Multitrackopnamen vormen de ruggengraat van muziekproductie. Als je naar een willekeurig muziekstuk luistert, is het vrijwel zeker met deze techniek samengesteld.

Maar wat is het? Hoe gebruik je de techniek in je muziek? En waar komt het in hemelsnaam vandaan?

Vraag en gij zult ontvangen. Laten we gaan!

Wat is meersporenopname?

Multitrackopname is het proces waarbij meerdere geluidsbronnen worden opgenomen op afzonderlijke sporen.

Dit kan gelijktijdig of door één afzonderlijk spoor per keer op te nemen.

Een band die samenspeelt, waarbij alle partijen op aparte sporen worden opgenomen, zal gebruik maken van meersporenopnamen. Dat zal een singer-songwriter die alle instrumenten zelf bespeelt ook doen; het duurt alleen een stuk langer en het proces is iets anders.

Wat is het verschil tussen live en multitrack opnemen?

In zijn meest basale vorm is een live-opname een eenvoudige stereo-doorvoer van het mengpaneel naar het opnameapparaat.

De resulterende mix is precies wat de technicus op dat moment heeft gemaakt. Als de gitaar te hard staat (doen ze dat niet altijd?), dan moet je daar maar mee leven. Hetzelfde geldt als iemand halverwege het nummer een clanger laat vallen. Tenzij je alles opnieuw wilt opnemen.

Met meersporenopnamen kun je die onstuimige gitaar temmen nadat de muzikant naar huis is gegaan, of de toetsenist wat overdubs laten doen om zijn bokshandschoen-speeltechniek te verbeteren.

Verwar dit niet met het opnemen van een live optreden. Hoewel dit vaak een eenvoudige stereo-opname is van de receptie, worden commercieel verkrijgbare live-opnames eigenlijk gemaakt als multitrack-opnames.

Welke apparatuur heb ik nodig voor multitrackopnamen?

Eerlijk gezegd, niet veel! De tijd is voorbij dat je een hypotheek moest nemen op je hele familie om een multitrackrecorder te kunnen betalen.

Alles wat je nodig hebt is een apparaat of software waarmee je twee of meer sporen audio kunt opnemen en hardware waarmee je een geluidsbron op dat apparaat kunt aansluiten.

Computergestuurde opname

Als je muziek op je computer opneemt, heb je een digitaal audio werkstation (DAW) en een audio-interface nodig om geluid in de DAW te krijgen.

Digitaal Audio Werkstation

Er is een DAW voor elk budget, hoewel sommige beter geschikt zijn voor bepaalde genres dan andere. De grote drie zijn Pro Tools, Cubase en Logic. Ableton Live zit hen op de hielen en Reaper is een uitstekende keuze voor mensen met een budget, of als je het haat om geld te geven aan de grote techneuten.

Welke DAW je ook kiest, zorg ervoor dat je meerdere audiosporen kunt opnemen.

Als je een Mac-eigenaar bent, krijg je van Apple gratis een DAW - Garageband maakt deel uit van het standaard OS dat met al hun computers wordt meegeleverd en hiermee kan de gebruiker meerdere sporen opnemen.

Audio-interface

Als je van plan bent om alle tracks één voor één op te nemen en de geluiden in lagen op te nemen, kan de audio-interface eenvoudig zijn met slechts één of twee ingangen.

Als je meerdere instrumenten tegelijk opneemt, heb je een audio-interface nodig met meerdere ingangen, of eentje die een ADAT-signaal kan ontvangen van een meerkanaals microfoonvoorversterker.

Veel audio-interfaces worden geleverd met een DAW, dus voor minder dan $200 ben je helemaal klaar om je reis naar multitracking te beginnen.

Andere overwegingen

De meeste DAW's hebben een uitzonderlijk hoog, of zelfs onbeperkt aantal sporen (het aantal opname-/afspeelsporen). Hoewel dit in theorie werkt, is de realiteit dat je beperkt bent tot wat je computer aankan.

Als je meer audiotracks opstapelt dan je CPU aankan, krijg je een sputterende puinhoop. Controleer dus de specificaties van je computer en voeg indien nodig meer RAM toe.

Digitale recorders

Veel muzikanten en muziekproducenten willen zich graag losmaken van hun computer tijdens het creatieve proces, en digitale multitrackrecorders stellen hen in staat om muziek op te nemen zonder te worden afgeleid door andere apps.

En omdat een digitale multitrackrecorder een gesloten systeem is, is hij eenvoudiger op te zetten, af te breken en mee te nemen.

