Jeśli chcesz poprawić rytm utworu, nie ma nic bardziej skutecznego niż dzielenie taktu w nieregularny sposób. Niezależnie od gatunku, nad którym pracujesz, czy jest to rap, czy heavy metal, różnorodność rytmiczna wprowadzona przez niekonwencjonalne sygnatury czasowe może ożywić unikalny przepływ i przyciągnąć uwagę słuchaczy.

Aby to zrobić, zrozumienie teorii stojącej za tupletami, a w szczególności triolami, jest niezbędnym krokiem. Dzisiaj przyjrzymy się więc, czym są triole, dlaczego są używane we wszystkich gatunkach muzycznych i jak można je wykorzystać, aby przenieść swoją muzykę na wyższy poziom.

Co to jest trojaczek?

Zanim zagłębimy się w świat triol, zacznijmy od definicji krotki. Tuplet to dowolny rytm, który dzieli takt na inną liczbę równych części niż standardowa sygnatura czasowa. Dlatego też triolą, rodzajem krotki, jest wzór rytmiczny, który dzieli takt na trzy równe części.

Większość współczesnej muzyki jest podzielona na parzyste jednostki, takie jak ćwierćnuty, ósemki i szesnastki. Trójdźwięki są powszechną formą nieregularnego rytmu, który mieści trzy nuty w przestrzeni zwykle zajmowanej przez dwie, co daje efekt synkopy lub wzoru polirytmicznego.

Oto przykład: w metrum 4/4, w którym takt jest zazwyczaj podzielony na dwie ósemki, triol to trzy równo rozmieszczone nuty zagrane w tym samym czasie, w jakim zagrane zostałyby te dwie ósemki.

Trójdźwięki były używane niezliczoną ilość razy w historii muzyki, od Bacha po Migos, jazz i blues, ponieważ jest to wariacja rytmiczna, która dodaje rytmowi skrzydeł, czyniąc go bardziej wciągającym.

Krótka historia muzyki tripletowej

W okresie renesansu kompozytorzy zaczęli eksperymentować ze złożonością rytmiczną wykraczającą poza prostsze wzorce muzyki średniowiecznej. Zaczęli dzielić takt na trójki, co było znaczącą zmianą w stosunku do wcześniej dominujących metrum dwójkowego, co doprowadziło do użycia wzorów, które później zostały uznane za triole.

Wykorzystanie triol stało się bardziej standardowe w epoce baroku, a kompozytorzy tacy jak Bach używali ich, aby dodać rytmicznej różnorodności i ekspresji do swojej muzyki.

Sam termin "tryplet", wraz z innymi tupletami, został wprowadzony dopiero w okresie klasycznym, kiedy w partyturach muzycznych zaczęły pojawiać się liczbowe oznaczenia nieregularnych podziałów, aby ułatwić wykonawcom zrozumienie zapisów nutowych.

W okresie romantyzmu triole stały się standardową formą wariacji. W tym czasie kompozytorzy tacy jak Chopin i Liszt często stosowali triole w swoich utworach fortepianowych, aby dodać poczucie rubato lub po prostu urozmaicić swoje kompozycje.

‍

W XX wieku triole odegrały dużą rolę w rozwoju jazzu, w którym swingowy klimat stworzony przez rytmiczne przesunięcie trioletu stał się istotnym elementem tego gatunku. Później triole przekroczyły granice muzyki klasycznej i jazzowej i stały się powszechną praktyką w muzyce rockowej i popowej.

W dzisiejszych czasach, gdy można je dosłownie usłyszeć wszędzie, to właśnie w hip hopie i trapach triplety zrewolucjonizowały gatunek w ciągu ostatniej dekady, a współcześni raperzy wykorzystują je szeroko, aby stworzyć wciągający wzór polirytmiczny, który angażuje i hipnotyzuje słuchacza.

Notacja trypletowa

W muzyce pisanej notacja trójdźwięków zapewnia jasne instrukcje dla wykonawców, dzięki czemu mogą oni odpowiednio dostosować swój rytm. Dokładność jest kluczowa, jeśli chcesz, aby twoja muzyka była wiernie wykonywana, więc oto jak zazwyczaj identyfikowane są nuty triolowe:

Numeracja: Cyfra "3" jest umieszczona powyżej lub poniżej grupy nut, aby wskazać, że należy je zagrać jako triolę.

