Stwierdzenie, że oscylatory zmieniły produkcję muzyki, nie byłoby przesadą. Od narodzin syntezy dźwięku na początku XX wieku, oscylatory stanowią rdzeń większości elektronicznych instrumentów muzycznych, definiując sposób, w jaki większość z nich generuje dźwięk.
Oscylatory są w zasadzie tym, co generuje sygnały, które tworzą melodie, harmonie i tekstury. Dla producenta, opanowanie ich działania oznacza możliwość tworzenia unikalnych dźwięków, maksymalnego wykorzystania swoich syntezatorów i wtyczek oraz opanowania "magii" zachodzącej w elektronicznych instrumentach muzycznych.
Dziś porozmawiamy o wszystkich oscylatorach: czym są, jaka jest ich rola w produkcji muzyki i jak można ich używać do kształtowania palety dźwięków.
Do czego służy oscylator?
Krótko mówiąc, oscylatory elektroniczne wytwarzają dźwięk poprzez szybkie przełączanie między dwoma stanami. Robią to poprzez generowanie kształtu fali, który jest zapętlany z bardzo dużą częstotliwością w celu uzyskania określonej wysokości dźwięku. Podobnie jak wibrująca struna gitary akustycznej, obwody elektroniczne wytwarzają kształt fali, który można wzmocnić w celu wytworzenia dźwięku.
Wyjście oscylatora ma trzy główne cechy: częstotliwość, która określa wysokość dźwięku, amplitudę, która wpływa na głośność i kształt fali, który wpływa na ton.
Częstotliwość określa szybkość poruszania się fali dźwiękowej i jest mierzona w hercach (Hz). Gdy częstotliwość jest wysoka, wysokość dźwięku jest wysoka, a gdy jest niska, dźwięk jest głębszy.
Amplituda określa, jak głośny jest dźwięk. W przypadku "prawdziwego" instrumentu, jeśli grasz mocniej, dźwięk jest głośniejszy, ponieważ amplituda jest większa. W muzyce elektronicznej głośniejsze dźwięki wynikają z wyższych poziomów napięcia.
Wreszcie, kształt fali wpływa na jakość lub barwę dźwięku. Różne kształty fal dźwiękowych tworzą różne dźwięki. W oparciu o tworzone przez nie kształty fal możemy podzielić oscylatory na dwa typy: oscylatory harmoniczne (zwane również oscylatorami liniowymi) i oscylatory relaksacyjne.
Oscylator harmoniczny tworzy gładkie i regularne wzory fal, podobne do tego, jak huśtawka porusza się w przód i w tył. Ich działanie polega na przenoszeniu energii między dwiema częściami, takimi jak cewki indukcyjne i kondensatory w oscylatorze LC lub kryształy kwarcu w oscylatorze krystalicznym. Pomyśl o tym jak o wahadle, które ciągle się kołysze, ponieważ nieustannie dzieli swoją energię między dwoma punktami.
Popularne typy oscylatorów harmonicznych to oscylatory LC, oscylatory RC i oscylatory kwarcowe. Można je znaleźć w nadajnikach radiowych, sygnałach zegarowych i niezwykle dokładnych urządzeniach, takich jak zegary atomowe. Wytwarzane przez nie fale są bardzo czyste i stabilne.
Z drugiej strony, oscylatory relaksacyjne wytwarzają fale poprzez ładowanie i rozładowywanie elementów magazynujących energię, takich jak kondensatory. Zamiast wytwarzać gładkie fale, generują one ostrzejsze kształty fal, takie jak fale kwadratowe, piłokształtne lub trójkątne. To jak włącznik światła, który szybko się włącza i wyłącza, tworząc szybkie zmiany między stanami wysokimi i niskimi.
Oscylatory relaksacyjne można znaleźć w urządzeniach takich jak oscylatory RC, oscylatory z przesunięciem fazowym i oscylatory sterowane napięciem używane w syntezatorach.
Przeanalizujmy teraz każdy typ kształtu fali.
