Jeśli nie masz doświadczenia w teorii muzyki, nie zdziw się, jeśli po drodze napotkasz pewne nieporozumienia.

Zachodnia teoria muzyki opiera się na zasadach, które zostały ponownie zdefiniowane i zinterpretowane. Jednak w swej istocie jest ona dość prosta - niektórzy powiedzieliby, że to po prostu kwinty doskonałe.

Koncepcja skal diatonicznych opiera się na skali durowej i tym, co można z niej wyprowadzić. Nowicjusz może być zaskoczony, gdy usłyszy, że istnieją skale molowe zbudowane z siedmiu nut, które nie są uważane za diatoniczne.

Przyjrzymy się, dlaczego skala durowa jest skalą diatoniczną. Dlaczego skala mollowa ma te same nuty, co jej równoległy durowy odpowiednik, ale brzmi zupełnie inaczej. Zobaczymy również, czym są akordy diatoniczne.

Odniesiemy się do klawiatury fortepianu, ponieważ system diatoniczny najłatwiej wyjaśnić za jej pomocą.

Odniesienia historyczne będą krótkie; historia jest na inny czas. Jesteśmy tutaj, aby dowiedzieć się, dlaczego C D E F G A B C jest skalą diatoniczną, a nie chromatyczną... Nie wymyślajmy gorącej wody po drodze...

Aby zachować prostotę, zwrócimy tutaj uwagę na kilka przydatnych terminów:

• Interwały to odległości między dwoma nutami.
• Sygnatura tonacji jest definiowana przez nutę początkową skali durowej lub molowej.
• Pół kroku to najkrótszy możliwy odstęp między dwoma nutami.
• Oczywiście cały krok składa się z dwóch pół kroków.

Czym więc jest skala diatoniczna?

Skala diatoniczna jest zwykle definiowana przez stałą serię całych kroków (aka całych tonów ) i pół kroków (aka półtonów lub półtonów ).

Aby skala mogła być uznana za diatoniczną, musi zawierać dokładnie pięć całych kroków i dwa półstopnie, ułożone w ściśle określony sposób. Jak wspomniano, skala durowa jest najbardziej znanym przykładem skali diatonicznej.

Prawdopodobnie wiesz już, że nuty C D E F G A B C tworzą skalę C-dur. C jest nutą początkową, a także końcową, więc w sumie osiem nut, siedem unikalnych.

Jeśli spojrzymy na klawiaturę fortepianu, zauważymy, że wszystkie klawisze są białe. Jednak między niektórymi sąsiednimi białymi klawiszami znajdują się czarne klawisze, a między innymi nie.

Nie ma czarnych klawiszy między E i F, a także między B i C. Stanowią one dwa półstopnie. Ponadto możemy potwierdzić, że skala durowa ma pięć całych kroków.

*Dla nieco bardziej doświadczonych czytelników zauważymy tylko, że moll harmoniczny nie jest skalą diatoniczną. Moll melodyczny również nią nie jest. Dzieje się tak, ponieważ ich dwa półstopnie znajdują się zbyt blisko siebie. Muszą one być oddalone od siebie o co najmniej dwa całe kroki.

Ile skal diatonicznych istnieje?

Siedem. Weź skalę diatoniczną C-dur, ale graj sekwencję od A do A (tj. A B C D E F G A). Jesteś teraz w tonacji molowej, a skala jest skalą molową A (naturalną). Z perspektywy C jest to również względna skala molowa.

Tutaj dodamy tylko, że można to zrobić z dowolnej innej pozycji wyjściowej, dowolnego stopnia skali durowej. Dlatego właśnie powiedzieliśmy siedem. Siedem różnych skal diatonicznych.

W tym kontekście na każdym stopniu skali można zbudować skalę składającą się z siedmiu tonów. W ten sposób z jednej skali durowej powstaje siedem skal diatonicznych.

Teoria muzyki zachodniej tradycyjnie dogłębnie bada skale durową i molową. Wszystkie siedem skal jest oczywiście dobrze znanych, choć niektóre z nich są zazwyczaj mniej intensywnie studiowane.

Co ciekawe, wszystkie siedem były znane jako "tryby kościelne" i były równie popularne w średniowieczu. Wszystkie zostały ponownie spopularyzowane wraz z pojawieniem się harmonii i teorii jazzu.

Jest więc siedem trybów!

Tak, istnieje siedem trybów diatonicznych. Skala diatoniczna zawiera zawsze tylko siedem nut (siedem unikalnych nut), stąd tryb diatoniczny również.

Wracając do naszego przykładu C-dur, skala durowa jest również znana jako tryb joński.

Te same nuty, ale od D do D tworzą tryb dorycki. Następny jest tryb frygijski (od E do E), a następnie tryb lidyjski (od F do F). G do G definiuje tryb miksolidyjski, podczas gdy A do A jest naturalną skalą molową lub trybem eolskim. B do B stanowi tryb lokrycki.

Z szóstego stopnia durowego wywodzi się moll względny, czyli tryb eolski. Jest to mollowa skala diatoniczna.

