Tekstura. Miękki w dotyku ulubiony t-shirt. Wrażenie chrupkości ostatniego miętowego ciasteczka Girl Scout znikającego w ustach. Krótko mówiąc, coś, co zazwyczaj kojarzy się z wrażeniami dotykowymi.

Kiedy więc ktoś mówi o fakturze muzycznej, może to prowadzić do drapania się po głowie. Czym jest tekstura w muzyce? Jak ją zdefiniować i jak o niej mówić? Dlaczego warto o niej mówić? Czy Nickelback używa tekstury?

Wszystkie pytania są dobre. Zacznijmy od samego początku.

Czym jest tekstura w muzyce?

Tekstura w muzyce odnosi się do relacji między różnymi elementami muzycznymi utworu. Tekstura dodaje muzyce głębi, złożoności i bogactwa.

Formalne podejście do opisywania tekstury wykorzystywałoby linię melodyczną i leżącą u jej podstaw harmonię (lub jej brak) do oceny tekstury muzycznej, wraz z rytmicznymi podobieństwami lub różnicami między nimi. Podejście to zostało opracowane jako sposób na analizę muzyki klasycznej (we wszystkich jej formach) i tak naprawdę nie pozostawia miejsca na opisanie tekstury stworzonej przy użyciu nowoczesnych technik produkcji muzycznej.

Nieformalne podejście obejmowałoby inne elementy podczas rozważania tekstury muzycznej w melodii, takie jak forma, tempo i barwa. Jest to szczególnie przydatne, gdy mówimy o muzyce współczesnej lub nietradycyjnej. Na przykład można opisać utwór Gantz Gra f zespołu Autechre jako "ziarnisty" lub Treinamento De Força zespołu TRXVELER jako "ostry".

W obu przypadkach tekstura w muzyce dotyczy tego, jak różne elementy współpracują ze sobą, tworząc utwór muzyczny, wpływając na jego nastrój, atmosferę i narrację.

Sposoby opisywania tekstury w muzyce

To wolny świat i w ten sam sposób, w jaki utwór muzyczny może przekazywać różne emocje różnym osobom, tekstury muzyczne mogą być również różnie interpretowane. Język to zabawna stara rzecz i to od ciebie zależy, jak zdecydujesz się komunikować.

Czasami jednak pomocne jest posiadanie ram do pracy. W tym miejscu pojawia się formalne podejście do omawiania tekstury muzycznej.

Poniższe terminy są często używane w historii muzyki i analizie muzyki do opisania tekstury w muzyce, a zrozumienie tekstury w ten sposób może być korzystne dla każdego. Ostrzegam jednak; ta metodologia jest mocno ukierunkowana na muzykę "zachodnią". Więcej na ten temat powiem później...

Na razie nadszedł czas, aby przedstawić "Phonys"!

Tekstura monofoniczna

Pierwszą i najprostszą strukturą muzyczną jest monofonia. W muzyce monofonicznej jest tylko jedna linia muzyczna. Nie ma harmonii. Żadnego rytmicznego akompaniamentu. Nie ma nic.

Było to modne w średniowieczu, kiedy najwcześniejsze pieśni chrześcijańskie - zwane plainchant - były jedyną formą rozrywki. Zabawne czasy.

Tekstura monofoniczna może być solowym głosem/instrumentem lub wieloma instrumentami grającymi to samo w tym samym czasie.

Wyobraź sobie, że jesteś na meczu Liverpoolu (piłka nożna, dla moich amerykańskich przyjaciół). Zaczynasz śpiewać You'll Never Walk Alone. To monofoniczna tekstura. Ale ponieważ jesteś tylko ty, możesz opisać ją jako "cienką" lub "rzadką".

Jeden po drugim, ludzie wokół ciebie zaczynają się przyłączać. Ponieważ ty i twoi koledzy śpiewacie tę samą melodię, wciąż jest to monofoniczna tekstura, ale można ją opisać jako nieco grubszą.

Ostatecznie cały stadion śpiewa razem z tobą. To wciąż monofoniczna tekstura, ponieważ wszyscy śpiewają jedną melodię. Ale dzięki różnym barwom wielu głosów można ją również opisać jako gęstą teksturę.