Fala sinusoidalna
Fala sinusoidalna jest najprostszym ze wszystkich kształtów fali, z tylko jedną częstotliwością podstawową bez żadnych harmonicznych.
Jego gładki i czysty ton nie emanuje bogactwem i złożonością innych kształtów fal, dlatego jest często używany do miękkich i zaokrąglonych dźwięków, takich jak flety, organy dyszlowe i częstotliwości subbasowe.
Ze względu na swoją prostotę, fala sinusoidalna jest zwykle używana w syntezie addytywnej i syntezie z modulacją częstotliwości, poprzez nakładanie wielu fal sinusoidalnych o różnych częstotliwościach.
Fala piłokształtna
Fala piłokształtna jest jednym z najbardziej bogatych w harmoniczne kształtów fali, ze wszystkimi harmonicznymi odwrotnie proporcjonalnymi do ich liczby harmonicznej.
Oznacza to, że wraz ze wzrostem częstotliwości harmonicznej maleje jej amplituda. Rezultatem jest jasny i nieco szorstki dźwięk, który często można znaleźć w instrumentach dętych blaszanych, smyczkowych lub wybitnych tonach wiodących.
Ponieważ fala piłokształtna zawiera wszystkie podteksty harmoniczne, ma naturalnie bogaty charakter, który doskonale sprawdza się w syntezie subtraktywnej, gdzie filtrowanie może dodatkowo dostosować jej barwę.
Fala kwadratowa
Chociaż fala prostokątna jest podobna do fali piłokształtnej pod względem siły, ma unikalną strukturę harmoniczną, z tylko nieparzystymi harmonicznymi w odwrotnej proporcji do ich liczby harmonicznych.
Daje to wyraźną sygnaturę pustego dźwięku, która dobrze sprawdza się w przypadku klarnetów, instrumentów stroikowych i innych. Mniejsza zawartość harmonicznych fali prostokątnej sprawia, że jest ona mniej jasna niż fala piłokształtna, ale wciąż wystarczająco bogata dla dźwięków ołowiu i basu.
Fala trójkątna
Podobnie jak fala prostokątna, fala trójkątna zawiera tylko nieparzyste harmoniczne, ale o znacznie niższych amplitudach.
Redukcja harmonicznych przebiega według zależności kwadratowej: trzecia harmoniczna to jedna dziewiąta amplitudy podstawowej, piąta to jedna dwudziesta piąta itd.
Rezultatem jest miękki i łagodny dźwięk, który przypomina falę sinusoidalną, ale z subtelną i brzęczącą krawędzią.
Fala impulsowa
Fala impulsowa jest odmianą fali prostokątnej, w której można regulować stosunek między wysokimi i niskimi częściami fali. Ta zmiana symetrii zmienia zawartość harmoniczną, podkreślając lub usuwając określone harmoniczne.
Idealna fala prostokątna ma cykl pracy 1:2, w którym brakuje nawet harmonicznych, podczas gdy fala impulsowa 1:3 usuwa wszystkie harmoniczne, które są wielokrotnościami trzech. W połączeniu z modulacją szerokości impulsu (PWM), dzięki czemu cykl pracy zmienia się dynamicznie w czasie, fala impulsowa staje się świetną opcją do tworzenia ewoluujących pejzaży dźwiękowych.
Jak działa syntezator
Jak można się już domyślić, syntezator to połączenie różnych komponentów, które współpracują ze sobą w celu generowania i kształtowania dźwięku. Komponenty te to zazwyczaj: oscylatory, filtry, generatory obwiedni, wzmacniacze sterowane napięciem (VCA), oscylatory niskiej częstotliwości (LFO) i miksery.
Zasady, które definiują wszystkie syntezatory sprzętowe, opierają się na elektronicznej manipulacji sygnałem. Przyjrzyjmy się wszystkim kontrolerom, które kształtują dźwięk pochodzący z syntezatora.