Łączenie nut: Nuty zawarte w triolecie są często łączone. Jeśli tryplet składa się z ósemek, będą one miały pojedynczą belkę łączącą je, wraz z "3" umieszczoną powyżej lub poniżej tej belki.

Nawiasy: Gdy nuty nie mogą być połączone razem, ponieważ zawierają pauzy lub nuty o różnych wartościach, można użyć nawiasu. Nawias jest rysowany nad lub pod trzema ósemkami z cyfrą "3", aby wskazać początek i koniec trioletu.

Reszty: Gdy reszta jest częścią trioletu, jest traktowana jak nuta, a reszta jest zawarta pod belką lub nawiasem z numerem "3".

Wartości nut: Trójdźwięki mogą być tworzone z dowolnego typu nut, ale powinny być spójne. Na przykład, jedna ćwierćnuta triolowa w czasie 4/4 będzie miała trzy ćwierćnuty, które są grane w czasie dwóch uderzeń.

Liczenie różnych trójek

Zanim zaczniesz liczyć triole, najpierw musisz zapoznać się z oryginalnym rytmem, a następnie zrozumieć, w jaki sposób triole go dzielą. Możesz spróbować wystukiwać różne tempa za pomocą rąk: lewą ręką w tempie standardowym, podczas gdy prawa ręka może grać triole lub odwrotnie. Możesz też zaśpiewać triolę, utrzymując tempo stopą.

Każda część trioletu powinna być równomiernie rozłożona, więc dokładność jest kluczowa. Mówiąc o tym, pamiętaj, że triole mogą tworzyć wrażenie przyspieszenia w muzyce, ale przez większość czasu nie powinieneś przyspieszać. Jeśli to robisz, spróbuj użyć metronomu, aby być tak precyzyjnym, jak to tylko możliwe.

Trójdźwięki ósemkowe

W metrum 4/4 takt składa się zazwyczaj z ćwierćnut. Tryplet ósemkowy dzieli pojedynczy takt na trzy równe części. Można to policzyć jako:

1-trip-let (1st beat)

2-trip-let (2nd beat)

3-trip-let (3rd beat)

4-trip-let (4-te uderzenie)

Każda sylaba reprezentuje jedną z trzech równych części rytmu.

Trójdźwięki ćwierćnutowe

Triole te, znane w Wielkiej Brytanii jako triole krokowe, są zasadniczo serią trioli ósemkowych, w których każde dwie triole ósemkowe są łączone. Triolka ćwierćnutowa zajmuje dwie ćwierćnuty, przy czym pierwsza triolka przeciąga się do drugiego taktu, a druga do czwartego taktu.

1-trip-let (1st beat)

(2nd beat)

2-trip-let (3rd beat)

(4. uderzenie)

Triplety szesnastkowe

Triol szesnastkowy dzieli każdy takt na sześć części. Można je policzyć jako:

1-ee-and-a-trip-let (1st beat)

2-ee-and-a-trip-let (2nd beat)

3-ee-and-a-trip-let (3rd beat)

4-ee-and-a-trip-let (4-te uderzenie)

 

Z każdym "ee-and-a-trip-let" zamykającym jeden takt.

 

Trójdźwięki półnutowe

Triole półnutowe są rzadziej spotykane niż triole ćwierćnutowe lub ósemkowe. Liczenie w takcie 4/4 z triolą półnutową nadal odbywałoby się zgodnie z taktem "1 - 2 - 3 - 4", ale trzy równomiernie rozmieszczone nuty byłyby odtwarzane nad "1 - 2" i "3 - 4".

Przemyślenia końcowe

Mam nadzieję, że ten przewodnik pomoże ci w pełni wykorzystać ten fenomenalny (i często źle rozumiany) wzór rytmiczny.

Niezależnie od tego, czy jesteś kompozytorem, czy wykonawcą, zrozumienie teorii stojącej za triolami może urozmaicić twój styl i przenieść twoje produkcje muzyczne na wyższy poziom. Moją ostatnią rekomendacją jest, aby nie bać się włączać triol do swojej muzyki: eksperymentuj, baw się i zobacz, jak ewoluuje rytm twoich kompozycji.

Miłej zabawy!