestaande wordt, loopt het risico het leven uit een nummer te zuigen of zelfs onnodige vervorming te veroorzaken.

Aan de andere kant van het spectrum kun je zeker een veel te groot dynamisch bereik hebben met te weinig compressie, wat leidt tot een optreden dat moeilijk te horen is, te dynamisch en in sommige gevallen ongepolijst.

Het punt is dat het vinden van een optimaal dynamisch bereik geen lineair proces is. Het zal sterk variëren op basis van het geluid dat je probeert te bereiken en de mogelijkheden van je systeem.

Leren hoe je een optimaal dynamisch bereik voor een nummer kunt beoordelen en produceren kan jaren van training en gerichte luisterervaring vergen. Gelukkig kun je diensten zoals Emastered gebruiken om het zware werk voor je te doen. Onze algoritmes zijn geoptimaliseerd om het perfecte dynamische bereik voor je muziek te vinden, zodat je betrouwbaar gepolijste, moeiteloos gemasterde muziek kunt maken.

De luidheidsoorlogen en de toekomst van muziek

In de afgelopen 30 jaar is de hoeveelheid compressie en limitering die wordt gebruikt bij zowel optredens als studiosongs ongetwijfeld luider geworden. Dit heeft geleid tot een verdeeldheid onder muzikanten, vaak aangeduid als "de loudness wars", waardoor velen smeken om hun dynamische complexiteit terug te krijgen.

Het idee is dat de culturele reductie in dynamisch bereik, en dus versterkte luidheid, ervoor heeft gezorgd dat we nuances in de mix van een nummer zijn kwijtgeraakt. Dynamische complexiteit wordt afgevlakt als we doorgaan met comprimeren op een hogere snelheid. Het is ook de moeite waard om op te merken dat de meeste streamingdiensten ook hun eigen vorm van normalisatie gebruiken zodat het niet te luid is om van het ene nummer naar het andere te gaan.

Veel van de loudness-splitsing kwam voort uit de ontwikkeling van nieuwe genres zoals hiphop en Nu-metal in de jaren '90. In tegenstelling tot eerdere muziekgeneraties gaven deze opkomende genres de voorkeur aan meer fluctuatie in geluid, met minder van hetzelfde volume. Het resultaat? De behoefte aan meer compressie.

Naarmate genres veranderden, veranderde ook onze smaak. Het begin van de jaren 2000 stond bol van geluidsexperimenten, wat misschien ook heeft bijgedragen aan ons toegenomen gebruik van compressie. Wat je ook vindt van de loudness wars, het is duidelijk dat onze muziekbanden niet alleen bepalen waar we naar luisteren, maar ook hoe we muziek produceren, mixen en masteren.

Het gewenste dynamische bereik van vandaag is misschien niet hetzelfde geluid van morgen. En dat is precies wat muziek zo spannend maakt. Geniet van het fijn afstellen van het dynamisch bereik van je track om het beste in je muziek naar boven te halen.