Rola oscylatora
Punktem wyjścia podczas kształtowania dźwięków za pomocą syntezatora jest obwód oscylatora elektronicznego, który omówiliśmy wcześniej.
Oscylator elektroniczny to obwód, który wytwarza określony sygnał wyjściowy: powtarzającą się falę przechodzącą cyklicznie między dwoma napięciami. Szybkość, z jaką odbywa się ten cykl (zwana częstotliwością oscylacji) definiuje wysokość dźwięku, podczas gdy kształt fali wpływa na jego barwę.
Koncepcja oscylatorów elektronicznych nie różni się od koncepcji oscylatorów mechanicznych. Oscylator mechaniczny to system, który porusza się tam i z powrotem, wielokrotnie zmieniając energię między formami kinetyczną i potencjalną. Doskonałym przykładem jest wahadło w zegarze, które kołysze się dzięki grawitacji.
Filtr kształtuje zawartość harmoniczną
Po utworzeniu fali przechodzi ona przez filtr, który usuwa lub uwydatnia określone częstotliwości.
Filtr ma sygnał wejściowy, wyjście i kilka elementów sterujących, które definiują sposób przetwarzania dźwięku.
Istnieje kilka rodzajów filtrów, ale najpopularniejsze z nich to:
- Filtr dolnoprzepustowy przepuszcza niższe częstotliwości, jednocześnie tłumiąc wyższe.
- Filtr górnoprzepustowy usuwa niższe częstotliwości i pozostawia wyższe.
- Filtr pasmowo-przepustowy izoluje określony zakres częstotliwości, odcinając zarówno wysokie, jak i niskie tony poza ustawionym zakresem.
Filtry mają również częstotliwość rezonansową, czyli częstotliwość, przy której wzmacniają sygnał, zamiast go osłabiać. Ta kontrola rezonansu wzmacnia punkt odcięcia i dodaje charakteru dźwiękowi.
Kontrolowanie amplitudy za pomocą VCA i generatora obwiedni
Syntezator potrzebuje sposobu na kontrolowanie głośności dźwięku. Do tego właśnie służy wzmacniacz sterowany napięciem (VCA) i generator obwiedni.
VCA to w zasadzie pokrętło głośności służące do regulacji poziomu częstotliwości wyjściowej w oparciu o przychodzący sygnał sterujący.
Generator obwiedni zmienia sposób, w jaki dźwięk ewoluuje. Najpopularniejszym typem obwiedni jest model ADSR:
- Atak: Czas potrzebny na przejście dźwięku od ciszy do pełnej głośności.
- Decay: Czas potrzebny do spadku głośności z poziomu szczytowego do poziomu podtrzymania.
- Podtrzymanie: Poziom, na którym dźwięk utrzymuje się podczas naciskania klawisza.
- Zwolnienie: czas potrzebny do zaniku dźwięku po zwolnieniu przycisku.
Zasadniczo, po naciśnięciu klawisza klawiatura wysyła dwa sygnały napięciowe: jeden określa wysokość dźwięku, podczas gdy drugi jest sygnałem bramki, który wyzwala generator obwiedni. Obwiednia następnie kontroluje VCA, wpływając na dynamiczną ekspresję dźwięku.
Modulacja
Syntezatory często wyposażone są w opcje modulacji, aby dodać ruch i zmienność do dźwięku, z których najpopularniejszym jest oscylator niskiej częstotliwości (LFO).
W przeciwieństwie do głównego obwodu oscylatora, który wpływa na zakres dźwiękowy słyszalnych nut muzycznych, LFO oscyluje w znacznie niższym zakresie częstotliwości (zwykle poniżej 20 Hz).
Dlatego zamiast generować słyszalne dźwięki, LFO są używane do modulowania innych parametrów, takich jak wysokość (vibrato), amplituda (tremolo) lub częstotliwość odcięcia filtra (efekt wah).
Inną formą modulacji jest modulacja częstotliwości (synteza FM), w której jeden oscylator (modulator) zmienia częstotliwość innego oscylatora (nośnika), tworząc bardziej artykułowane barwy.
