Podstawy muzyki można podzielić na sekwencję nut. Możemy zdefiniować te nuty poprzez określenie wysokości lub postrzeganej częstotliwości każdej pojedynczej fali dźwiękowej, ale co to tak naprawdę oznacza? Wysokość dźwięku jest używana do opisania wielu aspektów rzemiosła, co może utrudniać rozszyfrowanie, co dokładnie obejmuje ten ważny termin.

Poniżej wyjaśnimy wszystko, co musisz wiedzieć o wysokości dźwięku w muzyce i wyjaśnimy, w jaki sposób można ją porównać do tonu, interwałów i innych podobnych terminów. Wyszczególnimy również kilka rodzajów wysokości dźwięku, w tym wysokość idealną, wysokość absolutną, wysokość względną i wysokość referencyjną, aby pomóc ci w poruszaniu się po tej koncepcji teorii muzyki.

Czym jest wysokość dźwięku w muzyce?

Krótko mówiąc, wysokość dźwięku to postrzegana częstotliwość dźwięku. Możemy przypisać różne wartości nut w oparciu o częstotliwość wysokości dźwięku. Wysokości dźwięków są najczęściej zorganizowane w serie nazw nut, skal i melodii, choć można je replikować do litery T, dostosowując je do określonej wartości Hertza (Hz) fali dźwiękowej.

Jak powstaje boisko?

Za każdym razem, gdy coś jest wprawiane w ruch wibracyjny względem cząsteczek powietrza, wytwarza dźwięk. Te fale dźwiękowe wibrują z określoną częstotliwością, która określa wysokość lub konkretną nutę tej wibracji. Odbieramy dźwięk jako wysoki lub niski, w zależności od prędkości danej fali dźwiękowej.

Jak mierzy się wysokość dźwięku?

Wysokość dźwięku jest mierzona częstotliwością, która jest reprezentowana przez herce lub Hz. Wyższe częstotliwości mają wyższe tony, podczas gdy niższe częstotliwości mają niższe tony. Pomiar ten pokazuje, ile drgań fali dźwiękowej przechodzi w określonym czasie.

Wysoki ton a niski ton

Wyższe tony to szybsze fale dźwiękowe, zwykle powyżej 800 Hz. Z kolei niskie dźwięki są znacznie wolniejsze i mają częstotliwość 500 Hz i niższą. Najniższa częstotliwość, jaką nasze uszy mogą usłyszeć, to 20 Hz, podczas gdy górna granica dla wysokich tonów wynosi około 20 000 Hz.

Identyfikacja wysokości dźwięków w skali C-dur

Wysokości dźwięków w muzyce mają tendencję do utrzymywania się na określonym poziomie Hertza. Oto główne nuty gamy C-dur, zaczynając od środkowego C lub C4 według Hertza:

C: 261,63 Hz

D: 293,66 Hz

E: 329,63 Hz

F: 349,23 Hz

G: 392,00 Hz

A: 440,00 Hz

B: 493,88 Hz

Od tego momentu skala jest kontynuowana, choć należy pamiętać, że dźwięki o oktawę wyższe, niższe lub dalsze znajdują się na różnych poziomach herców. Na przykład C5, która byłaby następną całą wysokością dźwięku, miałaby częstotliwość około 523,25 Hz.

Wysokość względna a wysokość idealna

Szacuje się, że perfekcyjna wysokość dźwięku lub zdolność osoby do definiowania nut na podstawie samego dźwięku występuje naturalnie tylko u jednej na 10 000 osób. Na szczęście względna wysokość dźwięku lub zdolność do identyfikowania wysokości dźwięku w oparciu o punkt odniesienia lub piosenkę jest umiejętnością, którą można rozwijać.

Większość muzyków jest w stanie kultywować swoje zrozumienie wysokości dźwięku w oparciu o znaną piosenkę, taką jak "Your Song" Eltona Johna, lub cokolwiek, co jest łatwe do szybkiego przywołania przez artystę z pamięci. Jeśli wiesz, że twoja piosenka zaczyna się od środkowego C, możesz zacząć identyfikować niższe i wyższe dźwięki w odniesieniu do tego punktu odniesienia.

Od tego momentu można wykorzystać zrozumienie interwałów wysokości dźwięku, aby pomóc w ustaleniu względnej nuty. Możesz nauczyć się być bardziej biegły we względnej wysokości dźwięku poprzez proces zwany ćwiczeniem słuchu. Na szczęście w serwisie YouTube dostępnych jest wiele darmowych ćwiczeń, które pomogą ci przetestować swoje umiejętności identyfikacji wysokości dźwięku:

Rodzaje boisk

Istnieje wiele różnych wysokości dźwięku w całej skali muzycznej, ale są też pewne terminy związane z wysokością dźwięku, które są pomocne w zrozumieniu jako muzyk, a które niekoniecznie odnoszą się do konkretnej nuty:

Ostre boiska

Gdy wysokość dźwięku jest opisywana jako ostra, oznacza to zazwyczaj, że jest ona o pół tonu za wysoka niż oryginalna nuta w skali chromatycznej. Na przykład, jeśli wokalista zmierzał do A i zaśpiewał wyższy dźwięk, można opisać tę jakość dźwięku jako ostrą.