Poniżej znajduje się wizualna reprezentacja monofonicznej tekstury. Niebieska linia reprezentuje pojedynczą linię melodyczną.

Tekstura homofoniczna

Kolejnym krokiem na skali złożoności tekstury jest tekstura homofoniczna. W muzyce homofonicznej istnieje jedna wyraźna linia melodyczna, a wszystkie pozostałe części pełnią rolę harmonicznego akompaniamentu.

Poniższa grafika przedstawia wizualną reprezentację tekstury homofonicznej. Niebieska linia reprezentuje główną linię muzyczną, a zielone cieniowanie pokazuje wsparcie harmoniczne.

Większość tradycyjnych hymnów protestanckich i muzyka kwartetu barbershopowego są dobrymi przykładami homofonicznych tekstur muzycznych. Nie ma melodii gospel, która nie opierałaby się na homofonii. W tych przykładach różne instrumenty lub głosy poruszają się razem w akordach blokowych.

Tradycyjnie w fakturach homofonicznych wszystkie instrumenty grają ten sam rytm - rytm linii melodycznej. Jednak termin ten jest często używany szerzej, aby objąć części, które różnią się rytmicznie od głównej melodii.

Pomyślmy o piosenkarzu grającym akordowy akompaniament na pianinie lub akordeoniście grającym żałobną melodię z akompaniamentem gitary w tle. A może małe jazzowe combo zapewniające rytmiczne i harmoniczne wsparcie dla improwizującej trąbki. Nawet jeśli nie wykonują tej samej melodii, nie tworzą też niezależnych partii melodycznych. Wszystko jest po prostu homofoniczne.

Ze względu na tę szerszą definicję opisującą muzykę homofoniczną, jest ona uważana za najczęściej słyszaną teksturę w dzisiejszej muzyce.

Heterofoniczna tekstura

Jest to mniej popularna tekstura, jeśli weźmiemy pod uwagę szerszą skalę, ale warto się jej przyjrzeć ze względu na jej zastosowania na bardziej szczegółowym poziomie.

W muzyce heterofonicznej wielu wykonawców wykonuje wariacje jednej linii melodycznej. Wokalista, któremu towarzyszy pojedynczy hejnał brzmiący tę samą linię melodyczną z małymi riffami tu i ówdzie, byłby heterofoniczny.

Wracając do naszego meczu z Liverpoolem FC (prowadzą 2-0, więc czujemy się odważni). Wszyscy śpiewają tę samą melodię. Nagle północna trybuna zaczyna riffować na długo utrzymywanej nucie "a-loooone", podobnie jak wtedy, gdy wokaliści rezerwowi powtarzają główny hak, podczas gdy główna linia wokalna ad libs. To, moi przyjaciele, jest tekstura heterofoniczna.

Tekstura polifoniczna

Tekstura polifoniczna - pochodząca od greckich słów poly (wiele) i phony (dźwięki) - to muzyka składająca się z wielu części, z których każda gra niezależną linię melodyczną. Wszystkie części składowe brzmią niezależnie i mają własne zainteresowania melodyczne, ale wszystkie współpracują ze sobą, tworząc interesującą (i harmonicznie sensowną) teksturę.

Muzyka polifoniczna, zwana także muzyką kontrapunktyczną lub kontrapunktem, dominowała w epoce baroku. Preludia i fugi Bacha są świetnymi przykładami polifonii, a ten styl pisania muzyki z różnymi warstwami trwa do dziś.

Chris Rupp wykonuje wspaniały cover Shape of You Eda Sheerana, w którym na nowo wyobraża sobie piosenkę za pomocą dobrze napisanego kontrapunktu. To świetny przykład wykorzystania homofonicznej tekstury i przekształcenia jej w muzykę polifoniczną. Sprawdź poniżej.

Należy pamiętać, że w fakturze polifonicznej każda część będzie miała niezależną melodię. Różni się to od jednej linii melodycznej z akompaniamentem instrumentalnym, nawet jeśli wszystkie instrumenty grają niezależne partie. Kluczową różnicą jest to, że w fakturze polifonicznej każda część funkcjonuje jako własna melodia.