Synteza cyfrowa a analogowa
Choć klasyczne syntezatory wykorzystują analogowe oscylatory i obwody, nowoczesne syntezatory często potrafią odtworzyć ten sam efekt cyfrowo.
Obwód cyfrowy reprezentuje dźwięk jako wartości liczbowe, które są przetwarzane przez algorytm, a następnie konwertowane z powrotem na sygnał analogowy za pomocą przetwornika cyfrowo-analogowego (DAC).
Niektóre syntezatory łączą komponenty analogowe i cyfrowe, a pomimo popularności syntezy cyfrowej, syntezatory analogowe są nadal poszukiwane ze względu na ciepło i organiczne niedoskonałości komponentów analogowych, takich jak rezonansowe filtry częstotliwości i obwody oscylacyjne.
Trwa debata na temat tego, czy wtyczki VST są w stanie idealnie odtworzyć brzmienie analogowych syntezatorów. W moim doświadczeniu jako muzyka natknąłem się na wiele fenomenalnych wtyczek, które brzmiały tak samo jak oryginalne syntezatory. W rzeczywistości były one ledwo odróżnialne od prawdziwych, jednak granie na prawdziwym sprzęcie oferuje bardziej praktyczne wrażenia, zwłaszcza podczas występów na żywo.
Niemniej jednak, wtyczki VST kosztują zwykle ułamek sprzętu, którym są inspirowane, więc zdecydowanie powinieneś wziąć je pod uwagę, zwłaszcza jeśli dopiero wkraczasz w świat syntezy dźwięku.
Ostateczna ścieżka sygnału
Podsumowując, standardowy syntezator subtraktywny podąża tą ścieżką sygnału:
- Oscylator generuje kształt fali o stałej amplitudzie i sygnale wyjściowym.
- Filtr kształtuje zawartość harmonicznych poprzez łagodzenie lub wzmacnianie częstotliwości.
- Generator obwiedni i VCA kontrolują ewolucję dźwięku w czasie.
- Źródło modulacji, takie jak LFO lub oscylator z przesunięciem fazowym, dodaje ruch do dźwięku.
- Końcowy sygnał jest wysyłany do miksera, nadajnika radiowego lub sprzętu audio.
Nie trzeba dodawać, że wiele syntezatorów potrafi znacznie więcej.
Wiele wysokiej klasy syntezatorów oferuje więcej opcji modulacji, takich jak pętle synchronizacji fazowej, oscylatory sprzężenia zwrotnego, oscylatory kwarcowe, opcje próbkowania, a także oscylatory częstotliwości radiowej.
Wykorzystanie syntezy dźwięku do stworzenia nowego instrumentu
Synteza dźwięku oferuje muzykom i producentom możliwość tworzenia nowych instrumentów od podstaw. W tej sekcji zbadamy, jak wykorzystać syntezę dźwięku do stworzenia nowego instrumentu, niezależnie od tego, czy używasz prawdziwego syntezatora, czy wtyczki.
Sercem każdego instrumentu elektronicznego jest jego kształt fali i to właśnie od niego należy zacząć tworzenie nowego brzmienia. Różne kształty fal generują unikalne właściwości tonalne, wpływając na to, jak jasny, ciepły lub szorstki jest dźwięk.
Opierając się na właściwościach każdego kształtu fali, wybierz jeden z nich w oparciu o rolę, jaką instrument będzie odgrywał w tworzonym krajobrazie dźwiękowym. Następnie użyj innych komponentów oferowanych przez syntezator, takich jak filtry, generatory obwiedni i ustawienia modulacji, aby ukształtować ostateczny dźwięk.
Na przykład, spróbuj stworzyć prosty syntezator subtraktywny. Dostosowanie ustawień filtra i obwiedni, które kontrolują atak, zanik, podtrzymanie i zwolnienie dźwięku, może zmienić długi i trwały dźwięk pada w krótkie i perkusyjne uderzenie.