Płaskie boiska

Płaska wysokość dźwięku występuje zawsze, gdy konkretna wykonywana wysokość dźwięku znajduje się na niższej wysokości niż nuta docelowa. Jeśli wokalista wykonał Fb zamiast F, jego wysokość dźwięku można opisać jako płaską.

Piony diatoniczne

Wysokość diatoniczna odnosi się do wysokości, która jest częścią zdefiniowanej skali. Na przykład, diatoniczne dźwięki a-moll to A B C D E F G. A# byłby dźwiękiem niediatonicznym, ponieważ nie mieści się w określonej skali.

Określone nachylenie

Określone wysokości dźwięku to dźwięki, które można łatwo zdefiniować za pomocą tonu. Określona wysokość dźwięku odnosi się do dźwięków o określonej częstotliwości, które mogą być wytwarzane za pomocą instrumentów takich jak fortepian lub gitara, które wytwarzają wyraźną częstotliwość.

Nieokreślony skok

Niektóre instrumenty, takie jak instrumenty dęte, mogą tworzyć nieokreślone dźwięki. W muzyce zachodniej nieokreślone dźwięki nie znajdują się na wyraźnej nucie.

Skok odniesienia

Wysokość referencyjna to konkretna wysokość używana do dostrojenia się do kompozycji. Jest to nuta, którą można łatwo przywołać i zdefiniować podczas procesu kształcenia słuchu.

Boisko koncertowe

Wysokość koncertowa odnosi się do nuty lub tonu używanego do strojenia całej sekcji instrumentów, zwykle w orkiestrze lub zespole. Instrumenty te są pogrupowane według tonów, które naturalnie wytwarzają. Na przykład, istnieją oddzielne instrumenty F i instrumenty B.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące muzycznej wysokości dźwięku

Czy nadal masz trudności z dekodowaniem fal dźwiękowych? Skorzystaj z tych najczęściej zadawanych pytań i odpowiedzi, aby lepiej zrozumieć wysokość dźwięku.

Co oznacza wysokość dźwięku w muzyce?

Wysokość dźwięku można zdefiniować jako postrzeganą częstotliwość fali dźwiękowej. Wysokość dźwięku pomaga nam określić, jak brzmi nuta, informując nas, czy nuta ma niską wysokość, wysoką wysokość lub taką samą wysokość jak poprzednia nuta. Wysokości są podzielone na serie nut, ale wszystkie znajdują się na określonym poziomie herców w oparciu o częstotliwość fali dźwiękowej.

Jaka jest różnica między tonem a wysokością dźwięku?

Ton jest bardziej subiektywnym terminem, który może opisywać charakterystykę wysokości dźwięku, z takimi określeniami jak nosowy, zwiewny lub jasny. Z kolei wysokość dźwięku odnosi się do określonego zakresu częstotliwości w hercach, który z kolei tworzy dźwięk określonej nuty. Dwóch wokalistów może śpiewać tę samą wysokość (np. środkowe C), ale konkretna wysokość może brzmieć inaczej w zależności od tonu wokalisty.

Jakie są różne wysokości dźwięku w muzyce?

Wysokości są zorganizowane jako nuty i skale, więc możemy uznać A, B, C, D, E, F i G za różne wysokości w muzyce, z których każda znajduje się na odrębnym półtonie. Pomiędzy niektórymi z tych głównych dźwięków znajdują się dodatkowe dźwięki, które odpowiadają krzyżykom i bemolom.

Czym jest wysokość dźwięku w przykładach muzycznych?

Jedną z najczęstszych wysokości dźwięku w muzyce jest A4, która jest zwykle dostrojona do około 440 Hz. Wysokość ta jest często określana jako wysokość referencyjna, ponieważ może być używana do strojenia innych instrumentów w muzyce na żywo.

Krótko mówiąc, wysokość dźwięku jest pomocnym narzędziem, które pomaga nam zrozumieć, jak nisko lub jak wysoko coś jest, mierząc zakres częstotliwości fali dźwiękowej. Nasze uszy intuicyjnie wychwytują te względne różnice, ale zrozumienie, jak działają wysokości, może z pewnością pomóc w zrozumieniu muzyki. Miłego ćwiczenia i identyfikowania wysokości dźwięków!