*Można by pomyśleć, że siedem nut tworzących siedem trybów oznacza, że siódme stopnie trybów są zawsze istotne. Ale tak nie jest, ponieważ zależy to od kontekstu. Czasami są one tonem wiodącym, innym razem tylko tonem kolorystycznym, a czasami są po prostu nieistotne.

Ale co składa się na skalę muzyczną w ogóle?

Co ciekawe, niektórzy autorzy odnoszą się do skal muzycznych po prostu jako sekwencji nut....

No dobrze, ale co w takim razie nie jest skalą?

Tak, powyższe nie jest poprawne. Dwie nuty tworzą sekwencję, ale z pewnością nie skalę!

Co więcej, dana sekwencja interwałów może określać akord, zgodnie z tradycyjną definicją, a nie "skalę". Dobrym przykładem są nuty trójdźwięku durowego, trójdźwięku molowego, a co za tym idzie wszystkich akordów durowych i molowych.

Idąc jeszcze dalej, rozszerzanie przez powtarzanie, takie jak C E G C E G C również nie stanowi skali nutowej.

Podobnie, sekwencja A C E A C E A jest zawarta w skali naturalnej moll, ale sama w sobie nie stanowi skali.

Czy C ♯ D A B C jest skalą?

Sekwencja nie mniej niż 5 nut w porządku rosnącym (lub malejącym) stanowi skalę, według innych.

Skale naturalne i stopnie skali są definiowane przez określone sekwencje całych i pół kroków. Jednak sekwencja nut z interwałem szerszym niż dwa całe tony nie jest tak naprawdę uważana za "skalę".

Większość zgodzi się, że sąsiednie stopnie skali nie mogą być oddalone od siebie o więcej niż półtora kroku. Skala składa się zatem z pół i całych stopni, przy czym półtora stopnia jest również dozwolone, pod warunkiem, że kolejny nie pojawi się bezpośrednio po nim.

Jakie są inne rodzaje wag?

Resztę pola wypełniają skale niediatoniczne. Najbardziej znaną z nich jest skala chromatyczna.

Spośród wariantów niediatonicznych, najbardziej "wąska" jest skala chromatyczna, podczas gdy najbardziej "szeroka" jest pentatonika (molowa lub durowa, przy czym ta pierwsza jest znacznie bardziej popularna).

Skala chromatyczna oznacza po prostu, że żadna nuta nie jest pomijana, tzn. wszystkie są używane, a zatem skala składa się z 13 nut. Trzynasta nuta jest taka sama jak nuta początkowa.

Chodzi o to, że każda skala, która zawiera nuty, które nie należą do skali durowej lub naturalnej mollowej jako takiej, jest uważana za skalę niediatoniczną. I nie można ich wymienić; praktycznie wszystko jest dozwolone.

Czy C ♯ i D tworzą akord?

We współczesnej teorii: oczywiście! Dzieje się tak dlatego, że akord nie musi być już definiowany przez sekwencję tercji (lub ich inwersji).

Kontekst skali diatonicznej i akordów diatonicznych nie został porzucony, ale raczej rozszerzony. Klawisze durowe to nadal klawisze durowe; skala diatoniczna jest zdefiniowana tak samo, jak już widzieliśmy.

Rzecz w tym, że półstopnie wyemancypowały się wraz z całymi stopniami. Stopień skali będzie zależeć od liczby użytych nut, a nie od ich "diatoniczności" (to nowe słowo!).

Tak więc kontekst nuty podstawowej w sensie akordowym jest mniej istotny niż wcześniej. "Białe nuty" na fortepianie nie są oczywiście mniej istotne. Po prostu inne podejścia również zyskały na znaczeniu.

Sekwencja dźwięków może oznaczać zarówno skalę, jak i akord...

Weź zachodnie skale muzyczne i zagraj wszystkie nuty jednocześnie. Otrzymasz akord! Co najmniej trzy nuty brzmiące jednocześnie tworzą akord.

We współczesnym kontekście, czy to cały ton, czy dowolna skala diatoniczna - wszystko jest dozwolone. Graj nuty jednocześnie, a zagrasz akord!

Jakie są najpopularniejsze wagi (i dlaczego tak jest)?

Cóż, podstawy stanowią skale diatoniczne i chromatyczne. Na szczycie piedestału wciąż stoi oczywiście skala durowa (jońska).

Spośród trybów, które mogą definiować trójdźwięk molowy, tryb dorycki zyskał ogromną popularność w XX wieku. Wynika to z jego zastosowania zarówno w muzyce jazzowej, jak i rockowej.

To zależy od gatunku i osobistych upodobań. Autor tego tekstu lubi tryby kościelne tylko dlatego, że są one (lub ich warianty) obecne w muzyce ludowej praktycznie całego świata.

Miłośnik muzyki zachodniej nie musi więc preferować akordów diatonicznych lub skali diatonicznej. Ani siedmiu nut nad jakąkolwiek inną liczbą nut. Tak długo, jak inna nuta jest grana wystarczająco często, zawsze będzie miejsce na kreatywność i artyzm!