Albo wyobraź sobie, że zaczynasz od podstawowego ustawienia akordeonu w syntezatorze. Po wyłączeniu wszelkich dodatkowych oscylatorów, oscylatorów niskiej częstotliwości (LFO) i vibrato, dźwięk jest znacznie uproszczony. Rozjaśniając filtr i skracając ustawienia obwiedni wzmacniacza, można przekształcić pad w ostry dźwięk tupnięcia.
Nawet fala prostokątna, która jest często używana do tworzenia jasnych i odważnych dźwięków, może stać się czymś zupełnie innym. Z kilkoma regulacjami odcięcia filtra i dłuższym ustawieniem obwiedni, fala kwadratowa może służyć jako podstawa dla miękkiego podkładu ambientowego.
Aby tworzyć unikalne dźwięki, musisz w pełni zrozumieć charakterystykę podstawowych kształtów fal. Łącząc różne kształty fal przy różnych głośnościach, można tworzyć złożone i urzekające pejzaże dźwiękowe.
Przewody
Mówiąc o roli instrumentu, który tworzysz, pamiętaj, że leady muszą mieć charakterystykę dźwiękową, która sprawi, że będą się wyróżniać po zmiksowaniu z resztą utworu.
W zależności od wybranego kształtu fali i przetwarzania, dźwięki lead mogą być przeszywające, łagodne, gładkie lub agresywne. Zazwyczaj fala prostokątna z otwartym filtrem zapewnia klasyczne i potężne brzmienie syntezatora, podczas gdy fala trójkątna może pomóc w uzyskaniu efektu przypominającego flet.
Fala piłokształtna może pomóc w stworzeniu bogatego i pełnego brzmienia, które dobrze pasuje do większości gatunków elektronicznych. Mieszając fale sinusoidalne i kwadratowe, można dodać okrągłości do skubanych leadów, jednocześnie dodając elementy szumu, które mogą nadać brzmieniu bardziej szorstki charakter.
Linie basowe
Szczególnie w elektronice i hip-hopie syntezatory są wykorzystywane do generowania unikalnych dźwięków basowych. I tutaj, po raz kolejny, opcje są nieograniczone.
Aby uzyskać subtelny i głęboki bas, najlepszą opcją jest prosta fala sinusoidalna, ponieważ naturalnie wytwarza gładki, niski dźwięk. Z drugiej strony, jeśli szukasz kwaśnego basu, fala piłokształtna lub prostokątna, w połączeniu z dodatkowym rezonansem i modulacją filtra, tworzy klasyczny kwaśny dźwięk przypominający kultowy Roland TB-303.
Ciężkie brzmienie basu można również uzyskać mieszając fale piłokształtne i prostokątne, niekiedy z dodatkiem fali sinusoidalnej w celu nadania mu większej głębi. Łagodny bas można uzyskać za pomocą fali trójkątnej, która ma bardziej naturalną i mniej syntetyczną jakość dźwięku.
Podkładki
Pady to dźwięki tła, które nadają utworowi klimat i rytm. Zwykle mają powolne narastanie i zanikanie, ożywiając warstwowy dźwięk, który posuwa utwór do przodu.
Podczas tworzenia padów ważny jest rodzaj wybranej fali, ale to, jak ją dostosujesz i przefiltrujesz, jest tym, co naprawdę robi różnicę.
Fale kwadratowe i pulsacyjne mogą brzmieć trochę jak instrumenty dęte drewniane lub smyczki, podczas gdy fale piłokształtne mogą pomóc w stworzeniu bardziej otaczającego dźwięku. Fale trójkątne mają miękką i marzycielską jakość, a fale sinusoidalne dodają głębokiego bogactwa do tekstury dźwięku.
Korzystanie z dłuższych ustawień dźwięku i obniżanie wysokich częstotliwości pomaga zaprojektować nastrój pada. Nawet jaśniejsze przebiegi można wygładzić za pomocą starannego filtrowania i pogłosu, dzięki czemu są one przyjemniejsze dla uszu.