Er zijn drie soorten digitale recorders:

Multitrack-studio's

Dit zijn mini-mixconsoles die digitaal kunnen opnemen. Ze hebben hun eigen microfoonvoorversterkers en onboard FX, zodat de opnametechnicus een track in één apparaat van het begin tot de afgewerkte master kan brengen.

Een nadeel van het gebruik van een digitale recorder is het gebrek aan schermruimte, waardoor bewerken een beetje lastig wordt.

Het goede nieuws is dat je met veel digitale multitrackrecorders kunt exporteren wat je op de SD-kaart hebt opgenomen naar je DAW voor verdere verfijning.

Veldrecorders

Fieldrecorders zijn draagbare multitrackrecorders die worden gebruikt door boomoperators en geluidsmixers op film- en tv-locatiesets om dialogen van meerdere acteurs op aparte kanalen op te nemen. Dit maakt het mixen in de post een schonere ervaring.

Handheld recorders

Kleinere handheld toestellen met digitale multitrackingmogelijkheden zijn geweldig voor podcasters onderweg. De geluidskwaliteit is vergelijkbaar met standaard DAW's en ze zijn veel gemakkelijker mee te nemen naar interviews dan een laptop en audio-interface.

Hoe je meersporenopnamen kunt gebruiken in je workflow

Laten we eens kijken hoe je het proces van het opnemen van meerdere sporen effectief kunt beheren.

Ongeacht of je een DAW of een digitale multitrackrecorder gebruikt, de aanpak is hetzelfde.

Als band

Hoewel het mogelijk is om elk instrument apart op te nemen, werkt een band veel beter als ze samen optreden.

We gaan ervan uit dat je een mengpaneel of audio-interface hebt met genoeg kanalen om individuele tracks op te nemen in je DAW. Als je een digitale multitrackrecorder gebruikt, is dit geen probleem.

Een klikspoor maken

Tenzij het nummer een bijzonder vloeiend tempo heeft of je 's werelds beste drummer hebt (dat heb je niet), moet je een clicktrack maken waarop de band kan spelen. In een DAW kun je gewoon de metronoom aanzetten, maar het kan handig zijn om hiervoor een speciaal MIDI-spoor te maken. Deze methode geeft je meer controle over het volume van de klik, de onderverdelingen van de beat en de monitormixen.

Het is belangrijk om het tempo op dit punt goed te krijgen, zodat iedereen tevreden is met het gevoel. Idealiter zijn de tempi al uitgewerkt tijdens de repetities voor de productie (je hebt toch gerepeteerd voor de opname?).

De sporen instellen

Maak een nieuw spoor aan voor elk instrument (inclusief zang) in de band. Als je drumstel individueel gemiced is, maak dan een spoor aan voor elke drummicrofoon die je hebt, inclusief stereoparen.

Een eerste pas opnemen

Begin met het opnemen van een passage van het nummer met de volledige band, inclusief zang. Maak je geen zorgen als het niet perfect is. Het belangrijkste is om een momentopname van het nummer te maken.

Overdubs - Fouten corrigeren

Luister vervolgens goed naar de ritmesectie en kijk of er iets overdubt moet worden om fouten te corrigeren.

Overdubs - Extra instrumenten

Neem vervolgens eventuele extra instrumenten op. Dit kunnen 'eenmalige' solo-instrumenten zijn, externe muzikanten die geen deel uitmaken van de hoofdopstelling van de band, of extra lagen zoals een tweede keyboardpartij.

Zang

Nu is het tijd om je te richten op de zang. Je zult waarschijnlijk veel takes hebben, dus voeg de beste samen op één track. (Pro Tip: bewaar de weggegooide takes op een verborgen spoor).

Als je eenmaal een solide hoofdzang hebt, neem dan alle ad libs, harmonieën en dubbel tracken op die je wilt.

Sprookjesstof

Voeg tot slot de finishing touch toe, zoals extra percussie of synth FX.

Als solo artiest

Als je alleen vliegt, is het opnameproces vergelijkbaar met het bovenstaande.

Een klikspoor instellen

Aangezien je alles speelt, is dit een essentiële stap. Als je een vloeiend tempo wilt, gebruik dan de functie voor tempo-bewerkingen in je DAW om aanpassingen te maken. (Pro Tip: Soms kan de energie van een refrein worden opgekrikt door het tempo een paar BPM te verhogen voordat je het weer laat zakken voor het volgende couplet).

Een nieuwe track instellen

Aangezien je één instrument per keer opneemt, hoef je je geen zorgen te maken over het maken van meerdere sporen - sluit gewoon je instrument of microfoon aan op je audio-interface, maak en neem arm een nieuw spoor op en je bent klaar om te gaan. Bijna...