Dlaczego tekstura muzyczna jest ważna?

Oprócz pomocy w głębszym docenianiu słuchanej muzyki, zrozumienie tekstury muzycznej (zarówno z formalnego, jak i nieformalnego podejścia) ma wiele zalet:

Wydajność:

Muzycy mogą lepiej interpretować swoje role w utworze muzycznym, gdy rozumieją obecne w nim tekstury. Szczególnie w dużych grupach instrumentalnych dobrze jest wiedzieć, czy zapewniasz wsparcie ( homofonia), przyczyniasz się do linii melodycznej (monofonia lub polifonia), czy też zapewniasz upiększenia (heterofonia).

Skład

Zrozumienie tekstury w muzyce może być bardzo pomocne podczas pracy nad własną muzyką. Możesz nią manipulować, aby wywołać określone emocje lub użyć jej do wyodrębnienia elementów tematycznych. Chcesz być prosty i bezpośredni? Monofonia. Chcesz podkreślić, jak skomplikowane są rzeczy? Polifonia będzie twoim przyjacielem.

Produkcja

Łącząc elementy utworu, pomyśl o teksturach, które tworzysz. Obecnie większość muzyki wykorzystuje wiele tekstur w tym samym utworze. Sposób prezentacji tych tekstur wpłynie na historię opowiadaną przez utwór, a także na zaangażowanie słuchaczy.

Mieszanie

Poświęcenie chwili na zastanowienie się nad muzyczną teksturą może pomóc w rozwiązaniu problemów i dodaniu kreatywnych efektów na etapie miksowania utworu.

Tekstura w muzyce: Podejście formalne i nieformalne

Wybierz piosenkę. Jakąkolwiek piosenkę. W zależności od tego, po której stronie akademickiego płotu siedzisz, będą dwa sposoby mówienia o jego muzycznej fakturze.

Formalne podejście polega na analizowaniu muzyki przez pryzmat linii melodycznych, przy użyciu powyższych kategorii. Jest to z pewnością bardzo przydatne narzędzie, które pomaga zrozumieć, jak działa muzyka.

Ale jest to również bardzo elitarne i stawia zachodnią muzykę na szczycie łańcucha pokarmowego, z niewielkim lub żadnym szacunkiem dla kultur, które od wieków produkują slammerów. Można nawet spojrzeć na to jako na sposób, w jaki naukowcy usprawiedliwiają swoje własne istnienie.

Nieformalne podejście polega na mówieniu o teksturach muzycznych, biorąc pod uwagę wszystko: linie melodyczne i harmonię, dynamikę, barwę instrumentów, wielkość zespołu, rytmy, złożoność miksu itp.

Oba podejścia są ważne i pomocne w zrozumieniu muzyki, a wiedza o tym, na co się patrzy, może pomóc w tworzeniu lepszych miksów, a także w pisaniu lub produkowaniu utworów.

Wnioski

Oto wszystko, co musisz wiedzieć o tym, czym jest tekstura w muzyce.

Podsumowując, na poziomie nieformalnym można użyć dowolnego słowa do opisania tekstury. Sposób komunikacji zależy od Ciebie.

Ale jeśli twój profesor muzyki poprosi cię o opisanie tekstury w koncercie fortepianowym Mozarta, dobrze zrobisz, jeśli przyjmiesz podejście formalne:

• Tekstura monofoniczna: muzyka, w której występuje tylko jedna melodia
• Tekstura homofoniczna: muzyka z głosami grającymi jedną melodię i przeważnie te same rytmy. Szersza definicja obejmuje rytmiczny i harmoniczny akompaniament pod melodią, taki jak brzdąkanie akordów na gitarze.
• Tekstura polifoniczna: muzyka z wieloma niezależnymi liniami melodycznymi.
• Tekstura heterofoniczna: muzyka, w której melodia jest zmieniana przez dodatkową część w tym samym czasie, co oryginalna melodia.

A teraz idź i stwórz teksturalną muzykę!