Jak tworzyć dźwięki syntezatora
Prawdziwa magia dzieje się, gdy weźmiesz się w garść i zaczniesz eksperymentować.
Niezależnie od tego, czy używasz syntezatora sprzętowego, czy wtyczki VST, zrozumienie działania oscylatorów pozwoli ci tworzyć dźwięki, które istnieją tylko w twojej głowie.
Nie chodzi o losowe przekręcanie gałek i liczenie na to, że wydarzy się coś interesującego; chodzi o wiedzę o tym, co dzieje się pod maską i jak różne typy oscylatorów, obwodów i przebiegów współdziałają w celu kształtowania dźwięku.
Od czego więc zacząć? Odpowiedź jest prosta: od wygenerowania sygnału oscylacyjnego, który wytwarza fale dźwiękowe. Sygnał ten jest podstawą każdego syntezatora i występuje w różnych kształtach, które omówiliśmy.
Świetnym sposobem na ćwiczenie jest użycie oscylatora sterowanego napięciem (VCO). Oscylatory te umożliwiają regulację częstotliwości wyjściowej za pomocą napięcia sterującego, zapewniając praktyczny sposób na poznanie konstrukcji dźwięku.
Zacznij od wybrania fali sinusoidalnej, która nie zawiera dodatkowych harmonicznych. Następnie przełącz się na falę kwadratową, która wprowadza nieparzyste harmoniczne, i spróbuj dostosować cykl pracy, aby utworzyć fale impulsowe i usłyszeć, jak różne proporcje wpływają na dźwięk.
Teraz nadszedł czas na zbadanie oscylatorów ze sprzężeniem zwrotnym i oscylatorów z przesunięciem fazowym. Narzędzia te mogą wprowadzać zarówno subtelne, jak i ekstremalne zmiany w dźwięku poprzez podawanie sygnału wyjściowego z powrotem do obwodu oscylatora. Za pomocą tej techniki można tworzyć wszystko, od płynnych efektów vibrato po bardziej chaotyczne tekstury.
Innym ważnym aspektem, który należy zrozumieć, jest sposób działania obwodów oscylatora w różnych konstrukcjach syntezatorów. Niektóre syntezatory wykorzystują oscylatory LC, które polegają na cewkach i kondensatorach do generowania oscylacji, podczas gdy inne wykorzystują oscylatory krystaliczne, które zapewniają ultra-stabilne częstotliwości przy użyciu kryształów kwarcu.
Są one powszechnie spotykane w syntezatorach cyfrowych, oscylatorach o stałej częstotliwości i oscylatorach częstotliwości radiowych do nadajników i odbiorników radiowych. Stabilność oscylatora określa, jak stała pozostaje wysokość dźwięku.
Po opanowaniu podstaw można eksperymentować z pętlami synchronizacji fazy (PLL) i oscylatorami relaksacyjnymi. Pętle PLL zapewniają większą kontrolę częstotliwości poprzez blokowanie częstotliwości wejściowej, co czyni je przydatnymi podczas synchronizacji oscylatorów w konfiguracjach modułowych.
Z drugiej strony oscylatory relaksacyjne tworzą niesinusoidalne kształty fal poprzez szybkie ładowanie i rozładowywanie kondensatorów, co jest najlepszą opcją przy próbach tworzenia dźwięków perkusyjnych.
Ostatecznie to, jak dobry jesteś w programowaniu syntezatorów, zostanie zdefiniowane przez to, jak umiejętnie kształtujesz wyjście oscylatora za pomocą filtrów i modulacji.
Spróbuj przekierować sygnał oscylacyjny przez filtr dolnoprzepustowy, aby wygładzić ostre podteksty, lub użyj filtra górnoprzepustowego, aby rozrzedzić efekt dźwiękowy o dużym natężeniu basów. Moduluj odcięcie filtra za pomocą LFO (oscylatora niskiej częstotliwości), aby uzyskać efekt chybotania, lub użyj generatora obwiedni, aby stworzyć dynamiczne obrzęki i podrygi.