Een scratchtrack opnemen

Je moet ergens beginnen, dus neem een blauwdruk van het nummer op. Dit kan een eenvoudige keyboardpartij zijn die via MIDI wordt gespeeld, of een gitaar die de akkoordwisselingen doorloopt. Maak je geen zorgen over hoe goed het moet klinken; het is bedoeld als leidraad, niet als onderdeel dat in de uiteindelijke mix moet worden opgenomen.

Het is vaak handig om in dit stadium ook een begeleidende zang te hebben, zodat je een referentie hebt voor waar je bent in het nummer.

Overdubs

Aangezien je het nummer één voor één opbouwt, is het tijd om drums/percussie en bas aan je nummer toe te voegen om de basis te leggen.

Vervolgens voeg je andere ritmesectie-instrumenten toe, zoals gitaar of toetsen, en vervolgens solo's, loops en samples op andere sporen.

Neem tot slot je zang op en eventuele andere geluiden die je in het nummer wilt hebben.

En vergeet niet dat je overdubs kunt gebruiken om fouten te herstellen in plaats van de hele track opnieuw op te nemen!

Voordelen van meersporenopname

Er zijn een heleboel redenen waarom het beter is om multitrackopnamen te maken in plaats van één enkele opname, zoals:

• De geluidstechnicus heeft meer flexibiliteit en controle over de mix
• De muzikanten hoeven niet tegelijkertijd in dezelfde ruimte te zijn
• Je kunt in een later stadium extra instrumenten of partijen toevoegen (overdubben).
• Fouten kunnen worden hersteld zonder het hele nummer opnieuw op te nemen

Wanneer geen meersporenopname gebruiken

Vrijwel alle populaire muziek wordt opgenomen met multitracking. De enige keer dat het opnemen van tracks voor elk instrument niet aan te raden is, is als je werkt met akoestisch gebalanceerde ensembles, zoals een strijkkwartet.

De geschiedenis van multitrackopnamen

Multitrackopnamen bestaan al heel lang, maar hoe zijn we van de eerste wascilinders tot de enorme DAW's van vandaag gekomen?

De begindagen van geluidsopnamen

De allereerste geluidsopnames (aan het begin van de 20e eeuw) werden gemaakt met een kegel om het geluid te 'verzamelen' en een platte schijf om het geluid te 'vangen'. Het was de eerste commercieel beschikbare manier om geluid op te nemen, maar het was ruw.

Muzikanten traden samen op en als iemand een take verprutste was opnieuw opnemen de enige optie; de hele band zou het opnieuw moeten spelen, Sam.

Daarnaast was de geluidskwaliteit niet geweldig; het was meer alsof je naar een band luisterde die op de bodem van de oceaan speelde dan dat ze in dezelfde ruimte waren als jij.

De weg naar multitracktechnologie

Hoewel technologische vooruitgang zoals microfoonvoorversterkers en luidsprekers hielpen om de kwaliteit van het geluid te verbeteren, duurde het tot de uitvinding van de magnetische band voordat er een verschuiving kwam in de richting van multitracking.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog vond een Duits-Oostenrijkse wetenschapper met de naam Fritz Pfleumer in wezen de magnetische band uit toen hij een manier ontdekte om papier te coaten met ijzeroxide. Dit was niet de vriendelijkste tijd en werd door de Duitsers als een goed bewaard geheim bewaard.

Toen de oorlog voorbij was, ontdekte een Amerikaanse elektrotechnisch ingenieur, Jack T. Mullins, de verborgen schat en bracht deze terug naar de VS om verder te bestuderen. Toen begonnen de dingen te veranderen.

Mullins haalde de technologie uit elkaar, rustte deze uit met Amerikaanse tegenhangers en begon de apparatuur te verkopen.

In die tijd was Bing Crosby, naast de Jay-Z van zijn tijd, ook een beetje een ondernemer. Nadat hij over de apparatuur van Mullins had gehoord en ermee had gewerkt, investeerde hij massaal in Ampex om hen te helpen meer van deze machines te ontwikkelen.

Van geboorte tot het achtspoor

De multitrackopname zoals we die vandaag de dag kennen, ontstond toen componist Les Paul (ja, die Les Paul) begon te experimenteren met tapes en opnames. Zijn maatje (bada) Bing Crosby gaf hem een achtsporige acetaatschijfrecorder waarmee hij aan de slag ging.

Maar de resultaten waren niet bevredigend genoeg voor Paul. Dus ging hij samenwerken met Ampex om een soortgelijk apparaat te ontwikkelen dat in plaats daarvan magnetische tape gebruikte om de opname vast te leggen. En zo verloste Ampex Paul van $10.000 toen hij de eerste eigenaar werd van een op maat gemaakte Ampex 8-track recorder, de 'Sel-Sync'.

Tegen de tijd dat de jaren '50 aanbraken, gebruikte iedereen en zijn grootmoeder basale multitrackmachines om zijn liedjes op te nemen (hoewel de standaard in die tijd vier sporen was). Iedereen in de VS dus. In Europa kwam het allemaal wat langzamer op gang.

Uiteindelijk haalden de Britten hun achterstand in en in 1963 namen The Beatles hun eerste 4-track single op, I Want To Hold Your Hand. Veel van de grote platen van de Fab Four en de Rolling Stones werden opgenomen op een 4-track machine. De technici in de Abbey Road Studios werden zo bedreven in het manipuleren van multi-tracking technologie dat ze complexe arrangementen konden maken met alleen de beschikbare 4 sporen.

Maar iedereen wil altijd meer en in 1966 introduceerde 3M de eerste in massa geproduceerde achtsporenmachines, op de voet gevolgd door Ampex in 1967. Het is interessant dat The Beatles pas in 1968 met acht sporen konden spelen, dus het invloedrijke Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band werd opgenomen met paren viersporen bandrecorders.

Brian Wilson van The Beach Boys werd ook handig in het gebruik van multitrackrecorders. Tijdens de vernieuwende jaren van de Beach Boys combineerde hij opnames gemaakt op zowel viersporen- als achtsporenbandrecorders, samen met bandbewerkingstechnieken, om uitgebreide arrangementen te maken zoals die te vinden zijn op Pet Sounds.

Het leven na machines met acht sporen

Zoals Bill Heslop graag zei in 'Muriel's Wedding', je kunt de vooruitgang niet tegenhouden en natuurlijk ging de opnametechnologie vooruit van achtspoormachines naar 16 en 24 sporen.

Ampex bouwde de eerste 16-sporen recorder als prototype voor Mirasound Studios in NYC in 1967. Het was de eerste die 2-inch tape gebruikte en werd later commercieel verkrijgbaar gemaakt voor een mooi bedrag - tussen $10.000 en $30.000. Al snel deed elke opnamestudio mee, wat leidde tot klassieke albums zoals Hot Rats (Frank Zappa), Aoxomoxoa ( Grateful Dead) en A Night At The Opera (Queen). De opname-industrie was in volle gang.

In de jaren 70 begon de compacte audiocassette aan populariteit te winnen, wat uiteindelijk leidde tot de draagbare 4-sporenrecorder. De eerste hiervan was de Tascam Portastudio, uitgebracht in 1979.

Cassettebandjes werden ontworpen om vier sporen te bevatten - twee sets stereosporen voor elke 'kant' van het album. Een viersporenrecorder gebruikt alle 4 de sporen samen, waarbij op elk spoor een apart signaal wordt opgenomen.

Met deze multitrackrecorders konden muzikanten goedkoop demo's opnemen zonder dat ze bij een label hoefden te tekenen - uitstekend nieuws voor het opkomende punktijdperk.

Veel jonge bands produceerden zelf albums en verkochten deze opnames tijdens optredens. Bruce Springsteen verkoos zijn portastudio demo's boven de (latere) studio-opnamen voor zijn album Nebraska uit 1982 .

Tot in het oneindige en Beyoncé

Digitale multitrackrecorders kwamen eind jaren 70 voor het eerst op de markt, hoewel ze nog steeds tape gebruikten (zij het een speciaal gemaakte tape). Alesis introduceerde de ADAT, een digitale achtsporenrecorder in de vroege jaren 90, en een hele reeks andere digitale multitrackrecorders van Tascam, Roland, Yamaha en Korg verscheen op de markt.

De eerste softwaregebaseerde digitale multitrackrecorder kwam op het toneel in 1990 en maakte de weg vrij voor Pro Tools en Cubase Audio in 1991. Hoewel het aantal sporen nog lang niet zo hoog was als tegenwoordig, was het eind jaren 90 al mogelijk om een heel album op te nemen met behulp van softwarematige multitrackopnamen.

Naarmate de rekenkracht toenam en de hardwarekosten daalden, werd multitracking met behulp van software betaalbaarder en was het aantal beschikbare audiotracks voor een project uiteindelijk geen punt van discussie meer.

Tegen de tijd dat Bernie Madoff zijn oranje overall aantrok in 2009, kon iedereen met een fatsoenlijke pc, een audio-interface en een basiskennis van audio en geluidsopname zijn eigen album produceren zonder een voet in een echte opnamestudio te zetten.

Het is inderdaad een lange en kronkelige weg geweest. Ga nu en maak de (multitracked) muziek!