Aby zagłębić się w zachowanie oscylatora, dowiedz się więcej o dodatnim sprzężeniu zwrotnym i pętlach sprzężenia zwrotnego w syntezatorze. Na przykład, zwiększenie sprzężenia zwrotnego w obwodzie opóźnienia może przekształcić prosty dźwięk w ewoluującą teksturę. Z kolei podbicie częstotliwości rezonansowej może uwypuklić określone harmoniczne, tworząc mulący dźwięk syntezatora, który może dobrze sprawdzić się w przypadku leadów.
Podczas pracy z syntezatorami cyfrowymi można natknąć się na terminy takie jak częstotliwość zegara, sygnał zegara i impulsy zegara. Terminy te odnoszą się do taktowania oscylatora w obwodzie elektronicznym, który pomaga syntezatorowi pozostać w synchronizacji z innymi elementami.
Ćwiczenie tworzenia dźwięków
Jednym z najlepszych sposobów na ćwiczenie tworzenia dźwięków syntezatora jest odtwarzanie znanych instrumentów przy użyciu tylko podstawowych przebiegów. Zacznij od prostej fali sinusoidalnej i sprawdź, czy możesz ukształtować ją w dźwięk fletu za pomocą obwiedni i odrobiny wibrato. Następnie weź falę piłokształtną i stwórz syntezatorowy lead przypominający mosiądz, dodając obwiednię filtra i trochę detuningu.
Wiele syntezatorów ma wbudowane wizualizatory przebiegów wyjściowych, które pozwalają zobaczyć, jak przebiegi zmieniają się podczas dostosowywania parametrów. Obserwowanie, jak fala prostokątna przekształca się w falę piłokształtną z niewielkim filtrowaniem, może mieć ogromne znaczenie dla zrozumienia syntezy.
Podsumowując, opanowanie projektowania dźwięku syntezatora polega na ćwiczeniu przy użyciu konkretnego dostępnego instrumentu.
Nie marnuj czasu i pieniędzy na kupowanie drogich syntezatorów, które możesz modulować w nieskończoność, ale raczej zainwestuj czas i energię w naukę wszystkiego o dowolnym syntezatorze, który masz w domu lub w swoim DAW. Poświęć trochę czasu na zabawę z różnymi obwodami oscylatora w syntezatorze i zobacz, jak wpływają one na dźwięk. Przetestuj wpływ zmiennych kondensatorów na pasmo przenoszenia i spróbuj wykorzystać możliwości swojego syntezatora do granic możliwości.
Nie ma znaczenia, czy pracujesz z analogowym sprzętem, czy cyfrowymi wtyczkami; sekretem jest odkrywanie, poprawianie i eksperymentowanie, aż znajdziesz dźwięki, które idealnie pasują do twojego utworu.
Przemyślenia końcowe
Mam nadzieję, że ten przewodnik pomoże ci w pełni wykorzystać możliwości syntezatora!
Pamiętaj, że chociaż wszystkie syntezatory mają wspólne cechy, każdy z nich ma własną sygnaturę dźwiękową, co oznacza, że te same dźwięki manipulowane przez różne syntezatory będą tworzyć różne pejzaże dźwiękowe.
Poświęć trochę czasu nie tylko na zrozumienie, jak każde narzędzie wpływa na dźwięki, ale także jak różne kształty fal i efekty łączą się ze sobą. Aby tworzyć złożone tekstury dźwiękowe, musisz wiedzieć, jak spójnie nakładać warstwy dźwięku, aby stworzyć wciągające wrażenia słuchowe.
Wreszcie, skorzystaj z niezliczonych samouczków, które możesz znaleźć w Internecie. Niezależnie od tego, na jaki syntezator się zdecydujesz, jestem pewien, że znajdziesz mnóstwo recenzji i filmów, które wyjaśnią ci, jak najlepiej wykorzystać swój instrument.
Powodzenia i bądź kreatywny!
